INTER DEUM ET DIABOLUM SEMPER MUSICA EST CORVUS CORAX PICA RECORDS/EROS 13/10/2002

Εε, αυτός είναι ένας ιδιαίτερος δίσκος. Μιας και οι εκλογές και τα ποσοστά κυριάρχησαν αυτές τις ημέρες θα έλεγα ότι ένα 30% ακροατών φεύγει αβλεπί (ή χωρίς ακοή) με την πρώτη κιόλας νότα. Κάποιοι 15% αφήνονται για αρκετή ώρα στην ακρόαση και λένε (ρε τι είναι αυτό;). Μια ομάδα γύρω στα 20% αφελώς λένε ότι αυτοί οι ΚΟΡΑΚΗΔΕΣ CORVUS CORAX παίζουν έθνικ. Ένα 10% ΔΑ/ΔΑ (δεν ακούω δεν αντέχω). Λίγοι γύρω στο 5% είναι στο ανάλογο του λευκού. Τι μας έμεινε; Λίγο πολύ ένα 20%. Από αυτούς στους μισούς αρέσει πολύ, και στους άλλους μισούς αρέσει σε εξαιρετικό βαθμό.

Λοιπόν έχουμε καταρχήν μουσική για λίγους, αλλά αυτοί οι λίγοι είναι γοητευμένοι. Μπορεί CORVUS CORAX να είναι η λατινική επιστημονική ονομασία του κορακιού, αλλά εδώ δεν έχουμε τίποτε κορακίστικο. Ούτε την απαγγελία του ποιητή Φανφάρα (πράσινα κοράκια, κόκκινα κοράκια) από την παλιά εκείνη ελληνική ταινία με τον Κωσταντίνου.

Καταρχάς η μουσική μας παέι τουλάχιστον 600 χρόνια (!!!!) πίσω. Αυτό είναι γεγονός. Μουσική βγαλμένη από τον Μεσαίωνα, παιγμένη με παραδοσιακά όργανα. Πολλά πνευστά και κρουστά και όπου το ιντρουμένταλ αφήνει περιθώριο οι CORVUS CORAX τραγουδούν στα γερμανικά. Επόμενο αυτό αφού από εκεί κρατάνε. Το συγκρότημα ακολουθεί μια συνεπή στάση, στάση ζωής εδώ και 10 χρόνια προωθώντας την medieval μουσική. Μουσική ενεδεδυμένη άλλοτε με κλασικά στοιχεία και άλλοτε με darkwave και gothic. Για αυτό στο ποσοστό που είπαμε ότι θα αρέσει η δουλειά των Corvus Corax, πολλοί είναι gothάδες .

Η μουσική τους προέρχεται από έρευνα όχι μόνο σε γνωστές μεσαιωνικές μελωδίες, όπως και το ίχνος στο carmina burana, αλλά κυρίως βρίσκεται χωμένο μέσα στη σκόνη των άγνωστων μουσικών παραδόσεων. Κομμάτια ανώνυμων, που σώζονται από τοπικούς πανηγυρτζήδες ή που είναι καταγεγραμμένα σε νότες σε κάποιες βιβλιοθήκες. Ο Ελληνας ακροατής θα νιώσει έξτρα ερέθισμα, καθώς θρακιώτικοι ρυθμοί και ηπειρώτικοι είναι σε κάποια σημεία παρόντες, δίνοντας στον δίσκο και κάποια αξιοσημείωτη εθνολογική χροιά.

Το γυναικείο σχήμα των medieval babies είναι ένα σημείο για να συζητάμε για το αν κάνουν κάτι πρωτότυπο. Αν τους δεις και στη φωτογραφία του εσώφυλλου, πιθανόν να γελάσεις με αυτές τις φορεσιές, που είναι σαν να βγήκαν από κάποιο καπηλιό.

Από την άλλη τα όποια ξεσπάσματα και η γερμανική γλώσσα αφήνουν περιθώρια να σκεφθείς και τους ομοεθνείς τους Inchtapokatables. Η ουσία όμως παραμένει στην προσπάθεια αναβίωσης μιας μουσικής, από ένα 5μελές γερμανικό συγκρότημα, που έχουν βρεί μια πλούσια πηγή παραδοσιακών κομματιών, τα οποία όμως επιλέγουν να ερμηνεύουν με παραδοσιακά (ορισμένα μαλιστα είναι και μουσειακά) όργανα. Το ότι αυτές οι μελωδίες έχουν σκοτεινές αποχρώσες λούπες, δείχνει κάτι για τα νέα σχήματα και όχι για την αυθεντική αυτή μουσική.

Πιστεύω ότι, έστω και αργά, αξίζει τον κόπο να γνωρίσετε αυτήν την medieval dark wave μπάντα.

Κυριάκος Σκορδάς