B.D. FOXMOOR 13/1/2004

Συνέντευξη με τον B.D.Foxmoor (Μιχάλης Μυτακίδης).

Οι Active Member περνούν σε μια καινούρια εποχή. Ο B.D.Foxmoor, η Sadahzinia και ο Dj Booker αποτελούν πια την πιο δυναμική μουσική φόρμα που εξελίχτηκε στο κλεινόν άστυ. Οι Active Member πέρα από τη δισκογραφία του γκρουπ, έχουν συνεργαστεί σε έναν τεράστιο αριθμό projects και έχουν αναλάβει δεκάδες πολιτιστικές πρωτοβουλίες.

Παράλληλα με τη μουσική τους, δημιούργησαν έναν πολιτιστικό σύλλογο, το Πράξια, fanzin, βιβλιοπωλείο, soundtrack ταινιών, ντοκυμαντέρ και πολύ πρόσφατα το ανεξάρτητο label 8ctagon. Η λίστα δε σταματά εδώ καθώς διαρκώς δημιουργούν διόδους επικοινωνίας και συνεργασίας με καταξιωμένους καλλιτέχνες του εξωτερικού, είτε με ηχογραφήσεις είτε με ζωντανές εμφανίσεις ανά την Ευρώπη.

Αυτό το καιρό ετοιμάζουν ήδη τα τραγούδια του 10^ου album τους που θα κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Φεβρουάριο από την WEA. H σκηνή με άλλη δυναμική, τα samplers και ο Dj παίζουν σημαντικό ρόλο, αλλά η ενέργεια συσσωρεύεται στο μικρόφωνο του B.D.Foxmoor που ραπάρει ακατάπαυστα στίχους από παλιά και νέα κομμάτια. Η Sadahzinia, κορυφαία γυναικεία φυσιογνωμία του Ελληνικού hip-hop, με αυτόνομη δισκογραφική παρουσία, κι ένα μίγμα τρυφερότητας, ευαισθησίας και δυναμισμού, και πρόσφατα επίσημο μέλος των Active Member ραπάρει το low bap της. O Dj Booker, είναι το τρίτο μέλος του συγκροτήματος και ένας από τους καλύτερους Dj της Ευρώπης στα scratch. To hip hop στην ουσιαστική μορφή του, με αρκετά λυρικά ξεσπάσματα.

Τα πράγματα γίνονται πάντα με αυτούς που βρίσκονται εδώ. Οι Active Member συνεχίζουν, προχωρούν πάνω στον ίδιο δρόμο που χάραξε ο ιδρυτής τους B.D.Foxmoor (Μιχάλης Μυτακίδης) πριν 11 χρόνια και τον ονόμασε Low Bap: «Να στηρίζεις το λόγο σου με τη ζωή σου και το αντίστροφο».

Τα 10χρονα τα κλείσαμε έτσι δεν είναι;

Ναι βέβαια και κάτι παραπάνω

Βλέπεις να υπήρξε κάποια ενσωμάτωση της ελληνικής κουλτούρας….

Ενσωμάτωση της ελληνικής κουλτούρας σε εμάς;

Όχι, το αντίθετο εννοώ!

Σε κάποιες από τις εποχές πιστεύω πως ναι, αν και έγινε και λίγο βίαια αυτό από τα ΜΜΕ. Αλλά σε γενικές γραμμές θεωρώ πως ναι.

Για το μέσο κόσμο το hip-hop πέρασε μέσα από το σατυρικό και τον κωμικό στίχο. Πιστεύεις ότι αυτό έβλαψε ή έστω επηρέασε αρνητικά το χιπ χοπ στην Ελλάδα;

Καθόλου νομίζω. Γιατί αν δεν βρίσκανε να ακούσουνε αυτό θα ακούγανε κάτι άλλο σε αυτή τη μορφή, αλλά ποτέ δεν με ανησυχούσε αυτό, γιατί είναι ένα περίεργο trip, ότι η βλακεία είναι ανίκητη! Άρα έτυχε να υπάρχει και μια πλευρά του χιπ χοπ που να εκπροσωπείται με αυτό τον τρόπο. Άλλωστε αυτό εκπροσωπεί το χαβαλέ και ο κόσμος που αρέσκεται στο χαβαλέ θα έβρισκε σίγουρα κάτι άλλο για να ακούσει χαβαλέ.

