ETERNAL BLACK DAWN OMEN MAUSOLEUM 3/12/2003

Οι θρυλικοί Omen, η μπάντα που στο παρελθόν κυκλοφόρησε άλμπουμ ορόσημα, το γκρουπ που βοήθησε όσο ελάχιστα στο να σμιλευτεί αυτό που εν έτει 2003 αποκαλούμε U.S. Power Metal, επιστρέφει φέτος με το νέο του άλμπουμ “Eternal Black Dawn” μετά από μια μεγάλη περίοδο δισκογραφικής αποχής, που θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη αν δεν είχε κυκλοφορήσει ενδιάμεσα το απαράδεκτο για το όνομα και την ιστορία τους, “Reopening The Gates”.

Δυστυχώς αυτή η επιστροφή του συγκροτήματος έμελλε να έρθει σχεδόν παράλληλα με την ανακοίνωση του θανάτου του πρώτου, κλασικού τραγουδιστή τους, J.D. Kimball. Ως γνωστόν η μπάντα είναι εδώ και κάμποσο καιρό με μια σταθερή μορφή, με την οποία τους είδαμε και live στην Αθήνα. Στα φωνητικά βρίσκεται ο ευτραφής Kevin Goocher, ο άνθρωπος που στο live ακουγόταν σαν κλώνος του Kimball, στο μπάσο ο Andy Haas και στα τύμπανα, αν και αποχώρησε για ένα μικρό χρονικό διάστημα ο χαβαλετζής Rick Murray. Όπως όλα δείχνουν, το line up αυτό φαίνεται να λειτουργεί καλά και γι’αυτό και διατηρήθηκε. Κατά πόσο όμως οι νέοι Omen μπορούν να ακουστούν εμπνευσμένοι, επίκαιροι και ενδιαφέροντες στην εποχή μας;

Ναι είναι αλήθεια και ηλίου φαεινότερο πως στο “Eternal Black Dawn” ο Kenny Powell έχει καταβάλλει τεράστια προσπάθεια στο να ακουστεί το άλμπουμ σαν πραγματική επιστροφή στις ρίζες. Είναι αλήθεια πως η φωνή του Kevin, αν και στο άλμπουμ δεν θυμίζει τόσο τον Kimball, είναι σαφώς ανώτερη από εκείνη του γιου του Powell που τραγούδησε στο επαίσχυντο προηγούμενο άλμπουμ τους. Είναι αλήθεια πως οι nu metalliκες Panteroειδείς αναφορές έχουν ευτυχώς εκλείψει και πως το άλμπουμ ηχεί σαν μια αμιγώς classic heavy κυκλοφορία, όπως αρμόζει στο παρελθόν των Omen.

Δυστυχώς όμως στ’αυτιά μου οι συνθέσεις ακούγονται επίπεδες, κοινότυπες και κουραστικές. Σίγουρα είναι πολύ δυσκολότερο πλέον να δημιουργήσεις έναν αυθεντικό heavy metal δίσκο απ ότι στα 80ς και αξίζουν χίλια μπράβο στο γκρουπ που εμμένει σ’αυτόν τον στόχο, όμως αλήθεια και διαφορετικά να έπρατταν, όπως στο παρελθόν, μήπως θα είχαν μεγαλύτερη επιτυχία; Είναι φανερό πως οι Omen πλέον απευθύνονται σ’ένα ιδιαίτερα περιορισμένο ακροατήριο πιστών οπαδών της μουσικής τους, που θα προσεγγίσουν το άλμπουμ είτε είναι καλό είτε όχι, μόνο και μόνο επειδή φέρει το όνομα τους. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για κάποιον που δεν είναι φανατικός τους οπαδός πλέον να τους εκτιμήσει αφού ηχούν στείροι, ανέμπνευστοι και κουρασμένοι. Επειδή τους αγαπώ, εύχομαι τα πράγματα να ήταν διαφορετικά, όμως έτσι είναι η ζωή, όλα κάνουν τον κύκλο τους, και για μένα τουλάχιστον, αυτός των Omen έχει κλείσει προ πολλού.

Κώστας Λιανίδης