BY THE WAY #1 RED HOT CHILI PEPPERS WARNER 29/8/2002

Είναι γεγονός ότι υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες. Προκαταβολικά να πω ότι δεν δικαιώθηκαν, όσα θετικά και αραδιάσω για την τελευταία δουλειά των RED HOT CHILI PEPPERS. Πιθανόν να είμαι υπερβολικός, αλλά περίμενα πολλά. Βρήκα πολλά, αλλά μαζί με πολλά λιμά και βαρετά σημεία.

Καταρχήν υπάρχει μεγάλη ανισότητα στο άλμπουμ. Ξεκινάμε με το ομώνυμο by the way, ένα καραμπινάτο σούπερ χιτ, που δικαίως το ακούμε παντού και δεν το βαριόμαστε. Μετά για αρκετά λεπτά και ουσιαστικά μέχρι το καταπληκτικό throw away your television υπάρχει μια στασιμότης. Κάποιες καλές ιδέες έναρξης, κυρίως στο cant stop, μια μικρή αναλαμπή με το this is the place και από εκεί μελωδικές ήσυχες στιγμές. Για πολλούς είναι πολύ σημαντικό ότι οι RED HOT CHILI PEPPERS παράτησαν τις funky σφήνες και αιχμές και πέρασαν σε πιο ρέουσες φόρμες. Προσωπικά το funky δεν μου αρέσει καθόλου (μην με φάτε, αυτός είμαι), αλλά οι RED HOT CHILI PEPPERS έδιναν κάτι πολύ διαφορετικό με αυτό το πάντρεμα. Και δεν ξέρω αν ήθελα να κούω την χαρακτηριστική φωνή του Αnthony με υπόκρουση ήχων που βγάζουν οι counting crows, collective souls κλπ. Υπάρχει βέβαια φινέτσα και ευγένεια, γεμάτες συνθέσεις και καλές ενορχηστρώσεις, αλλά κάπου υπάρχει και επανάληψη.

Το έτερον τμήμα του δίσκου είναι όμως σούπερ. Το πιασάρικο στη μνήμη ρεφρέν του πέταξε την τηλεόραση σου μέχρι το τέλος (το πλήρες τέλος) του δίσκου. Η λατινομάνα Καλιφόρνια ξαναζεί κέφια με το επαναλαμβανόμενο cabron, cabron στο ομώνυμο ρυθμικότατο τραγούδι. Μια υπέροχη σκα πανκ περασιά είναι η έκπληξη του δίσκου με το on mercury. Και το Warm tape ξεχωρίζει επίσης για τα όμορφα space γεμίσματα και το κλασικό αμερικάνικο κιθαριστικό άνοιγμα της συνέχειας του. Και το venice queen, τώρα που η Βιέννη απέφυγε τις πλημμύρες, είναι μια ωραία κατάσταση όπου το μπάσο συντηρεί ένα ασφαλές και ζεστό τέμπο.

Τέλος πάντων, όταν έχει υπάρξει προσμονή για ένα άλμπουμ, όταν τους έχεις δει να πετάνε σπίθες σε live εμφάνιση, περιμένεις πιο πολλά. Για πολλούς όμως και έτσι το By the way είναι πολύ καλό, αλλά όταν είσαι κατεταγμένος για πρωταθλητισμό το ουέφα είναι πάντα αποτυχία.

Κυριάκος Σκορδάς