LET GO NADA SURF VIRGIN 28/9/2002

Θέλαμε πολύ ένα τέτοιο άλμπουμ γιατί πεθυμήσαμε έναν καλό στρωτό ροκ δίσκο. Είναι επίσης γεγονός ότι οι NADA SURF είχαν καιρό να εμφανσιτούν στο προσκήνιο. Νόμιζα μάλιστα ότι το διαλύσανε το μαγαζί! Και εκεί που θα μέναμε με το ασύλληπτο high/low του 1996 ή το υπέροχο κομμάτι 80 windows από το Proximity Effect, έρχεται στα ξαφνικά το νέο LET GO και μάλιστα με περιεχόμενο που αρέσει τόσο, ώστε να μιλάμε για έναν από τους πιο καλούς φετινούς δίσκους.

Και δεν πρόκειται για υπερβολή. Μπορεί το στοιχείο της έκπληξης να σιγοντάρει για τέτοιους χαρακτηρισμούς, αλλά εδώ έχουμε τρομερά πράγματα.

Να σας πω δυο τρία, όπως μελωδία, ρυθμός, καταπληκτικά φωνητικά, πρωταγωνιστή στο κράτημα του τέμπου από τις πάνω χορδές της κιθάρας. Αν ήδη λατρεύετε τους NADA SURF, εδώ έχουμε το ιδανικό comeback, σαν αυτά που κρατούν ζωντανές τις ερωτικές σχέσεις. Αν αγαπήσατε τους Pavement, εδώ το ιδανικό σας καταφύγιο. Αν πιστέψατε στους grandaddy, εδώ είναι η στιγμή που θα ακούσετε τα κομμάτια που ποτέ δεν αξιώθηκαν αυτοί να βγάλουν, αν είστε ψιλοτσιμπημένοι με τους six by seven εδώ να αναζητήσετε παρηγοριά, αν οι πρώτες κιθάρες των weezer σας κέντρισαν το ενδιαφέρον εδώ ξανακούστε αυτά τα ακόρντα, αν τα φωνητικά των Puressence σας εξιτάρουν ακούστε εδώ την πιο μεστή χροιά της φωνής. Και όσον αφορά για το εσωτερικό νεύρο της μουσικής τους μην ξεχνάτε ότι οι NADA SURF δημιουργήθηκαν μέσα από το συγκρότημα των Fuzztones!

Μια σούπερ δεκαπεντάδα τραγουδιών ξεκολλάνε πια την περιοριστική ρετσινιά του post-grunge που εύκολα κόλλησε στα τύμπανα και στα τάστα των NADA SURF. Εδώ τα πράγματα εκτοξεύονται σαν την ενέργεια που βγαίνει από τα τρακαρίσματα στα συγκρουόμενα οχήματα ενός luna park, καθώς συνδυάζονται με τα χαρούμενα πρόσωπα των παιδιών επιβατών.

Καταρχάς έχουμε μερικά ροκ-ποπ δυαναμιτάκια, όπως τα the way you wear your head, run, end credits και το πιο εκρηκτικό hi-speed soul, ή το με πιο πολλές αναλαμπές treading water. Μελαγχολικά θυμιάματα όπως το εναρκτήριο blizzard of 77, το συναισθηματικά χυμώδες fruit fly που ξεσπά στην εγκλωβισμένη μύγα μέσα στη σακκούλα από τη λαϊκή.

