DEMOLITION RYAN ADAMS Lost Highway Records/Universal 9/10/2002

Ιδιοφυής, απλός, μαγευτικός. Μερικά από τα επίθετα που μπορεί να προσδώσει άνετα κάποιος στον νεανία με το όνομα Ryan Adams. Ο οποίος, ένα χρόνο μετά το Gold, το οποίο έκλεψε καρδιές και έκανε το όνομά του να ακουστεί σε όλη τη (δυτική) τουλάχιστον υφήλιο, επιστρέφει με το τρίτο προσωπικό του άλμπουμ, το Demolition.

Ο Ryan Adams είναι από τους πολυγραφότατους νέους της μουσικής σκηνής των ΗΠΑ. Λέγεται ότι έχει μερικές εκατοντάδες από τραγούδια στα συρτάρια του, από τα οποία άνετα μπορεί να διαλέγει μερικά και να κυκλοφορεί νέους δίσκους κάθε όποτε θέλει. Θα μου πείτε βέβαια, ότι αυτό δεν μπορεί να αποδείξει καθόλου την ποιότητα του καλλιτέχνη. ?Αλλωστε και ο Φοίβος βρίσκεται στην ίδια κατάσταση?, θα μπορούσε να μου πει κάποιος ο οποίος αρέσκεται να συγκρίνει τον λούτσο με τον...! Το Demolition, όμως, αποδεικνύει ότι ό,τι και να διαλέξει ο μικρός πάντα θα καταφέρνει να συγκινεί τις ψυχές μας.

Ουσιαστικά το Demolition είναι μια επιλογή από τραγούδια που είχαν γραφτεί σε διάφορες στιγμές του Adams την περίοδο 2000-2001 και δεν αποτελεί την πραγματική συνέχεια του Gold. Όπως και να έχει όμως, εδώ φαίνεται η ικανότητα του Adams να μας προσφέρει ένα δεμένο σύνολο τραγουδιών, αποτελούμενο όμως από κομμάτια που δεν γράφτηκαν για να αποτελέσουν σύνολο! Ο μικρός επιλέγει μερικά τραγούδια που ξεφεύγουν από τον alternative country χώρο στον οποίο υποθετικά ανήκει και αγγίζουν πιο εναλλακτικά ροκ μονοπάτια (Nuclear, Starting To Hurt και Gimme A Sign) ενώ φυσικά υπάρχουν και οι πιο down-tempo folk στιγμές του (You Will Always Be The Same, Cry On Demand, She Wants To Play Hearts).

Προσοχή πρέπει να δώσετε στο Desire, ένα κομμάτι που μου θύμισε πολύ το στυλ του Desire των U2, παρόλο που εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο ήρεμα σε σχέση με εκείνο το τραγούδι. Από την άλλη, βέβαια, υπάρχουν και κάποια τραγούδια που αν έλειπαν, θα έδιναν ακόμα περισσότερους πόντους στο Demolition. Ειδικά τα δύο τελευταία κομμάτια, το bluegrass Chin Up, Cheer Up και το αργόσυρτο και σχετικά βαρετό Jesus (Don?t Touch My Baby).

Έχοντας υπόψη μας ότι ο Adams ετοιμάζει ήδη το κανονικό follow-up στο Gold, μπορούμε να αναρωτηθούμε ειλικρινά πόσο καλύτερο θα είναι το επόμενο άλμπουμ και τι ακόμα θα μπορέσει να μας προσφέρει ο ιδιοφυής αυτός νέος. Μέχρι, όμως, να το ανακαλύψουμε, ας αφεθούμε στη μαγεία του Demolition και ειδικά στη μαγεία του εναρκτήριου κομματιού Nuclear.

Κώστας Παπασπυρόπουλος