Checkin # 16 16/1/2004

Checkin’in…

Από σήμερα λοιπόν επανερχόμαστε ξανά στον κανονικό ρυθμό της στήλης, πράγμα που σημαίνει πως κάθε Παρασκευή θα τα λέμε. Μετά από μία μικρή απουσία λόγω εορτών και συνεχών μετακινήσεων,μπαίνουμε με μεγάλη περιέργεια στη νέα χρονιά γι’αυτά που έρχονται…

Πολλά καλά albums άκουσα το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Ξεκινάμε…

- Τα παιδιά από την Πάτρα(οι Raining Pleasure ,όχι αυτοί που “πίνουν μπίρες, πίνουν μπίρες, πίνουν μπίρες…”) μας έδωσαν άλλο ένα κομψοτέχνημα που ηχητικά είναι αρκετά κοντά στο προηγούμενο τους “Flood”.Δε λείπουν δηλαδή οι ηλεκτρονικές πινελιές που σε μερικά σημεία αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο όπως π.χ στο ομώνυμο τραγούδι, ενώ γι’ άλλη μία φορά οι γλυκές μελωδίες και τα κολλητικά refrain που μας έκαναν να τους αγαπήσουμε τόσο πολύ είναι παρόντα σε υπέροχα tracks όπως τα “Love me,Love me,Love me”, “The world (may god forgive me), “Luv 90”! H έκπληξη όμως έρχεται με την διασκευή που κάνουν στο “Dancing Queen” των Abba! To κομμάτι μετατρέπεται σε ένα λυρικό indie-pop song,πράγμα που πηγάζει από το γεγονός ότι το αντιμετώπισαν με αγάπη και όχι ειρωνικά όπως κάνουν οι περισσότεροι όταν διασκευάζουν τέτοια massive pop hits.Να σημειώσω ότι από τα highlights του δίσκου είναι το γλυκόπικρο ντουέτο Vassilikou και Έλλης Πασπαλά,που τελειώνει πολύ έξυπνα! Με κλεφτές ματιές στους Divine Comedy και τους Ηigh Llamas οι ενορχηστρώσεις αρκετών tracks αποτελούν άλλο ένα δυνατό σημείο…ε,τί άλλο να πούμε;Mπράβο!Α! Ψάξτε και τα πρώτα τους …δε θα χάσετε.

- Nα που μαθαίνουμε και κάτι τέτοια που μας δίνουν ελπίδα! Όπως θα έχετε διαβάσει οι Η.Π.Α. από την αρχή του χρόνου φακελώνουν οποιονδήποτε αλλοδαπό επισκέπτεται την χώρα τους ,πράγμα που σημαίνει φωτογραφήσεις, αποτυπώματα κ.τ.λ. Ο καθένας δηλαδή θεωρείται εν δυνάμει εγκληματίας στο όνομα της ασφάλειας. Η κυβέρνηση όμως της Βραζιλίας είχε το κουράγιο να ανταποδώσει την ταπείνωση και αποφάσισε να εφαρμόσει την ίδια τακτική σε όσους Αμερικανούς εισέρχονται τα εδάφη της! Πληροφορίες ότι τον ίδιο δρόμο αναμένεται να ακολουθήσει και ο Γιώργος Παπανδρέου εάν εκλεγεί, ελέγχονται ως ανακριβείς….

-Τι δίσκος και αυτός! Για τους Stellastarr* είχαμε κάνει μία απλή αναφορά πριν από μερικούς μήνες αλλά τώρα που ακούσαμε το album θα επεκταθούμε. Το τετραμελές group έρχεται από τη Νέα Υόρκη και με αφετηρία τα early 80s μας δίνει ένα ντεμπούτο που μου έχει πάρει τα μυαλά τις τελευταίες ημέρες. Τουλάχιστον τα 7 από τα 10 κομμάτια είναι άψογα! Αρκετή φαντασία στις κιθάρες και στην ανάπτυξη των κομματιών ενώ οι δεύτερες γυναικείες φωνές μας φέρνουν στο μυαλό Pixies.Γενικά το όλο κλίμα του δίσκου είναι indie-rock στα καλύτερα του!Η φωνή του τύπου με ξένισε κάπως όταν την πρωτοάκουσα(ειδικά όταν προσπαθεί να μιμηθεί τον Ian Curtis) αλλά τελικά δένει μια χαρά με το συνολικό αποτέλεσμα. Το ξέρω,θυμίζουν πολλά… αλλά το album τους είναι super!

