HELLOWEEN, INNERWISH 07/12/2003 ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ 11/12/2003

Μετά από αρκετά χρόνια απουσίας από τα Ελληνικά συναυλιακά δρώμενα, οι Γερμανοί Helloween , επέστρεψαν στην χώρα μας για ένα Live που αν και κανείς θα έλεγε πως είχε σκοπό την προώθηση του τελευταίου τους άλμπουμ “Rabbits Don’t Come Easy”, τελικά μόνο σε τέτοιο δεν εξελίχθηκε…

Πριν περάσουμε στους Helloween ας μιλήσουμε λίγο για τους συμπατριώτες μας Innerwish που άνοιξαν τη συναυλία. Προσωπικά τους θεωρώ μια από τις πλέον αξιόλογες και σοβαρές μπάντες στον χώρο του κλασικού metal στην χώρα μας και αυτό το απέδειξαν και ζωντανά για όσο τους είδα τουλάχιστον, αφού την ώρα που μπήκαμε παίζανε ήδη πάνω από 25 λεπτά. Βλέπετε οι διοργανωτές είχαν την φαεινή ιδέα να μας αφήνουν να περιμένουμε στο ψοφόκρυο μέχρι την τελευταία στιγμή και ενώ έβλεπαν πως ο κόσμος είναι πολύς, δεν άνοιγαν την πόρτα να μπούμε σιγά σιγά με αποτέλεσμα να χάσουμε το μεγαλύτερο μέρος του σετ των Innerwish. Αυτό το λίγο που είδα πάντως, με άφησε ικανοποιημένο, αφού το γκρουπ έχοντας άριστο ήχο, (είχαν στήσει και δικό τους Drum Kit στο κάτω μέρος της σκηνής) κέρδισε κόσμο και εντυπώσεις. Κορυφαία στιγμή τους – απ όσο είδα- η εκτέλεση του “Ready For Attack” απ το άλμπουμ τους “Waiting For The Dawn”.

Πάμε τώρα και στους Helloween οι οποίοι ως γνωστόν δεν έχουν πια στις τάξεις τους τον drummer Uli Kusch (αλλά ούτε και τον Mark Cross που αρχικά τον αντικατέστησε) και τον κιθαρίστα Roland Grapow. Πλέον στην θέση του κιθαρίστα βρίσκεται ο Sascha Gerstner (πρώην Freedom Call) ενώ πίσω από το σετ των τύμπανων κάθεται ο συμπαθής Stefan Schwarzmann γνωστός και από την θητεία του στους Accept, UDO, Running Wild, X- Wild, Freedom Call κ.α. Οι «κολοκύθες» ξεκίνησαν με το “Starlight” προς μεγάλη έκπληξη όλων όσων δεν γώριζαν το setlist. Ο ήχος στα πρώτα κομμάτια ήταν μέτριος αλλά ευτυχώς βελτιώθηκε στη συνέχεια, αν και ο Weikath εξακολούθησε να ακούγεται χάλια. Για τη συνέχεια είχαμε το μακροσκελές “Keeper Of The Seven Keys” και ακολούθησε το “Future World”. Ο Andi Deris τα πήγε πολύ καλά σε όλα τα κομμάτια και απέδειξε πως δίκαια βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο των Helloween ενώ ο Grosskopf έδωσε το δικό του στίγμα με την όλη χιουμοριστική του παρουσία. Σίγουρα μια από τις πλέον αγαπητές φιγούρες στο metal. Το γκρουπ επέμεινε στα Keeper, και έτσι ακολούθησε το “Eagle Fly Free” μέχρι που θυμήθηκαν και την Deris Era και έπαιξαν το “Hey Lord”, το καλύτερο κομμάτι ίσως του “Better Than Raw”, και το “Forever And One” από το “Time Of The Oath”. Πολύ καλές οι εκτελέσεις και των δύο και ειδικά του “Forever And One” το οποίο θεωρώ πως είναι και η κορυφαία μπαλάντα τους μετά το “A Tale That Wasn’t Right” φυσικά. Συνέχισαν με τα “Dr. Stein”, “If I Could Fly” (διαψεύστηκαν οι φήμες πως δεν θα ‘παιζαν τίποτα από το “Dark Ride”), και το μοναδικό κομμάτι από το τελευταίο τους άλμπουμ, “Back Against The Wall”.

Kάπου εκεί, μετά από μία ώρα και ένα τέταρτο στη σκηνή, η μπάντα αποχαιρέτησε για πρώτη φορά και μετά από λίγη ώρα επέστρεψε για το εικοσάλεπτο της encore το οποίο περιλάμβανε μια μακροσκελέστατη εκτέλεση του “Power”, το οποίο διακόπηκε για να κάνει πλάκα ο Deris με το κοινό, χωρίζοντας το σε δεξί και αριστερό μέρος ,και βάζοντας το να τραγουδά μια το ένα μια το άλλο μέρος με σκοπό να δει ποιος ακούγεται πιο δυνατά. Υποστήριξε δε πως το αγαπημένο του μέρος είναι το δεξί γιατί προς τα κει γέρνει το πουλί του και γενικά μιλούσε για κάμποση ώρα. Καλά όλα αυτά δε λέω αλλά θα μπορούσαν να έχουν παίξει τουλάχιστον δύο κομμάτια παραπάνω όλη αυτήν την ώρα. Μετά το τέλος του “Power” ακολούθησε ένα σύντομο drum solo και το γκρουπ έκλεισε την εμφάνιση του με το “How Many Tears”.

Άλλη μια φορά φύγαμε διχασμένοι βλέποντας μια μπάντα να αποδίδει καλά αλλά να παίζει λίγα κομμάτια και έχοντας στη μνήμη μας την προηγούμενη ημέρα και τους Saxon, αυτό δεν μπορούσε παρά να μας θλίβει.

Κώστας Λιανίδης