i i Glitterhouse Records 21/8/2002

Ένα συγκρότημα αίνιγμα. Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε από τη γερμανική Glitterhouse Records το άλμπουμ i από το συγκρότημα με το όνομα i. Η εταιρία παρουσίασε τη μπάντα ως μια μπάντα της kraut-rock σκηνής του Duesselldorf. Περαιτέρω στοιχεία δεν υπήρχαν. Μόνο το ότι οι συντελεστές του άλμπουμ ήθελαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους!

Το άλμπουμ ακούστηκε αρκετά από κάποιους ανθρώπους στη Γερμανία. Ένας από αυτούς, μουσικογράφος στο επάγγελμα, άρχισε να ψάχνει για το ποιοι μπορεί να κρύβονται πίσω από τη μπάντα με το όνομα i. Αφού ρώτησε από εδώ και από εκεί, αφού έκανε κάποιους συνειρμούς και διάφορες σκέψεις, έγραψε ένα γράμμα προς τη Glitterhouse. Εκεί ανέλυε το σκεπτικό του και έφτανε στο συμπέρασμα: οι i είναι οι Walkabouts! Ή τουλάχιστον, μια διαφορετική εκδοχή τους. Μια συνύπαρξη νέων και παλιών μελών. Τουτέστιν: Chris Eckman, Carla Torgerson και Glenn Slater από τους τωρινούς και τα αδέρφια Curt και Grant Eckman από τις πρώτες εποχές του συγκροτήματος. Μετά από όλα αυτά, η Glitterhouse Records παραδέχτηκε ότι οι i είναι οι Walkabouts με αυτή τη μορφή και ότι απλά ήθελαν να κάνουν αυτό το άλμπουμ με ένα διαφορετικό όνομα. Περισσότερα για την ιστορία αυτή θα βρείτε στο www.glitterhouse.de.

Δεν ξέρω αν όλα αυτά ήταν ένα τρικ για να ακουστεί περισσότερο το άλμπουμ, πάντως το σίγουρο είναι ότι αξίζει να το ακούσετε για τη μουσική του. Και θα πρέπει σίγουρα και εσείς να ξεχάσετε ότι πρόκειται για το συγκρότημα από το Seattle. Μιας που αυτά που θα ακούσετε δεν θα σας θυμίσουν τίποτα από τις μουσικές των αμερικανών φίλων μας. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε μέσα σε δύο μέρες σε ένα studio της Δρέσδης (το οποίο ίσως και να μην υπάρχει πια μετά τις πλημμύρες), παρόλα αυτά όμως δίνει την εντύπωση ενός έντονα δουλεμένου άλμπουμ. Εφτά μακρόσυρτα ορχηστρικά κομμάτια γεμάτα με ήχους διάφορους, λούπες, και μια ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα είναι τα συστατικά του.

Δεν γνωρίζω ποιος έχει γράψει τα κομμάτια, αλλά ακούγοντας τα δύο ορχηστρικά κομμάτια του Glenn Slater για το Ended Up A Stranger, κάνω την υπόθεση πως αυτός πρέπει να ευθύνεται για τις περισσότερες συνθέσεις. Και σίγουρα για την ενορχήστρωση. Οι εφτά συνθέσεις ξετυλίγονται πολύ όμορφα η μια μετά την άλλη δημιουργώντας μια ωραία ατμόσφαιρα, που κάπου κάπου μας θυμίζει ήχους της post rock σκηνής. Ο πειραματισμός είναι πολύ έντονος, το σκηνικό τελικά λίγο βαρύ, αλλά τα 57 λεπτά του δίσκου περνάνε όμορφα, γρήγορα και ευχάριστα.

Το i των i είναι ένας δίσκος που δεν τον περιμέναμε. Ένας δίσκος που παρά τις προσδοκίες είναι πολύ καλός. Δείχνει άραγε έναν νέο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι Walkabouts; Δεν είμαι σίγουρος για την απάντηση, ίσως, όμως, θα έπρεπε να αρχίσουν να εμπιστεύονται περισσότερο τον Glenn Slater. Αν βέβαια, αυτός είναι υπεύθυνος για αυτά που ακούμε σε αυτή την κυκλοφορία.

Το σίγουρο είναι ότι το άλμπουμ δεν απευθύνεται μόνο στους φίλους των Walkabouts. Γι αυτό, αν είστε από αυτούς που δεν τους έχετε ακούσει ποτέ, ή από αυτούς που τους μισείτε, μην το προσπεράσετε έτσι. Δεν πρόκειται να χάσετε.

Κώστας Παπασπυρόπουλος