Και ένα δυο χαλαρωτικά, όπου τα φωνητικά αέρινα ξεχύνονται από τα ηχεία για να ραπίσουν τις γωνιές του ταβανιού σου, φορώντας τα καλά τους, ίσως για να κομπλάρουν τις αράχνες που θρασύτατα κατασκήνωσαν εκεί. Το blonde on blonde και το neither heaven nor space είναι ιδανικά λυτρωτικά καθαριστικά ή refreshing που θα έλεγε και η κ. Διαμαντοπούλου. Αν όμως η ευγενική σας καταγωγή σας ωθεί για μια υπόκλιση, ε, τότε στο καταπληκτικό inside of love, πρέπει να το πράξετε. Ένα υπέροχο ξεδίπλωμα είναι το τραγούδι αυτό, μια ανέμη ήχων που γαργαλά το αυτί σου, στριφογυρίζει στα αυλάκια, γλυκοκάθεται στο λοβό και νεραϊδοφτεουγίζοντας φθάνει στο τύμπανό σου, καλύπτοντας με τούλια μελωδίας από εκεί μέχρι τον λαβύρινθό σου. Πρόκειται για ένα Mind trap, μια παγάνα που σε οδήγησαν κυνηγόσκυλα, είναι αδιανόητο να ελιχθείς να γλυτώσεις. Το τραγούδια αυτό σε παγιδεύει σαν τον Οδυσσέα που σου είπανε στο Δημοτικό ή σαν τον Κλούνεϋ και τον Τορτούρο στην ταινια των αδελφών Κοέν (Ω αδερφέ που είσαι).

Εδώ καράβια χάνονται αλλά χάρτινες βαρκούλες αρμενιζουν, όπως το Paper boats αρμενίζει για 7 λεπτά στο ράθυμο ταξίδι. Απλά και χωρίς αποσκευές η κουπαστή σου προσφερε παρέα. Η διαδρομή έχει νόημα όταν χρησιμοποιείς και το κατάλληλο μέσο, αλλιώς μπορεί να είναι και χάσιμο χρόνου ή και προορισμού. Συμβολικά αυτό συμβαίνει στο κενό πολλών δευτερολέπτων που αφήνεται ανάμεσα στο paper boats και στο επόμενο track.

Μια γαλλική περασιά στο la pour ca είναι ο φόρος τιμής που η Γαλλία αγάπησε τους Nada surf (άλλωστε αυτή την εποχή εκεί περιοδεύουν, πριν ακόμη στις ΗΠΑ αντιληφθούν ότι βγήκε το νέο τους άλμπουμ), ένα ζαχαρένιο τραγούδι σαν αυτά των Γάλλων CORNU.

Μια ημιανάπαυση να κάνουμε και σε ένα πρελούδιο αρπίσματος στην κιθάρα στο killians red, μια γλυκιά σύνθεση σαν το μονοπάτι που το βλέμα ακολουθεί όταν η θέα το συναρπαζει. Αφήνεται ελεύθερο και εστιάζει όπου αυτό και εσύ θέλεις, μια υπέροχη ελευθερία που τη ζεις για μια στιγμή και εύχεσαι ξενιαστα το άγνωστο όμορφο να το ξανασυναντήσεις.

Μουσική ντυμένη σαν την ελπίδα, με τη φινέτσα του ρεαλισμού και του παρορμητισμού, αυτού του υπέροχου κουστουμιού, που πάντα ψάχνεις να φορέσεις και που πάντα εγκλωβίζεις οράματα σε επίπλαστα, αφήνοντας την κούκλα στην βιτρίνα να φορά μόνο αυτή αυτό σου το σετάκι. Είσαι καταναλωτικός τύπος, αλλά χωρίς επιλογές. Αλλά η χαρά χοροπηδά μαζί με τον ρυθμό και τα λόγια στο happy kid.

Συμπέρασμα, το Let Go είναι ο δίσκος που ήθελα να λατρέψω ακριβώς τώρα και νομίζω ότι θα προκύψει μια σταθερή σχέση αφοσίωσης ανάμεσα σε μένα και στη συχνότητα που θα ακούω αυτόν τον δίσκο και στο μέλλον

Αναμένουμε επίσης και την έλευση στην αγορά και ενός box set με τίτλο North 6th Street, με 18 ακυκλοφόρητα και demo κομμάτια και προσδοκούμε και από κοντά τους NADA SURF να δούμε.

Κυριάκος Σκορδάς