EXIT: trance BOKOMOLECH Hitch-Hyke 2/12/2003

Γνωρίζεις ότι όταν ακούς, τέλη του 2003, μια καινούρια δουλειά από το συγκρότημα των Bokomolech έχεις στα χέρια σου μια από τις ζωντανές αποδείξεις ύπαρξης του ελληνικού ροκ. Ξέρεις ότι και αυτός ο δίσκος θα αποτελέσει μετά από χρόνια σημείο αναφοράς για το ροκ σε μια χώρα που λέγεται Ελλάδα, που είχε κάνει κάποτε και Ολυμπιακούς Αγώνες. Αντιλαμβάνεσαι ότι το exit trance είναι ένα είδος πρεσβευτή όταν θα αναφέρεται κάποιος Έλληνας ή ξένος για το αν υπάρχει/υπήρξε rock σκηνή στην Ελλάδα, κατά παρόμοιο τρόπο που οι 22 pistepirkko αποτελούν ροκ σημείο αναφοράς για τη Φινλανδία. Αποστασιοποιημένα από γνωριμίες, καταγωγές, προακροάσεις, κλπ στέκεσαι με δέος μπροστά στη ροκ σφραγίδα που αφήνει η ακρόαση των Bokomolech .

Καταρχήν το πρώτο που νιώθεις κρατώντας το νέο δισκάκι είναι χαρά γιατί βλέπεις η ιστορία να συνεχίζεται. Γρήγορα νιώθεις και ενθουσιασμό για το σπουδαίο αποτέλεσμα. Τρίτον νιώθεις και πανέμορφα γιατί το σχήμα που πρωταγωνίστησε τη δεκαετία του ’90 στη χώρα μας θα καβατσώσει μια θέση εκτίμησης και στην τρέχουσα δεκαετία.

Το γραντσουνιστό σαν γιαλόχαρτο αμερικάνικο ύφος συνεχώς μου φέρνει στο νού συναισθήματα έκπληξης όταν πρωτάκουγα πριν αρκετά χρόνια κάποια καινούρια ονόματα στα cdάκια του CMJ. Ειλικρινά εύχομαι να νιώσετε κάτι τέτοιο κι εσείς.

Από συστάσεις δεν χρειάζεται να δώσουμε. Να προσθέσουμε αυτό που ήταν από πέρσι γνωστό, όταν το Atraktos.net έκανε ένα live τους στη Θεσ/νίκη, πως στην παραγωγή (μηχανικό ήχου στο πιο σικάτο) είναι και πάλι ο διάσημος Steve Albini . O δίσκος αυτή τη φορά ηχογραφήθηκε στη Γαλλία αλλά ζωντανά. Αυτό συνετέλεσε ώστε το αποτέλεσμα να είναι άμεσο αλλά και με προσωπικό ύφος που κολλάει στη στιγμή της εγγραφής. Πάντα είναι γοητευτικό να αφήνεται η έμπνευση και η τάση για αυτοσχεδιασμό μακριά από τα μηχανήματα συρραφής ήχου, ώστε να νιώθει και ο ακροατής το πρωτόλειο αποτέλεσμα της “συνομιλίας” των μουσικών στα παρανοϊκά ταξίδια αυτοσχεδιασμού. Σε αυτά τα ταξίδια που η κιθάρα κάνει απλά ένα νεύμα στα drums ή στο μπάσο, και αν αυτά θέλουν ακολουθούν, αν θέλουν την αφήνουν να περιπλανάται μόνη, και αν πάλι τους τη δώσει τραβάνε και αυτά τον δικό τους μαιανδρικό δρόμο. Το ότι εσύ έχεις την υψηλή ακροαστική εποπτεία των καταγραφών των μουσικών ψυχοσυνθέσεων είναι ένα ατού, που στο προσφέρουν οι ζωντανά ηχογραφήμένοι δίσκοι, που αρνούνται να φτιασιδωθούν από το όποιο εξελιγμένο μπλιμπλικοειδές ηλεκτρονικό πρόγραμμα.

Στα κομμάτια βάλανε αρίθμηση, η οποία σταματά στο 11. Αν ψάχνετε τον γνώριμο σας ήχο από το αγαπημένο αθηναϊκό σχήμα ξεκινήστε από το track 7 με τίτλο current’s turn , εκεί η δομή ομοιάζει με παλιότερες δομές. Στα υπόλοιπα όμως έχουμε το best next step. Εξέλιξη, αυτό ζητάς σαν μουσικόφιλος, εξερεύνηση αυτό ζητάνε αυτοί ως μουσικοί.

Μια ζούγκλα ήχων απλώνεται σε όλα τα κομμάτια. Στραγγαλισμένες μελωδίες εξαϋλώνονται σαν τον καπνό των εφέ ενός live, μόνο που αντί σαν υπνωτισμένες να ακολουθήσουν το δρόμο προς τον αεραγωγό σφηνώνονται στο μυαλό σου. Κομμάτια με τρομερό νεύρο και εσωτερικό τσαμπουκά, ρυθμοί που νομίζεις πως συγκρατιούνται από κτυπήματα σε τσακμακόπετρες.

Κομμάτια που οι στίχοι έπονται, οι νότες “έρπονται”, οι συνειδήσεις συνέρχονται. Τοπία ανείδωτου ορίζοντα ανακατεύονται με κλειστοφοβικές αστικές εμπειρίες, όπως εύστοχα στο 7th Floor , το 10λεπτο σχεδόν τραγούδι που ανεβαίνει στην αρχή μέχρι τον 7ο όροφο και μετά με τη φλόγα από το γκαζάκι μέχρι τον 7ο ουρανό, πουφ…πάει και χάνεται. Συνέχεια με κοφτή Fuzzy ψυχεδέλεια και εν μέρει ελεγειακά θυμωμένα και παραπονεμένα φωνητικά που απλώνονται σε ένα γλυκό πρελούδιο, που ακροβατεί στην αρχή στις πέτρες ενός διαδρόμου για να εκτονωθεί και να περιστραφεί συνεπαρμένο.

Συνεπαρμένοι όμως όλοι και όλες θα αντιληφθείτε ότι είστε, όταν κάποια στιγμή θα πρέπει να κλείσετε το στερεοφωνικό ή το pc σας. Ενδεκάλεπτα παραληρήματα στο υπέροχο spiral trail , στιγμές για να ξαλαχανιάσετε στο slow freedom, συμμετρικά κτυπήματα σε ένα τεράστιο πεδίο στο desert of the real , ξεσπάσματα και ανάσες, εκρήξεις και λεπτοδουλειές, μπορντούρες σε πύρινες λούπες, και άπειρους άλλους συνειρμούς στο μεγαλούργημα των BOKOMOLECH . O αυτοσχεδιασμός είναι ατού των λογικών ανθρώπων, ο παραλογισμός στη μουσική είναι ατού των συγκροτημένων μουσικών, η μελωδία πέφτει μπρούμυτα όταν βαρεθεί απλά να ακούγεται, η επανάληψη εκτιμάται όταν από τη στείρα αιώρα σου σηκώνεσαι, η ανάσα σου ακούγεται όταν η σκέψη σου είναι άλαλη, ο λόγος εμφανίζεται όταν το νόημα του η καρδιά αντιλαμβάνεται.

Μπράβο!

Κυριάκος Σκορδάς