Όσον αφορά το γεγονός ότι εσύ ως μπροστάρης έκανες πριν από χρόνια ένα πρώτο βήμα, ουσιαστικά στο κενό. Ποιο ήταν το ερέθισμα για να στραφείς προς τα εκεί, αφού τότε ούτε η ραπ δεν ακουγόταν καλά καλά στην Ελλάδα;

Η εξήγηση είναι όλη η προηγούμενη ζωή μου. Ακούω χιπ χοπ από το 79, σχεδόν από τη δισκογραφική γέννησή του. Καταλαβαίνεις τον κώδικα τον έχω καλά μέσα μου, συλλέκτης δίσκων ήμουνα, παρακολουθούσα αυτούς που έκαναν αυτά. Δεν πίστευα όμως ότι θα έκανα κάτι τέτοιο, δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να γράψω στίχους. Από την ανάγκη και από την όρεξη να μπούμε σε αυτόν τον κώδικα προέκυψε κι αυτό. Τα πρώτα χρόνια, δηλαδή 1986, 87, 88 ήταν σε μια κατάσταση έντονου ψαξίματος από εμάς και έπρεπε να έχεις υπομονή μέχρι να βρεις τον εαυτό μέσα σε αυτά τα πράγματα. Αυτό άργησε γενικά να γίνει στην Ελλάδα, δηλ. το 92 όταν φτιαχτήκανε οι ACTIVE MEMBER, και τότε πια υπήρχε στόχος. Το πράγμα πήγαινε, έστω και με μια μικρή επικινδυνότητα. Η παρέα άρχισε να ονειρεύεται πράγματα και έτσι γεννήθηκε αυτό που όλοι λέμε low bap.

Για τo low bap είχες πει πως είναι αυτή η δύναμη που δίνεις στο λόγο και ότι ο λόγος μπαίνει στη ζωή σου.

Όταν απλοποιείς τα πράγματα χρειάζεσαι μοτό και σλόγκαν και όλα αυτά. Αν τα απαρνηθείς και αυτά είναι σα να ζεις σε άλλο κόσμο, αν χρησιμοποιείς μόνο αυτά τότε παίζεις άλλο παιχνίδι. Εμείς προσπαθήσαμε να υπάρχει μια ισορροπία. Υπήρξε το σλόγκαν για να τσουλήσουν καλύτερα, όπως το να στηρίξεις το λόγο σου με τη ζωή σου και το αντίθετο. Πράγμα όμως που τονίζαμε πως είναι το παλιά αυτονόητο. Οι παλιότερες γενιές δεν χρειάζονταν κάποιον να τους θυμίσει το «πρόσεχε τι λες, πρόσεχε τα λόγια σου..»

(Γέλια). Ε ναι. Εδώ υπήρξε λόγος που έγινε αυτό εκείνη τη συγκεκριμένη εποχή. Και όσο και γραφικό κι αν ακούγεται, υπήρχε λόγος γιατί πολλά παιδιά στην Ελλάδα άρχισαν να πιθηκίζουν με τον αμερικάνικο τρόπο ζωής. Όχι όμως με το αμερικάνικο χιπ χοπ, γιατί ο κώδικας του χιπ χοπ είναι ενιαίος. Και δεν εννοώ μόνο τα ενδυματολογικά, αλλά το ότι μετέφεραν εμπειρίες άλλων (π΄χ, των γκέτο) και όχι τις δικές τους.

Σωστά, άλλωστε πάντα το χιπ χοπ έδωσε τη δυνατότητα έκφρασης στο περιθώριο. Έχετε ξεκινήσει από το Πέραμα, όπου οι βραδιές σας εκεί όπως λένε είναι πάντα ξεχωριστές. Ας πάμε όμως στον κόσμο της επαρχίας, της περιφέρειας, όπου τυχαίνει κάποιος να ψάχνεται λίγο με μουσική, κλπ, πόσο μπορεί να θεωρήσει τον εαυτό του κομμάτι της lowbop κίνησης ή πως μπορεί ο ίδιος να νιώσει έτσι; Γιατί, είναι ωραίο ένας νέος να νιώθει ότι ανήκει κάπου;

