ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 19/11/2003 Club, Μύλος, Θεσσαλονίκη 21/11/2003

Κάποτε έπρεπε να αποκτήσω και τη δική μου γνώμη. Από χρόνια ο Καραλάζος, από το ραδιόφωνο του Ανατολικού έλεγε, τον βγάλαμε δίσκο της χρονιάς για τα ελληνικά και δεν έβαλα βέτο (αν και για μένα οι psycochoke είναι η μπάντα…), ο Παπασπυρόπουλος δεν χάνει live του…. Οπότε πήγα από περιέργεια. Δίπλα μου ακριβώς στο κατάμεστο (ασφυκτικά) club στέκεται 1 ζευγάρι Γιαπωνέζων!

Τι είδε λοιπόν ο γιαπωνέζος….;

Θυμήθηκα το υπέροχο lost in translation (στα ελληνικά χαμένοι στη μετάφραση για να μη χαθείτε στις αγγλικούρες..), τους έβλεπα με τι αφοσίωση αλλά και περιέργεια παρακολουθούσαν το live. Και με προσήλωση και ησυχία, εν αντιθέσει με μεγάλο μέρος του πλήθους που μιλούσε ΔΥΝΑΤΑ, απαντούσε και έπαιρνε κινητά και τα λοιπά γνωστά ενοχλητικά. Όταν κάποιος γίνεται ευρύτερα γνωστός, όπως ο Θανάσης Π. αυτά είναι αναπόφευκτα. (το ίδιο συμβαίνει εδώ και χρόνια με τους Calexico). Τι να κάνουμε, πάλι γκρινιάζουμε, τη μια γιατί δεν έχει κόσμο και την άλλη γιατί θέλουμε και ISO ποιότητας για το κοινό. Δε βαριέσαι, η έξοδος θέλει καλοπέραση και από αυτήν είχε μπόλικη προχθές στη Θεσσαλονίκη.

Μέσα λοιπόν από ένα όντως υπέροχο live διαπίστωσα τα εξής:

Α) ο Θανάσης Π. είναι μια ευχάριστη γελαστή φιγούρα, με αρκετή άνεση και σεμνότητα, με αστειάκια και ευγένεια με το κοινό

Β) όλη η μπάντα, 9 άτομα είχαν ένα τρομερό κέφι και εξέπεμπαν μια θετικότατη ενέργεια που γρήγορα πλημμύρισε το club, ναι και σε αυτούς τους φωνασκούντες…

Γ) η σύνθεση της μπάντας που είδα, με Μπαντούκ, Αποστολάκη, Φώτη από Ευοί Ευάν, Μπάμπη από Τρύπες, κλπ ήταν μοναδική.

Δ) τα κομμάτια αυτά απογειώνονται με τέτοιους ερμηνευτές (αυτή η κοπέλα η Μάρθα Φριτζήλα ήταν το κάτι άλλο, που δεν έμαθα στην αρχή το όνομά της, εντάξει 2-3 ρώτησα ..,αλλά ας είναι καλά η Γιώτα που φρόντισε να με/σας ενημερώσει ) αλλά και με μουσικούς με γνώση στη μουσική και έμφυτη ροπή στον αυτοσχεδιασμό

Ε) Το πάντρεμα της παραδοσιακής μας μουσικής, με τζαζ, έντεχνο ελληνικό, ροκ και πειραματισμό ήταν εκπληκτικό και ειλικρινά αποστασιοποιημένα μιλώντας, σαν να ήμουν στη θέση του πρωτάρη γιαπωνέζου ακροατή, με συγκίνησε

Να μη βάλω άλλη αρίθμηση γιατί θα γίνει λίγο κλισέ. Να πω ότι έπαιξαν περισσότερο από 3 ώρες!!! λίγο θα πω! Ο κόσμος χειροκρότησε με ζέση, τους ξαναέβγαλε σε ένα ειλικρινέστατο έκτακτο encore, που έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο, καθώς επέτρεψε σε έναν θεατή να τραγουδήσει σχεδόν όλο το κομμάτι! Το μεγαλείο του καλλιτέχνη φαίνεται με τα απλά.

Πήγαμε αργά σπίτι και την άλλη μέρα σηκωθήκαμε στις 7 για τη δουλειά. Αλλά επιβεβαίωσα το μεγαλείο της …Αγρύπινιας…

Κυριάκος Σκορδάς