 |
|
|
|
YARDBIRDS, NORTHWIND
|
Ένα από τα ιστορικά σχήματα των 60’s από τη Μεγάλη Βρετανία βρέθηκε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου. Οι Yardbirds, γνωστοί ίσως κυρίως για το γεγονός ότι από εκεί μέσα ξεπήδησαν οι Eric Clapton, Jimmy Page και Jeff Beck, ήρθαν στην πόλη μας για να δώσουν μάλλον την πιο… κρύα συναυλία της περιοδεία τους. Και το κρύα δεν πάει στη δική τους συμπεριφορά, αλλά στην μικρή προσέλευση και την ψιλοχαλαρή αντιμετώπιση που τους επιφύλαξε ο κόσμος.
Όταν μπήκα στο club του Μύλου, μόλις ξεκινούσε το τελευταίο κομμάτι των ιστορικών θεσσαλονικιών Northwind που άνοιξαν τη συναυλία (φταίει ο Ελέφαντας γι αυτό – είπαμε φέτος είναι η χρονιά του). Κλασικό ροκ τρίο (μπάσο, κιθάρα, τύμπανα) και κλασικό και το ροκ που έπαιζαν οι μουσικοί (γνωστές φάτσες της πόλης). Ένας ήχος που εξέφραζε τους περισσότερους από τους παρευρισκόμενους, αλλά όχι ιδιαίτερα εμένα, και προκαλούσε το ρυθμικό χτύπημά τους. Εντύπωση, πάντως, μου προκαλεί, πώς γίνεται και όλοι οι παλιοροκάδες (μαζί και οι Northwind) έχουν διατηρήσει σε αυτή την ηλικία τέτοιο πλούσιο μαλλί και έχουν ακόμα γκρίζες χαίτες και κοτσίδες, ενώ εγώ, που μου έλεγε η μάνα μου ότι η τρίχα αδυνατίζει με την ηλικία, έχω χάσει τα μαλλιά μου από τα 20; Μήπως φταίει που δεν ακούω κλασικό ροκ;
Αλλά και τι φταίει που το club του Μύλου ήταν μισοάδειο παρά μισογεμάτο; Γιατί δεν ήρθαν οι παλιοί να τους ακούσουν; Σε αυτούς δεν απευθυνόταν κυρίως η συναυλία; Μήπως έφταιγε που είχαν απεργία τα ταξί; Μπα, οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ένα, αλλά μπορεί και δύο αυτοκίνητα. Μήπως είχε κρύο; Μπα, ο καιρός ήταν ιδιαίτερα στεγνός με 12 βαθμούς θερμοκρασία. Μήπως επειδή ήταν Κυριακή και τη Δευτέρα ο κόσμος δουλεύει; Μπα, γιατί και οι Fuzztones (όπου έγινε χαμός) Κυριακή έπαιξαν και τελείωσαν κατά τις 2, ενώ με τους Yardbirds μία παρά είχαμε ξεμπερδέψει. Ε τότε, τι κράτησε τους παλιούς σπίτι; Θα τολμήσω μια εκτίμηση: Μήπως το ότι οι Yardbirds έχουν πολύ «φλώρικο» ήχο για τους παλιοροκάδες της πόλης; Τι είναι αυτά τα ροκενρολάκια που παίζουν με τα λα λα λα και τα ρεφρενάκια; Πώς θα γουστάρει ο κλασικός ροκάς της Θεσσαλονίκης, αν δεν ακούσει λίγα επικά σόλο στην κιθάρα για να παίξει μερικά air guitar; Μήπως τελικά ήταν πολύ pop οι Yardbirds για το κοινό;
Η αλήθεια είναι ότι τα 60 από τα περίπου 90 λεπτά της συναυλίας κύλησαν σε καθαρό rock n roll ήχο των 60’s. Ξέρετε τον ήχο που πολλά σχήματα των 00’s προσπαθούν να παίξουν. Έτσι, το κοινό δεν φάνηκε και πολύ να τρελαίνεται με την επιλογή αυτή των πέντε εξαιρετικών μουσικών (από το original line up στο σχήμα βρίσκονταν ο ντράμερ Jim McCarty και ο κιθαρίστας Chris Deja, αλλά ιδιαίτερα μου άρεσε ο αμερικανός μπασοτραγουδιστής που έχουν, ο αλά Mick Jagger των 70’s, John Idan). Μόνο όταν έπαιξαν κάποια ιδιαίτερα γνωστά κομμάτια (Heart Full Of Soul, You’re A Better Man Than I) κάπως ζεστάθηκε το πράγμα. Έπρεπε να φτάσει η ώρα του For Your Love και το τελευταίο μισάωρο, όπου οι Yardbirds επιδόθηκαν σε έναν πιο blues αλά 70’s στυλ, για να δούμε τον κόσμο να γουστάρει (και τη δική μου διάθεση να πέφτει). Με αυτά τα δεδομένα, θεωρώ υπερβολικά τα δύο encore που έκαναν οι πέντε συμπαθείς κύριοι!
«Τελικά, ρε Παπασπυρόπουλε, αφού οι Yardbirds σου άρεσαν στο live και αφού λες ότι ήταν αρκετά ποπ ο ήχος τους, γιατί δεν ήρθαν στη συναυλία οι συνομήλικοι σου;». Μα αυτοί, φίλε μου, δεν πάνε στις δικές τους συναυλίες, θα πάνε στους Yardbirds;
Κώστας Παπασπυρόπουλος |
Live
