 |
|
|
|
Poeta Negra night - DECADES, Dani Joss, Peekay Tayloh, S.ink
|
Πρώτη συναυλία για τη Θεσσαλονίκη αυτή της Παρασκευής 9 Ιανουαρίου. Πρώτη, μαζί με αυτή της Juliee Cruise που γινόταν ταυτόχρονα στο Fix και που έμαθα πως ήταν πολύ καλή αλλά με λίγο κόσμο. Εμείς, όμως, προτιμήσαμε το club του Μύλου και τη βραδιά της Poeta Negra Records με τέσσερις από τους καλλιτέχνες της. Τον Dani Joss, τον Peekay Tayloh, τους Decades και τους S.Ink.
Η Poeta Negra Records είναι από τις πιο συνεπείς και δημιουργικές δισκογραφικές εταιρίες της χώρας μας τα τελευταία χρόνια, με κύριο στόχο να ψάχνει και να ανακαλύπτει μουσικούς που πειραματίζονται με τους ήχους και αναζητούν αντισυμβατικές φόρμες μουσικής. Έχει καταφέρει, λοιπόν, όχι μόνο να συστήσει σε εμάς τους έλληνες, συμπατριώτες μας με ιδιαίτερο μουσικό ενδιαφέρον, αλλά να δείξει και σε μουσικόφιλους του εξωτερικού ότι σε αυτήν τη γωνιά της νοτιοανατολικής Ευρώπης υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνονται και δικαιούνται της προσοχής τους.
Είχε, λοιπόν, ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τον Dani Joss που άνοιξε τη βραδιά να μας παρουσιάζει τη δική του άποψη περί μουσικής. Περικυκλωμένος από notebook, σύνθια, διάφορα άλλα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας και μια ηλεκτρική κιθάρα πλημμύρισε με χαοτικούς ήχους την αίθουσα, δίνοντας ένα σετ ιδιαίτερο και τελικά ελκυστικό. Σίγουρα οι δυνατές συζητήσεις του κόσμου δεν επέτρεψαν να αφουγκραστούμε καλύτερα τις μουσικές του μέλους των S.Ink, αλλά πρέπει να δεχτούμε ότι οι συγκεκριμένοι ήχοι ταιριάζουν καλύτερα για εσωτερικές, προσωπικές ακροάσεις παρά για ζωντανές παρουσιάσεις μπροστά σε πολυάριθμο ακροατήριο.
Αντιθέτως, ο Peekay Tayloh κατάφερε να… κουνήσει περισσότερο το κοινό, που είχε πια γεμίσει τον κάτω χώρο του club (ο επάνω ήταν κλειστός), ή τουλάχιστον να καλύψει τις συζητήσεις με τον δυνατό ήχο του. Έχοντας και αυτός μπροστά του ένα notebook και ένα μηχάνημα από το οποίο χρησιμοποιούσε σχεδόν αποκλειστικά ένα μοχλό του (συγγνώμη που είμαι άσχετος με τη συγκεκριμένη τεχνολογία, αλλά εσείς που ξέρετε καταλάβατε τι εννοώ!) έδωσε ένα σετ ηλεκτρονικό, δυναμικό και αρκετά χορευτικό, το οποίο σε κάποιες στιγμές ξεσήκωσε τον κόσμο. Δεν έχω ακούσει το άλμπουμ, αλλά αν είναι κάπως έτσι, δίκαια έχει αποσπάσει θετικά σχόλια.
Οι Decades ήταν μάλλον οι πιο γνωστοί στο κοινό. Τα τραγούδια τους παίζονται στο ραδιόφωνο και σε διάφορα bars και έχουν καταφέρει να γίνουν αγαπητοί στον κόσμο. Αυτοί είχαν στον εξοπλισμό τους δύο notebooks και διάφορα σύνθια, αλλά και πάλι τα notebooks είχαν κυρίως την τιμητική του. Επιπλέον μας παρουσίασαν και την νέα τους (;) τραγουδίστρια, αφού δεν ήταν η Kiki που τραγουδάει σε τρία τραγούδια του The First. Οι Decades παρουσίασαν κάποια κομμάτια του δίσκου συν κάποια καινούρια, τα οποία δεν κινήθηκαν και σε τόσο electro clash ήχους, όπως αυτοί του ντεμπούτου τους. Γεγονός, όμως, είναι ότι το σετ τους προδόθηκε από τον κακό ήχο, αλλά και από την αρνητική ερμηνεία της νέας τραγουδίστριας, η οποία δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να πλησιάσει αυτήν της Kiki, για την οποία είχαν γραφτεί και πολλά θετικά σχόλια στις κριτικές του άλμπουμ. Έμαθα από φίλους ότι η κοπελιά δρα σε διαφορετικούς μουσικούς χώρους με πολύ καλά μάλιστα αποτελέσματα. Δεν έχω λόγους να αμφιβάλλω, αλλά ήταν φανερό ότι δεν ταίριαζε στη μουσική των Decades.
Παρόλο που είχαμε συμπληρώσει τρεισήμισι ώρες στο club περίμενα με αγωνία την εμφάνιση των S.Ink.Δεν είχα καταφέρει να τους ξαναδώ, βλέπετε. Και εκεί που περίμενα, για να γράψω και την αλήθεια, κάτι μονότονο και κουραστικό, μπροστά μου φανερώθηκε μια καλοκουρδισμένη μπάντα, εξαιρετικά δεμένη, που ξεδίπλωσε άνετα το ταλέντο της πετυχαίνοντας την καλύτερη εμφάνιση της βραδιάς. Με τέτοια εμφάνιση, μου φάνηκε ακόμα πιο επίπεδο το άλμπουμ τους Time And Timing που έβγαλαν στα μέσα του 2003. Ποιος ξέρει, όπως στα live τους, που ξεκινάνε κυριολεκτικά από το επίπεδο και σιγά σιγά απογειώνονται, ίσως ανάλογη να είναι και η πορεία τους δισκογραφικά: από το επίπεδο στην κορυφή! Μετά από τέτοια εμφάνιση τους το εύχομαι!
Κώστας Παπασπυρόπουλος |
Live
