 |
|
|
|
HUGO RACE / SEPIATONE, CMYK
|
Μου είναι αρκετά δύσκολο να περιοριστώ μόνο στην σπουδαία βραδιά, στην κορυφαία αυτή εμφάνιση του HUGO RACE το βράδυ της Παρασκευής 5/12 στον Μύλο. Γιατι ο αγαπημένος μας Αυστραλός αποτελεί πηγαία ύπαρξη για την ενίσχυση όμορφων συναισθημάτων, αποτελεί λυρικότατο παράδειγμα ενσάρκωσης του εσωτερικού νεύρου της ανθρώπινης προσωπικότητας. Αποτελεί επίσης ίνδαλμά μου και αγαπημένου μουσικού όταν ακόμα συνυπόγραφε με τον Nick Cave το Her to Eternity, δομούσε τα πρώτα στάδια των Bad Seeds, δημιουργούσε το super cult συγκρότημα της Μελβούρνης the wreckery. Με όλους τους μετέπειτα δίσκους του, μαζί με τους μουσικούς συνοδοιπόρους του, τους true spirit, να έχουν περίοπτη αλλά και άμεσα προσβάσιμη θέση στη δισκοθήκη μου.
Το γεγονός ότι το Atraktos.net συμμετείχε ψυχή τε και σώματι και χρήμασι στη διοργάνωση αυτής της συναυλίας, μαζί με την υπέροχη παρέα από το στέκι-δισκάδικο του stereodisc, την εορτάζουσα εκείνη ημέρα kazan dB και τα παιδιά από το Μικρό Μουσικό Θέατρο μόνο τυχαία δεν είναι. Είναι η επιβεβαίωση της υγιούς και καλοδιάθετης συνεργασίας μουσικόφιλων επαγγελματιών και “ερασιτεχνών ρομαντικών” για να διευρύνουμε τα στεγανά όπου ανεξάρτητα ονόματα δεν συμπεριλαμβάνουν στη λίστα της περιοδείας τους τη χώρα μας και όταν το κάνουν στα σίγουρα η νύφη του Θερμαϊκού…θαυμάζει μόνο τα βουβά προικιά της.
Σε ένα λοιπόν γεμάτο Ξυλουργείο, με κόσμο –λάτρεις της μουσικής φυσιογνωμίας του Hugo Race ξεκίνησε η βραδιά. Ένα υπέροχο ξεκίνημα με τον Χρήστο Γούσσιο ως CMYK να ανοίγει τη συναυλία με ένα απόλυτα προσεγμένο set. Κιθάρα, τύμπανα-κρουστά, samples ήχων, θορύβου και ρυθμών πεταμένα στην ατμόσφαιρα του Ξυλουργείου λίγο μπροστά από τη λευκή μεγάλη οθόνη, όπου ένα απόλυτα ταιριαστό φιλμ περιέγραφε με απτό και ξεχωριστό τρόπο το concept: Μουσική από και για τυπογραφικές μηχανές. Οι σφραγίδες και οι τυπογραφικές μηχανές κτυπούσαν με μανία το μελάνι πάνω στο χαρτί δημιουργώντας μια οργιώδη μηχανοκίνητη αλλά όχι απλά μηχανική κίνηση. Απόλυτα ταιριαστά η εικόνα, ο ήχος και το ύφος του CMYK. Μια σεμνή φυσιογνωμία που κέρασε πρωτοπορεία και κέρδισε τις εντυπώσεις του όντως ευχάριστα ξαφνιασμένου κοινού. Μισή ώρα γνωριμίας με την αφανή ελληνική δημιουργική …σκηνή. Μας χαιρέτισε μέσα σε ζεστά χειροκροτήματα όλων μας. Αναζητείστε το ξύλινο κουτί όπου κυκλοφορεί η δουλειά του με τίτλο “Druckmaschinenmusik” (Μουσική τυπογραφικών μηχανών). Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια εκτενή ανάλυση για την αστική αναμόρφωση του αστικού μας περίγυρου, για την χρηστική ανακύκλωση των άχρηστων ήχων, για το μελάνι του είναι μας που δύσκολα τυπώνεται σε άδειες συναναστροφές, και πολλά άλλα. Προς το παρόν για 30 λεπτά οι τυπογραφικές μηχανές ..αναστέναξαν.
