Καταρχήν καλή χρονιά σε όλους με υγεία. Η συναυλία των Moonspell ήταν η πρώτη για μένα για τη νέα συναυλιακή χρονιά. Δυστυχώς η χρονιά δεν ξεκίνησε καλά αφού το εισιτήριο έγραφε σαν ώρα έναρξης 20:30 ενώ η συναυλία ξεκίνησε τελικά στις 22.05 καi ενώ ο κόσμος που περίμενε μέσα στο κρύο είχε αρχίσει να σφυρίζει. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά εξαιτίας της καθυστέρησης ακυρώθηκαν και οι ατμοσφαιρικοί Ethereal Blue. Λίγη υπευθυνότητα νομίζω προς τους οπαδούς-πελάτες δεν θα έβλαπτε.

Οι Funeral Revolt ανέβηκαν λοιπόν στη σκηνή γύρω στις 22.05 και για 40 περίπου λεπτά έπαιξαν death metal κατά βάση με αρκετά thrash στοιχεία και αρκετές αργές ταχύτητες. Εντυπωσίασαν με το δέσιμό τους και τον πολύ καλό τραγουδιστή τους. Το κοινό από κάτω φώναζε κομμάτια δείχνοντας ότι ήξερε τα κομμάτια τους και γούσταρε. Κλείσανε με ένα φοβερό κομμάτι “The perfect sin” και πραγματικά έδειξαν πως είναι να είσαι πραγματικά support group πάνω στη σκηνή.

Η ώρα των Moonspell είχε φτάσει. Η πιο πετυχημένη πορτογαλική μπάντα είχε ξανάρθει στην Ελλάδα στις 2-3 Νοέμβρη του 2002 αλλά η εμφάνισή τους ήταν ανάμεσα στους Manilla Road και στους Dream Theater και δεν είχα πάει. Βέβαια μετά χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο διαβάζοντας τόσο την κριτική του κ. Σκορδά και ακούγοντας επίσης φίλους μου να μιλάνε για την πολύ καλή εμφάνισή τους.

Ευτυχώς όμως αυτή τη φορά στάθηκα τυχερός. Η μπάντα ήρθε στην Ελλάδα έχοντας κυκλοφορήσει το καταπληκτικό και πολύ πιο μεταλλικό από το μέτριο “Darkness and Hope”, “Antidote”. Ξεκίνημα μέσα σε επευφημίες γύρω στις 23.00 με 2 κομμάτια από το προαναφερθέν album:”In and above Men” και “From Lowering Skies” και από κάτω γίνεται πανικός. Αν δει κανείς το set-list των Moonspell και ιδίως τα 8 πρώτα κομμάτια θα παρατηρήσει ότι μπήκαν φουριόζοι και αποφάσισαν να παίξουν τα πιο metal κομμάτια τους αφήνοντας έξω τις πιο gothic στιγμές τους. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί γνωστοί μου μετά τη συναυλία λέγανε πως παρουσιάστηκαν πολύ πιο τσιτωμένοι και πωρωμένοι από πέρυσι,. Στη συνέχεια “Alma Matter”, ”Vampiria”, 2 κομμάτια που τα άφηναν για encore συνήθως, παίζονται στην αρχή και ο κόσμος(περίπου 450 άτομα) έχει φτάσει σε κατάσταση παραφροσύνης.

Το υπόλοιπο της βραδιάς κύλησε επίσης τσιτωμένα με κομμάτια όπως τα (με ακριβή σειρά), ”The Southern Deathstyle”, ”Everything Invaded”, ”Opium”, “Devilred”, (ύμνος το πιο metal κομμάτι του Darkness απόδειξη αυτού που έλεγα πριν) “Capricorn at her feet”., ”Abysmo”,”Ruin and Misery”(ύμνος μήπως όταν το γράφανε το γράφανε για την Ελλάδα;),”Antidote”,και στο μεγάλο encore που ακολούθησε στο οποίο η μπάντα το σκέφτονταν να φύγει από τη σκηνή αφού δεν περίμενε τέτοια υποδοχή τα “Awake”,”Wolfshade”,”A walk on the Darkside”,”Mephisto”,”Full Moon Madness”.Τα βλέμματα των περισσότερων από εμάς ήταν στραμμένα στον Fernando o οποίος απέδειξε ότι είναι χαρισματικός frontman, ένας frontman που νιώθει τους στίχους του όταν τραγουδάει και αρκετά πωρωμένος ταυτόχρονα.

Η συναυλία συνολικά διήρκεσε κάτι παραπάνω από 1.30 λεπτά και το τέλος της μας βρήκε χαρούμενους καθώς οι Moonspell είναι μπάντα που δεν αποκηρύσσει τους πρώτους της υπέροχους δίσκους (απόδειξη τα κομμάτια που ακούστηκαν τόσο από το Wolfheart όσο και από το Irreligious) ενώ και από το τελευταίο έπαιξαν 7 κομμάτια δείχνοντας ότι το εμπιστεύονται ιδιαίτερα.

Θοδωρής Angus