Μαζί με τους Ιnterpol, British Sea Power, Stills, Longwave σχηματίζουν μία ιδιαίτερη “σκηνή” στον ανεξάρτητο κιθαριστικό ήχο που μας δίνει συνεχώς καινούρια συναρπαστικά πράγματα. Μπορεί για τους περισσότερους από αυτούς το post-punk να είναι η βασική επιρροή και να μας φέρνουν στο μυαλό διάφορα πράγματα από το παρελθόν αλλά το σημαντικό είναι ότι το feeling που βγάζουν είναι σημερινό και φρέσκο!

-Η Ellen Allien είναι μία Γερμανίδα DJ και παραγωγός που εδώ και αρκετά χρόνια κινείται στους ηλεκτρονικούς κύκλους του Βερολίνου. Εκτός των άλλων είναι και ιδιοκτήτρια της εταιρίας Bpitch Control,στην οποία κυκλοφόρησε το 2ο album της με τίτλο “Berlinette”. Kινείται κυρίως σε electro μονοπάτια από τα οποία άλλοτε ξεφεύγει για πιο abstract πειραματικούς δρόμους και άλλοτε για πιο υπνωτικές φόρμες. Από τα πιο αντιπροσωπευτικά albums του σύγχρονου ηλεκτρονικού ήχου όπως διαμορφώνεται από ανθρώπους που συνδυάζουν την ανησυχία για το μέλλον, τα glitchy beats,το χορό και την προσπάθεια να σπρώξουν τα μουσικά πράγματα σε πρωτόγνωρα τοπία. Να σημειώσω επίσης ότι τα φωνητικά της δίνουν ένα ιδιαίτερο χρώμα στο album και ο τρόπος που προφέρει τα Αγγλικά μου ακούγεται πολύ γοητευτικός. “No Wars,No Cars…I Wish It Could Be True…”

-Είχα διαβάσει πριν από μερικούς μήνες ένα άρθρο στο Magnet που μιλούσε για την επιστροφή του shoegazing Αν και στην αρχή μου φάνηκε κάπως παράξενο, πριν από λίγες ημέρες έπεσαν στα χέρια μου δύο groups που με κάνουν να μη βλέπω την ώρα που το NME θ’ αποφασίσει να αλλάξει τη μόδα προς σ’αυτή την κατεύθυνση! Εάν αυτό γίνει θα είναι από τα πρώτα που θα γίνουν γνωστά. Μιλάω για τους High Violets και τους Bethany Curve.Kαι τα δύο είναι από την Αμερική και ειδικά το album των πρώτων “400 Down” πρέπει να ακουστεί από οποιονδήποτε αγαπάει τους Ride,My Bloody Valentine,Slowdive,Lush κ.τ.λ.Θα επανέλθω σίγουρα σ’αυτό το θέμα τις επόμενες εβδομάδες γιατί με ενδιαφέρει πολύ να ανακαλύπτω τέτοιες μπάντες!

-Με μεγάλη μου ευχαρίστηση διάβασα τη λίστα του Ρόδον FM από τις Σέρρες με τα καλύτερα της χρονιάς ,που δημοσίευσε το περιοδικό μας την περασμένη εβδομάδα. Αφού υπάρχουν σταθμοί με τέτοια αντίληψη για τη μουσική, και ειδικά στην περιφέρεια, υπάρχει ελπίδα…Πάντως παιδιά καλό κουράγιο, γιατί γνωρίζω ότι ο δρόμος που διαλέξατε δεν είναι και ο πλέον εύκολος. Πως θα γίνει όμως να σας ακούμε και στη Θεσσαλονίκη;

-Προχθές το βράδυ είδα και το videoclip και δεν κρατιέμαι, θα το πω…Είναι δυνατόν να βγήκε την περασμένη χρονιά πιο groovy,sexy και ανεβαστικό track από το “Hey Ya” των Outkast; Χωρίς συζήτηση, κορυφαίο για το 2003.

-Το καινούριο mail της στήλης είναι το checkin04@yahoo.com

Βye!

Checkin’out…

Βασίλης Σίντος