WE SWEAT BLOOD DANKO JONES Olon Music 3/12/2003

Πρόσφατα ένιωσα αυτό που λέμε καταξίωση. Εγώ ο φτωχός ακροατής μουσικής για τις ανάγκες του 1055Rock της Θεσσαλονίκης μίλησα με τον Danko Jones, για τη δουλειά του τώρα, πριν και μετά. Το ότι «αναγνώρισε» τις γνώσεις μου φάνηκε από τις πρώτες κουβέντες …

Εγώ : ακούγοντας το ολοκαίνουργιο «we sweat blood» σας βρίσκω πολύ περισσότερο «τεχνικούς» από το προηγούμενο «born a lion» !

Αυτός : -παύση- (προφανώς σκέφτεται τι βλάκα έχει να αντιμετωπίσει)… Μάλλον δεν έχεις ακούσει τους δύο δίσκους ή έχει ακούσει λάθος δίσκους. Η τελευταία δουλειά μας έχει μόνο ένα μικρό κιθαριστικό σόλο και είναι ξεκάθαρα πολύ πιο ωμή (σ.σ. raw) από την προηγούμενη. Λοιπόν ξαναδοκίμασε να την ακούσεις !!!!

ΟΚ αυτό ήταν τον είχα κερδίσει…

Ορκίστηκα να μη ξαναπώ βλακεία (τουλάχιστον στην Αγγλική) και αυτοεξορίστηκα στον μικρό πλανήτη των «ταξέρωόλασταμούτραμου» να ακούσω και ξανακούσω τα δύο τελευταία άλμπουμ των Danko Jones μέχρι να συμφωνήσω με τον δημιουργό τους.

Και να λοιπόν που μετά από ν ακροάσεις βρίσκω πλέον ότι ο «μικρούλης» Danko είχε δίκιο να συμφωνεί μαζί μου (ελπίζω να ξεχνάτε γρήγορα αυτά που διαβάζετε) !

Η ολοκαίνουργια δουλειά των καναδών κάνει την προηγούμενη να μοιάζει με μουσικό διαγωνισμό για τη ανάδειξη rock καλλιτεχνών στον οποίο ο καθένας προσπαθεί το καλύτερο. Το «we sweat blood» είναι μια σπουδή στο βρώμικο rock n roll. Αν στα προηγούμενα άλμπουμς έπρεπε να έχεις το proficiency για να καταλάβεις τη «βρωμιά» εδώ τη μυρίζεις απ το εξώφυλλο. Από τους πρώτους τυμπανισμούς του «forget my name» που ανοίγει το cd μέχρι και το ουρλιαχτό «we sweat blood» αχταρμά με τον ψίθυρο «give it to me» που τελειώνουν (ακούγεται σαν οργασμός και κάπως έτσι είναι) τον δίσκο, και τα 35 λεπτά ακρόασης φωνάζουν αλητεία. Αν το «lovercall» του προηγούμενου δίσκου ήταν το «κακό» επιτρέψτε να σας πω ότι πλέον ακούγεται απολυτίκιο. Ο Danko και οι δυο φίλοι του ήταν και είναι funs των Black Flag και στο τελευταίο τους πόνημα το υπογράφουν. Ήχοι που ξεπηδούν από την βρεφική H/C αμερικάνικη σκηνή και μπλέκουν με την «ανοησία» του Joey (ένας ήταν ο Joey), φωνάζουν ότι οι δημιουργοί τους είναι «κόμμα» με τους Backyard Babies αλλά και τους Hellacopters και τους Hives.

Δύσκολα μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από τα 12 τραγούδια ως το καλύτερο ή ποιο βρώμικο αλλά στις τόσες επανακροάσεις του δίσκου συνέβησαν τα παρακάτω.

- κατά τη διάρκεια του «wait a minute» κάποιος/α μου έκοψε το ρεύμα.

- ενώ άκουγα το «Hot damn woman» η καλλονή που μου έκανε παρέα βγήκε για «λίγο» για «τσιγάρα» και σήμερα μετά από πολλές μέρες μου έστειλε sms ότι είναι πολύ ερωτευμένη με τη καινούργια της σχέση και να μη την ξαναενοχλήσω !

- την 3^η φορά που άκουσα λίίίγο δυνατά το «Home to hell» οι punkιδες που κατοικούσαν από κάτω έκλεισαν επιτέλους τον θόρυβο τους και απ΄ότι μαθαίνω τώρα το σπίτι τους νοικιάζεται.

Για αυτό σας λέω λοιπόν …

… το «We sweat blood» η νέα δουλειά των Danko Jones είναι όλα τα λεφτά. «ξύλο» «ξύλο» και «ξύλο». Καλημέρα δισκοπάθεια, αντίο βαρεμάρα. Καλή σας ακρόαση.

Και στην οργή ακόμη δεν βρήκα να ακούσω το «μικρό κιθαριστικό σόλο» που μου είπε ο Danko !!!

Να είμαστε καλοί

Χρήστος Αρβανιτίδης