 Κατά τις 11 και κάτι η φιγούρα του Hugo Race ανεβαίνει στη σκηνή. Μαζί του και η Ιταλίδα τραγουδίστρια Marta Collica (GROOVY GURU, MICEVICE και τώρα μαζί με τον Hugo με το συγκρότημα των Sepiatone) και τελικά συγκίνησαν και περισσότερους από καμιά 200αριά συμπολίτες μας. Λίγη ώρα νωρίτερα δώσανε συνέντευξη στην εκπομπή του Κομνηνού στον 1055, όπου τονίσανε ότι δεν επρόκειτο να δούμε κάποιο ακουστικό σετ. Και όντως έτσι έγινε. Φέρνοντας μαζί τους λοιπόν μηχανήματα και samples έδωσαν τον ηλεκτρικό ήχο των τελευταίων albums.
Η Marta στα keyboards και στα φωνητικά πάντρευε, έστρωνε και γλύκαινε τον ήχο, γλυκύτατη άλλωστε ήταν η Siciliana από την Κατάνια. Τα κομμάτια από το project Sepiatone ήταν πιο ηλεκτρονικά και βιμπράτα, η φωνή της Marta είχε πιο ελευθερία, δεν ήταν συνοδός και αν και εν πρώτοις μελιστάλακτα άφηναν πιο μεστή εντύπωση. Θα μπορούσαν ίσως τα πλήκτρα να ακουγόντουσαν περισσότερο, αλλά η σπαρακτική φωνή του Hugo έτσι κι αλλιώς επισκίαζε τα περισσότερα.  Με νεύρο, με πάθος, χωρίς θεατρινισμούς έδωσε πολλά. Κλείνοντας τα μάτια απογειωνόταν και μαζί του κι εμείς. Ο βαρύτονος ρέμπελος μόρτης μας κτύπησε αλύπητα. Και το έκανε για περισσότερο από 2 ώρες! Και όταν μας πέταξε στα μούτρα και μια διασκευή Tom Waits τότε όλοι θελήσαμε να …clap our hands…αλλά κάτσαμε αποσβολωμένοι να θωρούμε, να ελπίζουμε και να αναπολούμε. 
Τα ηλεκτρικά blues δεν εκπέμπουν συναισθηματικούς ήχους, εκπέμπουν μόνο ήχους συναισθημάτων. Όποιοι είχανε μαζί τους μια νοητική νοητή απόχη κάτι άρπαξαν και σφήνωσαν μέσα τους. Και με γεμάτα τα σεντούκια της ψυχής μας μπορούμε να χλευάσουμε ή να αγνοούμε την καθημερινότητα. Η πορεία σκέψης ας παραμένει ελεύθερη.H μουσική του Hugo είναι λυτρωτική, μαγική και αν τα δάκρυα βαριόντουσαν να τον αγναντέψουν από τα μάτια μου, τα ένιωσα εκεί μέσα τους, έτοιμα να αρνηθούν να παραδοθούν χωρίς ηρωική έξοδο. Αντίθετα ένα γλυκό χαμόγελο ξεκόλλησε τα δαγκωμένα χείλη μου και με έκανε να τραγουδήσω σιγόφωνα! Αυτά απλά μπορεί να μου προσφέρει η μουσική και μου είναι αδύνατο να την αγνοήσω μετατρέποντας την σε απλή παρέα των όποιων ασχολιών μου.
Τέτοιες συναυλίες αποτελούν επιπρόσθετο εμπειρίας και πλεόνασμα ψυχικού πλούτου, που όσο υπάρχουν τέτοιοι μουσικοί ποτέ δεν θα τσιγκουνευτώ να τον σπαταλήσω.
Κυριάκος Σκορδάς |
Live
