Παραφραζοντας την απορια του Αμλετ "να ζει κανεις η’ να μη ζει" σε μια συναυλια το διλημμα για τον καλλιτεχνη ειναι "να αποδιδω τις συνθεσεις μου οπως τις εχω ηχογραφησει στο studio ή οχι"; Στην πρωτη περιπτωση ο κινδυνος της ανιας που προκαλει η επαναληψη ειναι σοβαρος, ενω στη δευτερη περιπτωση το ρισκο του πειραματισμου ειναι μεγαλο.

Όπως και να’ χει παντως ο Παυλος Παυλιδης και η παρεα του τα Ξύλινα Σπαθιά δε δισταζουν να πειραματιστουν διαλεγοντας συστηματικα το δυσκολο δρομο. Ετσι εκαναν και το Σαββατο 29 Νοεμβριου , οταν βρεθηκαν στο Gagarin για την καθιερωμενη χειμερινη τους επισκεψη στην Αθηνα .

Αν κρινω απο την απηχηση στο κοινο -ενθουσιωδεις εκδηλωσεις, χοροπηδητα, συμμετοχη στα φωνητικα", stagediving(δις)- η εμφανιση των Ξυλινων Σπαθιων ηταν ακρως επιτυχημενη. Δεν μπορει αλλωστε να ειναι τυχαια η κατι παραπανω απο διωρη παραμονη τους στη σκηνη καθως και τα 3 ανκορ !

Αυτο που εντυπωσιαζει περισσοτερο ομως ειναι ικανοτητα του Παυλιδη να ξεσηκωνει τον κοσμο,ακομα και με μια μονο κινηση ή ενα νευμα. αλλα και ο ιδιος -ιδιαιτερα κινητικος και ευδιαθετος (για τα δικα του δεδομενα τουλαχιστον)- δε διστασε να επισημανει πως πρωτη φορα εβλεπε κοινο που ακουγε με ρυθμο.

Για πρωτη φορα επισης τη συναυλια των Σπαθιων ανοιξαν οι Scab Level εκ Θεσσαλονικης . Στην παρθενικη τους εμφανιση μπροστα στο αθηναικο κοινο αφησαν πολυ θετικες εντυπωσεις και ελπιδες για το μελλον. Στο ημιωρο set τους τολμησαν να συνδυασουν το grundge με το funk, ενω ξεχωριστη μνεια πρεπει να γινει στη θαυμασια ερμηνεια του Κλεανθη στα φωνητικα, αλλα και στην προβολη visuals στο background. Τα εγκωμιαστικα λογια του Παυλιδη, αλλωστε, αποδεικνυουν του λογου το αληθες!!

Κώστας Λιοντήρης