THE PRIVATE PRESS DJ SHADOW Universal 28/6/2002

Επιστροφή μετά από έξι χρόνια για τον DJ Shadow. Το 1996 μας είχε συστηθεί με το καταπληκτικό Entroducing. Ένα άλμπουμ που άλλαξε πολλά από τα δεδομένα που είχαμε έως τότε για την electronica. Της έδωσε μια πιο εγκεφαλική διάσταση, θα μπορούσαμε να γράψουμε. Και τώρα εν έτη 2002 μας παρουσιάζει τη δεύτερή του δουλειά, το The Private Press.

Η καθυστέρηση αυτή των έξι χρόνων φανερώνει έναν άνθρωπο που σκέφτεται σοβαρά κάθε επόμενη κίνησή του. Αν εξαιρέσουμε την παρένθεση του 2000 με τους UNCLE, που για πολλούς ήταν σχετικά αποτυχημένη (εμένα δεν μου φάνηκε και άσχημη), πρέπει να υποθέσουμε ότι ο κύριος Josh Davis δεν γλυκάθηκε από τη γενική αποδοχή που είχε το ντεμπούτο του, ώστε να μας βομβαρδίσει με συνεχείς νέες κυκλοφορίες. Δεν εκμεταλλεύτηκε την επιτυχία του Entroducing για να βρίσκετε συνεχώς στην επικαιρότητα. Έτσι, η? κουλτουριάρικη electronica βρήκε τον άξιο εκφραστή της!

Το αποτέλεσμα αυτής της καθυστέρησης, δηλαδή το The Private Press, δείχνει ότι ο DJ Shadow έπραξε το σωστό. Αξιζε τον κόπο να τρενάρει αυτή την κυκλοφορία. Γιατί το δεύτερο αυτό άλμπουμ καταφέρνει να έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν ξεχωριστό τον καλλιτέχνη από τις ΗΠΑ, αλλά ταυτόχρονα καταφέρνει να είναι φρέσκο, χωρίς να αποτελεί μια επανάληψη του Entroducing. Βέβαια, εδώ το στοιχείο της μεγάλης έκπληξης λείπει, μιας που ο DJ Shadow μπήκε με το ντεμπούτο του στην κατηγορία των καλλιτεχνών, που ό,τι και να κάνουν, θα είμαστε πάντα υποψιασμένοι και θα περιμένουμε το διαφορετικό. Αυτό, όμως, δεν μας εμποδίζει να νιώσουμε την έκπληξη του πόσο καλή δουλειά είναι αυτή.

Μη αναμενόμενο; θα με ρωτήσετε. Όχι, απλά δεν περίμενα από τον DJ Shadow να βγάλει κάτι τόσο καλό, που να φτάνει σχεδόν την αξία του Entroducing. Και σε μερικά σημεία να την ξεπερνάει κιόλας. Όπως, για παράδειγμα, στο πόσο καλά δουλεμένο είναι. Προσεγμένο από την αρχή έως το τέλος μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Φυσικά, και εδώ σαμπλάρονται πάρα πολλά μουσικά θέματα και οι ρυθμοί εναλλάσσονται από κομμάτι σε κομμάτι. Τραγούδια, όμως, σαν το Six Days δεν υπήρχαν στο Entroducing. Και γενικά το άλμπουμ σφύζει από καλές παραγωγές. Το Fixed Income που έρχεται μετά από την εισαγωγή είναι ένα κλασικό δείγμα του τι μπορεί να κάνει ο Shadow. Ή το απόλυτα χορευτικό Giving Up The Ghost. Ή το σπινταριστό Mashin? On The Motorway και η συνέχειά του Blood On The Motorway. Και πριν τον επίλογο του άλμπουμ έρχεται το καταπληκτικό single You Can?t Go Home Again.

Συμπερασματικά, το The Private Press καταφέρνει να είναι η καλύτερη επιστροφή που θα μπορούσε να κάνει ο DJ Shadow μετά από έξι χρόνια. Και είμαι σίγουρος ότι δεν θα ήταν τόσο καλή, εάν ο αμερικανός είχε βιαστεί να την κυκλοφορήσει μερικά χρόνια νωρίτερα. Και γι αυτή του την επιλογή, αλλά και για το τελικό αποτέλεσμα, του αξίζει η συμπάθειά μας.

Κώστας Παπασπυρόπουλος