MARK LANEGAN, ENEMY 21/11/2003 Club, Μύλος, Θεσσαλονίκη 24/11/2003

Ένα πολύ σημαντικό όνομα επισκέφτηκε τη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου. Ο πάλαι ποτέ ηγέτης και τραγουδιστής των ιστορικών Screaming Trees έπαιξε για πρώτη φορά ζωντανά στην πόλη, έχοντας πλάι του μια καλοκουρδισμένη μπάντα, της οποίας την επιμέλεια έχει αποκλειστικά αυτός.

Γενικά, το χαρακτηριστικό της βραδιάς ήταν ο αρκετός κόσμος και η βιαστική έναρξη ! Νωρίς, κατά τις 10, βγήκαν οι Enemy, το support group του κιθαρίστα Troy Van Leeuwen. Έτσι, τα περίπου 150 άτομα από τα 400 άτομα που βρέθηκαν στο club του Μύλου, τα οποία τήρησαν την παράδοση να έρθουν κατά τις 11 στο χώρο, έχασαν την ευκαιρία να δουν ένα συγκρότημα που μπορεί σε ένα δυο χρόνια να γίνει ιδιαίτερα γνωστό στο χώρο του σκληρού ροκ. Όχι γιατί ήταν και τόσο καλοί, αλλά να, έχουν καλές γνωριμίες…

Το ημίωρο σετ τους ήταν ιδιαίτερα δυναμικό, αρκετά ωμό μουσικά και δεν με ενθουσίασε και πολύ (σ.σ. άλλους όμως ενθουσίασε, ενώ άλλοι αργοπορημένοι κτυπιόντουσαν που τους έχασαν). Έκπληξη προκάλεσε η διασκευή που έκαναν στο κλείσιμο σε τραγούδι του Cave, την οποία η Ελίνα αμέσως αντιλήφθηκε!!!

Αφού οι Enemy τελείωσαν νωρίς, νωρίς βγήκε και ο βιαστικός Mark Lanegan, ο οποίος ή πολύ βαριόταν, ή δεν ήταν και πολύ καλά από διάθεση. Παρόλα αυτά κανείς δεν αμφισβητεί ότι η εκπληκτική φωνή του έβγαινε πολύ εύκολα και ακούγονταν τόσο ωραία στα αυτιά μας. Η μπάντα του έδειχνε σαν να βρίσκεται μαζί του πολλά χρόνια, μιας που ήταν ιδιαίτερα δεμένη και έδινε μια ωραία μορφή στα τραγούδια του. Ο Lanegan επέλεξε να κινηθεί στα προσωπικά του άλμπουμ και ιδιαίτερα στο Field Songs. Ένα μεγάλο μέρος του σετ κύλησε σε ένα χαμηλών τόνων ρυθμικό σκοτεινό ήχο, το οποίο γινόταν ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό ενισχυόμενο από το μπαρουτοκαπνισμένο σκηνικό που δημιουργούσε ο Lanegan με τα αμέτρητα τσιγάρα που άναβε. Όταν το σετ γινόταν πιο σκληρό, τα πράγματα ήταν λίγο πιο βαρετά για μένα, όχι γιατί δεν αντέχω το συγκεκριμένο ήχο, αλλά γιατί μου χαλούσε αυτό το feeling που δημιουργούσαν κομμάτια σαν το Don’t Forget Me για παράδειγμα, που είναι και από τα πιο αγαπημένα μου.

Μετά από 75 λεπτά και ένα encore η μπάντα και ο Mark μας καληνύχτισαν οριστικά και μας άφησαν με μια ευχάριστη αίσθηση. Δεν ξέρω αν κάποιοι απογοητεύτηκαν που δεν άκουσαν κάτι από Screaming Trees, αλλά ήταν μάλλον λογικό να μην ξεφύγει ο Lanegan από τα προσωπικά του άλμπουμ. Έ, αν κάποιοι περιμένανε να ακούσουν και Queens Of The Stone Age, τότε μάλλον έρχονταν από άλλον πλανήτη!

photos: SAVVAS

Κώστας Παπασπυρόπουλος