Ένα , αν μη τι άλλο, ενδιαφέρον «πακέτο» συγκροτημάτων είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε όσοι παραβρεθήκαμε το Σάββατο που μας πέρασε, στην Υδρόγειο. Βέβαια ήταν ένα συναυλιακό γεγονός που μας «έφαγε» σχεδόν όλη την ημέρα αφού το live, λόγω της νυχτερινής «σκυλομεταμόρφωσης» της Υδρογείου προγραμματίστηκε να αρχίσει στις 5.30 το απόγευμα. Τελικά λόγω καθυστέρησης της άφιξης των Overkill στη Θεσσαλονίκη, η συναυλία άρχισε μια ώρα μετά την προκαθορισμένη και αυτό, μαζί με τις μεγάλες ανάπαυλες μεταξύ των συγκροτημάτων οδήγησε στο να μην ακουστεί μέρος του σετ των Overkill, κάτι που φυσικά άφησε τον κόσμο παραπονεμένο. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή..

Την συναυλία ως γνωστόν άνοιξαν οι αμερικάνοι Seven Witches, μια μπάντα, που πνευματικός της πατέρας είναι ο δευτερεύων κιθαρίστας των Savatage, Jack Frost. Αν και οι δίσκοι τους μου είναι συμπαθείς, και ο τελευταίος τους μου αρέσει αρκετά, πάντα πίστευα πως ο Frost είναι μέτριος μουσικός και συνθέτης και αυτό επαληθεύτηκε και στο live. Οι υπόλοιποι μουσικοί της μπάντας , ο Θεός James Rivera, ο παιχταράς drummer Β.Craig και ο νέος τους μπασίστας (δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα του) που παίζει μαζί τους στη θέση του Joey Vera, έδωσαν ρεσιτάλ και έκαναν την ωριαία παρουσία των Seven Witches αρεστή στο κοινό αφού ο Frost απέδειξε πως σαν κιθαρίστας είναι λίγος και συν τοις άλλοις μας έπρηξε και τα @@ια με τα διάσπαρτα Savatage riff που έπαιζε, χωρίς φυσικά να τολμήσει να αγγίξει ολόκληρο κομμάτι. Το σετ τους περιλάμβανε κομμάτια κυρίως από το τελευταίο τους album, “Passage To The Other Side” από τα οποία ξεχώρισαν τα “Dance With The Dead”, “Johnny” , η καταπληκτική εκτέλεση του “Mental Messiah” με έναν Rivera να οργιάζει και φυσικά το ομώνυμο κομμάτι που είναι έπος. Από κεί και πέρα θυμήθηκαν και παλιότερα πολύ καλά τους τραγούδια όπως τα “Camelot”, “The Asnwer”, “Metal Tyrant”, “Warmth Of Winter” (το οποίο ο Rivera πραγματικά το μεταμόρφωσε). Για μένα «όλα τα λεφτά» στην εμφάνιση του γκρουπ ήταν η ανυπέρβλητη παρουσία του τεράστιου (σε φωνητικές δυνατότητες, γιατί σε διαστάσεις μάλλον δεν είναι…) James Rivera που πραγματικά τραγούδησε τα πάντα όπως στο cd και έδωσε άλλον αέρα και στα παλιότερα κομμάτια της μπάντας, αποδεικνύοντας περίτρανα πως ανήκει στην κατηγορία των κολοσσιαίων frontmen. Η μόνη πίκρα που μας άφησε αυτός ο άνθρωπος είναι η σκέψη του τι θα παθαίναμε αν τον ακούγαμε live με τους Helstar.. Τέλος θα ‘πρεπε να αναφέρω πως το γκρουπ έκλεισε με ολίγον τι από Grim Reaper.. αφού ο Frost έπαιξε το θέμα του ρεφραίν του “See You In Hell” και ο Rivera αποχαιρέτησε τον κόσμο τραγουδώντας τους στίχους που έχει δοξάσει το μεγάλο λαρύγγι τους Steve Grimmet. Όμως παίξανε μόνο το ρεφραίν δυστυχώς..

Μετά από μια ανάπαυλα, κατά τη διάρκεια της οποίας πήραμε λίγο αέρα ήρθε η ώρα των Γερμανών Destruction να πατήσουν το πόδι τους στο «σανίδι» της Υδρογείου και να βομβαρδίσουν τα αυτιά μας με παραδοσιακό γερμανικό thrash metal.. Αν θυμάμαι καλά ξεκίνησαν με το “Eternal Ban” και για μιάμιση ώρα ενθουσίασαν την πλειοψηφία του κοινού (εγώ δεν είμαι και απ τους φανατικούς τους οπαδούς για να είμαι ειλικρινής) με ένα σετ που κάλυψε ένα αρκετά μεγάλο μέρος της δισκογραφίας τους και φυσικά με εκτελέσεις κομματιών όπως τα “Bestial Invasion”, “Invincible Force”, “Mad Butcher” (πανικός), “Nailed To The Cross”, “The Butcher Strikes Back” και άλλων που οδήγησαν τον κόσμο σε άφθονο headbanging και beer drinking, μέχρι την στιγμή που η μπάντα άφησε την σκηνή για να εμφανιστούν οι Overkill..

Από όσο κόσμο ρώτησα, οι περισσότεροι μου είπαν πως είχαν έρθει για να δουν τους Overkill και οι αμερικάνοι βετεράνοι φρόντισαν να μην απογοητεύσουν τους οπαδούς τους . Βγήκαν στη σκηνή με το “Unholy” και συνέχισαν με άλλο ένα νέο κομμάτι το “Devil By The Tail”. O τραγουδιστής τους, Bobby Ellsworth μου έκανε εντύπωση γιατί παρά τις καταχρήσεις και τις κοκαϊνες έχει σωματάρα ακόμη και σήμερα μετά από τόσα χρόνια αλλά οκ δεν πήγαμε στον Ρουβά για να χαζεύουμε κοιλιακούς και οι Overkill όσο έκατσαν στην σκηνή (μια ώρα και 10 λεπτά περίπου) κέρδισαν και με το παραπάνω τον κόσμο παίζοντας ύμνους από τα παλιά, όπως τα “Hammerhead”, “Hello From The Gutter”, “Evil Never Dies”, “Supersonic Hate”, “In Union We Stand” (ουδέν σχόλιο), “Elimination”.. και έκλεισαν με το “Fuck You” με το οποίο κάνανε ένα ψιλοmedley παίζοντας στη μέση του κομματιού λίγο απ το “War Pigs” των Sabbath και αποχώρησαν πανηγυρικά με ένα τεράστιο “Fuck You” το οποίο δεν ξέρω σε ποιους πήγαινε, αλλά σίγουρα δεν ήταν για τον κόσμο που τους αποθέωσε. Δυστυχώς όπως προείπα, το σετ του γκρουπ μειώθηκε για να εκκενωθεί και να προετοιμαστεί η αίθουσα για το σκυλολόι που θα ερχόταν στη συνέχεια. Όπως έμαθα, το κανονικό σετ της μπάντας είχε τέσσερα περισσότερα κομμάτια.

Κώστας Λιανίδης