|
|
|
|
DES VISAGES DE FIGURES
|
Από τη Γαλλία με αγάπη. Τετραμελές συγκρότημα της ανεξάρτητης γαλλικής σκηνής που έδρασε κατά τις 2 προηγούμενες δεκαετίες. Ουσιαστικά απενεργοποιήθηκαν δισκογραφικά πριν από 5-6 χρόνια. Oι NOIR DESIR είναι ένα έντονο πολιτικοποιημένο σχήμα (κλασικό αυτό με τα ανεξάρτητα γαλλικά συγκροτήματα), συνδεδεμένο με πολιτικούς οργανισμούς. Διοργάνωσαν μουσικές διαδηλώσεις, μία με περίπου 30.000 άτομα στο Bordeaux. Κάποια μέλη έφτιαξαν ένα μουσικό procect που λέγεται Contre, αν δεν κάνω λάθος. Η τελευταία τους δουλειά DES VISAGES DE FIGURES κυκλοφόρησε πριν 1 χρόνο και πρόσφατα και στη χώρα μας. Η φετινή χρονιά τους βρίσκει με επιπλέον βραβεία μουσικά, ενώ συναυλιακά γυρνούν Ευρώπη, Αμερική, αλλά και Συρία, Τουρκία, Υεμένη (εμείς κάπου ανάμεσα δεν είμαστε;). Το DES VISAGES DE FIGURES είναι ένας ποιητικότατος κήπος με μουσικούς καρπούς να σε φρεσκάρουν για 68 και κάτι λεπτά. Μουσική σκοτεινή, με όψη σαν αξύριστου διαζευμένου, ακατάστατη με τις ανεπάλληλες εισόδους πολλών μουσικών οργάνων. Σίγουρα ακατέργαστη και με γαλλικά φαρσί. Πολύπλοκες συνθέσεις και διάσπαρτα σπαρμένα μουσικά μέτρα. O πολιτικός λόγος ταιριάζει απόλυτα με τη μελαγχολική διάθεση. Ακουστικά όργανα, αρκετά σημεία που ο λυρισμός αφήνει τη θέση του σε ινστρουμένταλ ξεπετάγματα. Αν βέβαια παρακολουθείτε τη σύγχρονη γαλλική ροκ σκηνή τότε έχετε εξοικειωθεί με τον ανταγωνισμό της γλώσσας με τη μουσική, που τόσο έντονα κάνουν οι φραντζέζοι. Πάρτε παραδείγματα από σημερινά σύγχρονα ονόματα, ιδιαίτερα δημοφιλείς στη χώρα τους όπως οι Cornu, RAMSES, Dionysos, SAEZ, Dolly και ασφαλώς οι πιο γνωστοί στους γηγενείς μας Manu Chao, Negresses Vertes και Μano Negra για να μην ξεχνιόμαστε. Αλλά και οι Red Hot Chili Peppers, Morphine, Sting, Semisonic μπορεί να σας έρθουν έτσι στο άσχετο στον νου. Μουσική και πολιτική θέση δικαιολογούν και την παρουσία του Manu Chao στο Le vent nous portera, ένα πανέμορφο ρυθμικό κομμάτι, με κλαρινέτο, από τις μελωδίες που σου κολλάνε στο μυαλό. Οι συνθέσεις που παρουσιάζονται στο DES VISAGES DE FIGURES είναι εκπληκτικές, μερικές απόλυτα κινηματογραφικές, όσον αφορά την εκπληκτική αυτή ικανότητα της μουσικής να σου δημιουργεί εικόνες. Ακούγοντας τους NOIR DESIR το μυαλό σου ανοίγει και περιφέρεται στα όμορφα, στα απόκρημνα. Αν και η μουσική τους είχε πάντα εξάρσεις που χάραζαν το γιαλιστερό κάλυμα της μελωδίας τους, παραδόξως δεν δημιουργούν συνθήκες άγχους ή άλλης πιεστικής φάσης. Τα ξεδιπλώματα είτε από το blues στο punk, είτε από τα ρετρό στα πιο indie, είτε από τη μαγική μελωδία στο άτσαλο ξέσπασμα είναι οι πτυχές της ίδιας πλαγιάς. Και εκεί αφήνεσαι και κατρακυλάς γιατί οι NOIR DESIR θέλουν να αφεθείς. Μη φοβάσαι δεν κτυπάς, απελευθερώνεσαι μόνο, έστω και για λίγο. Χαίρομαι που ο δίσκος κυκλοφορεί κανονικά και στην Ελλάδα, και είναι και μια επίκαιρη ακρόαση ενόψει και της συνάντησης στη Φλωρεντία. Ειδικά το κομμάτι L? Europe είναι μια πανέμορφη 23λεπτη προσπάθεια διαμαρτυρίας, με πολλές εναλλαγές σαν τη δύναμη των ετερόκλητων στοιχείων της Ευρώπης, ενώ η σπαρακτική απαγγελία προσδίδει τη δέουσα θεατρικότητα.
Κυριάκος Σκορδάς |