PURESSENCE, MATISSE 26/12/2003 ΡΟΔΟΝ Αθήνα 30/12/2003

Στα σίγουρα όλοι οι δρόμοι δεν οδηγούν στο Ρόδον, αλλά χριστουγεννιάτικα όλοι οι δρόμοι στην Αθήνα ήταν μποτιλιαρισμένοι. Αφάνταστα μποτιλιαρισμένοι και εκεί που το γνώριμο μισάωρο σε πήγαινε από Νέα Σμύρνη στο Ρόδον τα πράγματα πήραν μια αλλόκοτη τροπή. Κάτι οι τροχονόμοι που και αυτοί γιορτάζανε και …κρατούσανε κόκκινες κορδέλες …και κλείνανε τους δρόμους, κάτι τα σκουπιδιάρικα που αλώνιζαν και το Κολωνάκι βραδιάτικα…καταλήξαμε να κάνουμε ..μέχρι και το γύρο του Λυκαβηττού..για να μπούμε μέσα από τα στενά. Ευτυχώς που είχα πει πως..”οπωσδήποτε 9.15 να είμαστε μέσα γιατί θέλω να δω τους Matisse”. Τελικά φύγαμε πιο νωρίς για να φάμε κάνα σαντουιτσάκι στο δρόμο, οπότε νηστικοί μπαίνουμε.

Χαιρετάμε το Μανόλη που γιόρταζε και ακούμε τις πρώτες νότες των Αθηναίων MATISSE. Με μια μίνι δουλειά και με αρκετές όμως εμφανίσεις ... και με μεγάλη εταιρεία πίσω τους, έκαναν το όνομά τους αξιοπρόσεκτο. Και τη μουσική τους επίσης. Άνετοι στη σκηνή, αεράτοι. Φανερή η εξοικείωση με τον κόσμο. Ήχος σχετικά στεγνός, ίσως λόγω τεχνικών απαιτήσεων, μιας και σε άλλη drums κάθησαν από αυτή των puressence. Μισή ώρα, όσο πρέπει να είναι ένα support που σέβεται τον εαυτό του και το κοινό που για άλλους ήρθε και παρεπιπτόντως τους ακούει. Βρετανικό look και μουσικό στίγμα κοντά στους pulp. Προσωπικά όμως χαλάστηκα με τη διασκευή στο my only friend των λατρεμένων μου Αυστραλών SUNNYBOYS. Δεν χρειαζόταν αυτό, πραγματικά με λύπησε, γιατί πρόκειται για ένα από τα ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ μου κομμάτια, που μεγάλωσα μαζί τους. Μα καλά δεν το άκουσες στο ΕΡ τους; ευτυχώς όχι. Κατά τα άλλα όμως μια χαρά, και πέρα από προσωπικά ανούσια ίσως για εσάς κολλήματα μου, δίκαιος ο ντόρος για αυτούς. Ευτυχές και το γεγονός πως πρόκειται για μπάντα με συναυλιακό νταπεραμέντο.

Καθώς αυξάναμε τον αριθμό των τεκίλων (κλίνεται άραγε τούτο το ποτό της εξαθλίωσης) οι Puressence ανεβαίνουν. Πέντε πια νοματαίοι με τον keyboardίστα πιο ενεργό, με νέο όπως ξέραμε κιθαρίστα. Επιλέγουν τα γνωστά και αγαπημένα για αρχή, μας ζεσταίνουν όπως περιμέναμε για αρχή. Η απουσία του Neil εμφανής, ο Λόου (κάπως έτσι μας τον σύστησε ο James) δηλ. Lowell Killen σχετικά ήσυχος, δεν βάραγε πολύ ακόρντα, ακολουθούσε τη μελωδία με σόλα στις πάνω χορδές και γενικά έμοιαζε με έναν session κιθαρίστα. Σε ένα καινούριο που έπαιξαν, αλλά και στο INDIA φάνηκε ή μάλλον ακούστηκε σε πιο πρωταγωνιστικό ρόλο. O kevin επίσης ήταν άψογος, η φωνή του james ονειρική και σπουδαία. Δεν περίμενα τίποτε διαφορετικό παρά να ακούσω αγαπημένα μου τραγούδια, γιατί μου αρέσουν πολύ οι puressence, και ευχαρίστως θα τους ξαναδώ και τον άλλο μήνα ακόμη. Η επιλογή όμως να κλείσουν με India και I suppose ήταν εξαιρετική και βρεθήκαμε να χορεύουμε ευτυχείς. Μας έκοψαν λίγο απότομα και όταν οι βαριές κουρτίνες σκέπαζαν τη σκηνή ελάχιστοι χειροκρότησαν για 2^ο encore.

Αυτή η συναυλία ήταν για την τέρψη μας, καμιά 800αριά άτομα που βρεθήκαμε την Παρασκευή περάσαμε μια χαρά, και στα σίγουρα ήταν μια πολύ καλή επιλογή εορταστικής εξόδου. Γιατί οι συναυλίες αποτελούν πάντα και επιλογή εξόδου και διασκέδασης, και με τους puressence ξέρεις ότι θα διασκεδάσεις, όπως ευχαριστιέσαι το σουβλάκι στο αγαπημένο σου σουβαλατζίδικο. Τι επειδή έφαγες προχθές δεν θα ξαναπάς αύριο; Έτσι και με τους puressence, μπορεί να μην είναι puressence και ξερό ψωμί, αλλά ένα διπλόπιτο σουβλάκι στα σίγουρα είναι.

Κυριάκος Σκορδάς