Φυσικά είναι ωραίο. Για μένα πιο ωραίο είναι να ανήκεις στον εαυτό σου, να βρεις τον εαυτό σου, να βρεις το μονοπάτι σου και από κει και πέρα όλα τα άλλα που είναι όμορφα στη ζωή. Και δεν ξέρω αν έχουμε βοηθήσει ή αν έχουμε δυσκολέψει ψυχές και ανθρώπους σε αυτό, και ασφαλώς δεν θέλω να παίξω αυτό τον ρόλο. Ειδικά να είμαι δάσκαλος. Ορισμένες φορές όμως λέμε πράγματα γιατί είμαστε αναγκασμένοι να τα λέμε. Αλλά ειδικά για τα παιδιά στην επαρχία νομίζω ότι συμβαίνει εκείνο το μαγικό πράγμα που συνέβηκε και σε εμάς τα πρώιμα χρόνια του hip hop. Έτσι και τα παιδιά με το low bap, αντιλαμβάνονται ότι αυτό υπάρχει, ότι είναι στα καλύτερα του, αντιδρούν, σκέφτονται, δίνονται, σκέφτονται. Όλα αυτά που κάνει ένα παιδί. Εκεί η μόνη μας ευθύνη είναι να δώσουμε ισορροπία. Παίζουμε τακτικά, γυρνάμε στην επαρχία πολύ, γιατί το κοινό εκεί είναι επίσης αληθινό και γοητευτικό. Αλλά δεν είναι φιλανθρωπικό αυτό που κάνουμε, είναι και ανάγκη δικιά μας, επικοινωνιακή και ανθρώπινη εν γένει. Και το έχουνε καταλάβει. Πάντα όμως με εξιτάρει η ιδέα πως κάποιο παιδί στο σπίτι του θα μελετάει τη low bap και θα δώσει τη σπρωξιά που χρειάζεται για να προχωρήσει αυτό το πράγμα. Εμένα αν με ρωτούσες για το τι πρέπει να γίνει θα σου έλεγα ότι δεν πιστεύω στις οργανωμένες καταστάσεις, αλλά στο μυαλό ενός ανθρώπου να γεννηθεί κάτι και μετά σαν ομάδα να οργανώσουμε κάτι από κοινού. Δεν πρέπει να λείψει το αυθόρμητο. Ας γίνονται όμορφα πράγματα κι ας μην τα ξέρουμε.

Μακάρι. Παρακολουθώντας πολύ καλά τη μουσική βλέπεις ότι στην Αμερική και αλλού υπάρχει ένα πάντρεμα του hip hop με το rock, με τεράστια απήχηση και επιτυχία. Στην Ελλάδα δεν είδαμε παρόμοιες κινήσεις. Η δικιά σου η εκτίμηση ποια είναι;

Υπάρχει σίγουρα αυτό το ρεύμα «συνεργασίας» ή συνύπαρξης, το οποίο δεν εξετάζω αν είναι ρεύμα του ροκ ή του χιπ χοπ, που απλώνεται και με άλλα στοιχεία, άλλοτε ποπ, άλλοτε στοιχεία της μουσικής του δρόμου. Συμβαίνουν πολλά όταν οι κώδικες συναντιούνται. Για μένα λόγο ύπαρξης δεν είχαν όλες αυτές τις συνεργασίες. Λόγου χάρη θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό αυτό που έκανε ο Zack de la Rocha στους Rage Against The Machine, ειδικά πως έκτιζε τα κομμάτια και πως προσάρμοζε τους κώδικες. Γενικά μπορούμε να αναφέρουμε πολλές καλές τέτοιες περιπτώσεις, άλλα είχανε όλες το δικό τους ύφος, όπως στο ποπ και στο nu-metal (limp Bizkit, κλπ). Τώρα γιατί δεν συνέβη εδώ; Κοίτα καταρχήν βιωματικά κουβαλάμε άλλα πράγματα, που δεν υπήρχαν σε άλλες χώρες. Στην Αγγλία θυμάμαι το World destruction του J.Rotten με τον Africa Bambata, ska group με πανκ και dub ήχο. Εδώ αυτό δεν έγινε γιατί το ελληνικό ροκ το πίεσε η μοναξιά του και το χιπ χοπ το πίεσε η άγνοια του για τα υπόλοιπα πράγματα. Για να συναντηθείς πρέπει να καταλαβαίνεις και τον άλλο. Τα παιδιά του χιπ χοπ στη χώρα μας δεν ξέρουν πολύ καλά τι είναι το ροκ, όπως και τα παιδιά του ροκ δεν έχουν αντιληφθεί τι σημαίνει χιπ χοπ. Θα γίνει το παντρεμα αλλά δεν θέλει πίεση.

Εσύ θα έβλεπες θετικά μια πιθανή συνεργασία με παιδιά από το χώρο του ροκ;

Φυσικά, έχω κάνει μάλιστα κάποια τζαμαρίσματα, είναι η συνεργασία μας με τους ΑΠΟΝΤΕΣ, αλλά και με τζαζ, κλπ. Αν το νιώσω θα το κάνω. Να σου πω και ένα όνειρό μου που δεν έγινε ακόμη πραγματικότητα, ότι κάποτε σχεδιάζαμε με 2 φίλους να κάνουμε ένα συγκρότημα που θα λεγόταν ΕΝΕΡΓΟ ΜΕΛΟΣ (δηλ. η μετάφραση του ACTIVE MEMBER). Ήταν ο Διογένης από τη ΛΕΥΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ και ο Βασίλης ο Βλαβιανός, κάποιος ντράμμερ από την Αγγλία, κλπ. Το 98 που το προσπαθήσαμε δεν μας βγήκε και έτσι το αφήσαμε. Θα ήταν κύρια ροκ όμως με συμπεριφορά hip-hop

Λέγοντας για συμπεριφορά και φέρσιμο ένα στοιχείο φετίχ για το hip-hop είναι το βινύλιο.

Όχι φετίχ, τα πάντα είναι. Το βινύλιο δεν θα σταματήσει ποτέ. Εδώ στην Ελλάδα περιορίστηκε το βινύλιο τόσο βίαια όσο βίαια ήρθε και το cd. Έξω τα βινύλια πωλούνται άνετα, πολλά groups το απαιτούν, κλπ. Ειδικά στο χιπ-χοπ πιο πολύ πουλά το βινύλιο παρά το cd. Η μισή αγγλική σκηνή βγάζει μόνο βινύλιο. Εγώ είμαι λάτρης του βινυλίου, έχω και vinyl-recorder, είμαι junkie βινυλίου. Είδες τι πάθανε με το cd, τώρα κλαίνε για τους «πειρατές».

Ξεπερνώντας την «έννοια» στίχος και τη δύναμή του, προβληματιστήκατε ποτέ για να τραγουδήσετε στα αγγλικά;

Εγώ δεν μπορώ. Άλλο να συνεννοείσαι, άλλο να εκφράζεσαι. Προσπαθήσαμε όμως αλλά δεν μας βγήκε. Τώρα επειδή για τους ACTIVE MEMBER είναι νέα εποχή, με μέλη μόνιμα πια τη Sadazinha και τον DJ Booker, συν κάποιον τρομερό Άγγλο που θα αναλάβει Mcλίκι, θα μιλά στη γλώσσα του. Το ψευδώνυμο του είναι 2eyes, γνωστός από το freestyle, συμμετοχές, κλπ, αλλά δισκογραφία δεν έχει γιατί όλα αυτά τα χρόνια έκανε μόνο low bap. (ΣΣ. Τον είδαμε τον Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη, στην γεμάτη Αποθήκη του Μύλου και πάθαμε πλάκα!).

Σαν προοπτική βλέπεις ότι θα μπορούσε ο ελληνικός στίχος με το hip-hop να βγει προς τα έξω όπως πολύ πετυχημένα έχουν κάνει οι Ισπανοί;

Όχι απλά είναι πολλοί οι Ισπανόφωνοι. Πάντως εμείς υπογράψαμε με εταιρεία στο Βερολίνο και θα παίξουμε σε πολλά world events, συμμετέχοντας κανονικά στη Σεβίλλη, στην Κωνσταντινούπολη, στο Womad, κλπ. Εμείς επειδή έχουμε παίξει πολύ έξω δεν παίζουμε για έλληνες, στις συναυλίες μας μαζεύονται οι ντόπιοι..

…άλλωστε το low bap είναι πανευρωπαϊκό…

Από την ανταπόκριση τους παίρνουμε πολύ κουράγιο. Έρχεται ο κόσμος και μας λέει, δεν ξέρουμε τι λες, αλλά νιώθουμε τι λες.

Κάτι τελευταίο, σε όλες σας τις εμφανίσεις δίνεις αρκετό χρόνο σε άλλους, για να εμφανιστούν μαζί σας, για να τους συστήσεις στον κόσμο στη συναυλία. Πόσο σημαντικό είναι αυτό;

Το πιο σημαντικό είναι για μας αυτό. Γιατί ποτέ μου δεν βρήκα χώρο, ξέρω πόσο σπουδαίο είναι να μπορείς να εκφραστείς, πάντα πλήρωνα το στούντιο, στο δικό μου δεν πληρώνει κανένας. Και δεν το κάνω επειδή είμαι καλός άνθρωπος, το κάνω επειδή στο χιπ χοπ εγώ χρωστάω πολλά και ο τρόπος για να ξεχρεώσω είναι αυτός. Και το κάνω μόνο για αυτό. Αν και εδώ δεν είμαστε για να λύνουμε παρεξηγήσεις, αλλά για να τις δημιουργούμε, αντιλαμβάνομαι πως είναι να είσαι χωρίς φράκτη, να μην σε καταλαβαίνουν, κλπ.

Μιχάλη σε ευχαριστώ πολύ, καλή συνέχεια.

Τη συνέντευξη μπορείτε να την βρείτε
και στο μηνιαίο περιοδικό του Κιλκίς in extremis

OI ACTIVE MEMBER
θα εμφανιστούν ζωντανά στη Θεσσαλονίκη
στις 19 & 20 Μαρτίου 2004 , στο club του Μύλου

Κυριάκος Σκορδάς