VIRGIN STEELE, FORCE OF EVIL 15/02/2004 AN club 19/2/2004

Η τρίτη εμφάνιση των Αμερικάνων θρύλων του epic metal,πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να γίνει. Οι κάκιστες καιρικές συνθήκες του τριημέρου είχαν σαν αποτέλεσμα να αναβληθεί η εμφάνιση τους στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο, και να γίνει τελικά η εμφάνιση τους στην επόμενη ημέρα στο Αν και όχι στο Ρόδον, όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί (Σημείωση Κώστα Λιανίδη : Καλά αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι στο Ρόδον τελικά έπαιζαν οι Primal Scream που είχαν φάει κι αυτοί αναβολή).

Είχα εξ αρχής την απορία, πως θα μπορούσε το μικρό Αν να χωρέσει όλους όσους θα ήθελαν να δουν live τους Virgin Steele. Η απορία μου ωστόσο λύθηκε ευθύς μόλις έφτασα στο Αν: Ούτε 250 άτομα δεν ήταν μαζεμένα και ακόμη και το Αν δεν είχε γεμίσει! Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα! Για άλλη μια φορά οι φημισμένοι, γαλουχημένοι με Stratovarius και Iced Earth, Έλληνες μεταλλάδες σνόμπαραν ένα μεγάλο κλασικό γκρουπ που ήρθε στη χώρα μας. Στο συγκεκριμένο θέμα δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο, άλλωστε έχει αναφερθεί πλειστάκις και εύστοχα σ΄ αυτό ο φίλτατος συντάκτης Κος Λιανίδης.

Στο ζουμί λοιπόν..
Την αυλαία άνοιξαν στις 8 οι Δανοί Force Of Evil, ένα νέο γκρουπ, το οποίο κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες το ομώνυμο ντεμπούτο του και αποτελείται από κάθε άλλο παρά άγνωστα μέλη: Οι πρώην Mercyful Fate / King Diamond, Michael Denner / Hank Shermann στις κιθάρες και Hal Patino στο μπάσο και οι πρώην Iron Fire, Bjarne Holm και Martin Steene σε drums και φωνή αντίστοιχα. Η εμπειρία των μελών φάνηκε στην άρτια και δυναμική 75λεπτη εμφάνιση τους, επιδιδόμενη σε κλασικό heavy metal κάργα επηρεασμένο από Mercyful Fate (τι περίεργο!), καθώς και από Judas Priest. Μάλιστα ξεκίνησαν το σετ τους με ένα γρήγορο Priest-ικό κομμάτι, το “Force Of Evil”. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν το καθαρά M.Fate “Demonized”, το με πολλές αλλαγές και αρκετά επικό “Eye Of The Storm” και το ολοκαίνουριο αργόσυρτο “Death Comes Crawling” που θα περιλαμβάνεται στο επόμενο άλμπουμ τους. Ο κόσμος φάνηκε να απολαμβάνει αρκετά το σετ των Δανών και ιδιαίτερα τις τρεις διασκευές σε Mercyful Fate (“Curse Of The Pharaos”, “Desecration Of Souls”, “Evil”), οι οποίες αποδόθηκαν πραγματικά καλά, ενώ στα θετικά του γκρουπ συγκαταλέγεται και η πολύ καλή εμφάνιση του τραγουδιστή, ο οποίος περνάει ικανοποιητικά από χαμηλές σε ψηλές Halfordικές οκτάβες και στις διασκευές δεν εξετέθη προσπαθώντας να μιμηθεί τον King Diamond (πως θα μπορούσε άλλωστε;). Οι Force Of Evil λοιπόν δίκαια απέσπασαν το ζεστό χειροκρότημα του κοινού, αν και δεν είχαν σύμμαχο τον ήχο, ιδίως στη αρχή τους σετ τους. Πάντως δεν γνωρίζω πόση απήχηση θα μπορούσε να έχει εν έτη 2004 το αυθεντικό παλιομοδίτικο Heavy Metal που υπηρετούν..

Δέκα λεπτά πριν τις δέκα και ύστερα από ένα μικρό intro, ήταν σειρά των Headliners να ανέβουν στη σκηνή. Έχουν περάσει αισίως πάνω από 7 χρόνια από τότε που είχα πρωτοδεί live τους Virgin Steele και ήθελα να διαπιστώσω κατά πόσο ο David DeFeis και η παρέα του διατηρούν τη ζωντάνια τους επί σκηνής. Οι βετεράνοι υπερασπιστές του ατσαλιού μου έδωσαν την εντύπωση πολύ εμφατικά! Ξεκίνησαν το σετ τους με το “Kingdom Of The Fearless” και συνέχισαν στην κυριολεξία απνευστί με τα “Life Among The Ruins”, “Angel Of Light” (δυστυχώς πετσοκομμένο), “Wine Of Violence”, “Return Of The King” και “Dust From The Burning”! Στη συνέχεια ο DeFeis ευχαρίστησε τον κόσμο σε σπαστά Ελληνικά για την αφοσίωση του στο group όλα αυτά τα χρόνια και ρώτησε αν ακόμη νιώθουμε Noble και Savage! Ο κόσμος του απάντησε με τον πανικό που επικράτησε κατά την εκτέλεση του ομώνυμου κλασικού κομματιού! Η μπάντα συνέχισε να εξαπολύει τις μεταλλικές ριπές της παίζοντας ξανά και ξανά, μονοκοπανιά τα “Mind Body, Spirit”, “Wings Of Vengeance”, “Through Blood & Fire”, “The Voice As Weapon” και “Invictus”. Ακολούθησε η ήρεμη στιγμή του live, το ακουστικό “Gate Of Kings” και η μεταλλική επίθεση συνεχίστηκε με τα “A Token Of My Hatred”, “Emalaith/Through The Ring Of Fire”, “The Burning Of Rome” (ΧΑΜΟΣ!!!), “A Shadow Of Fear”, “When The Legends Die”, guitar solo από τον Edward Pursino (κατά τη διάρκεια του οποίου ο DeFeis εμφανίστηκε στη σκηνή κρατώντας ένα φλεγόμενο σπαθί! “Great Sword Of Flame”, Drum Solo (φοβερός ο Frank Gilchriest), Minuet In C Minor (ένα μικρό instrumental απ το ντεμπούτο του γκρουπ!), “I Will Come For You” και σαν encore τα “A Symphony Of Steele” και “Veni, Vidi, Vici”.

Αξίζει να σημειώσω ότι ο ήχος ήταν σαφώς καλύτερος από τον αντίστοιχο των Force Of Evil και ότι ανάμεσα στα κομμάτια, ακούγονταν συχνά μικρά ιντερλούδια, τους τίτλους των οποίων μην έχετε την απαίτηση να θυμάμαι (τα τρία τελευταία άλμπουμ της μπάντας είναι γεμάτα από τέτοια!), ενώ κάποια στιγμή ακούστηκε και το θεϊκό intro του “Thy Kingdom Come”, το οποίο δυστυχώς (και αυτό) δεν παίχτηκε.

Βλέποντας κάποιος σχετικός με την μπάντα το setlist μπορεί αυτόματα να διαπιστώσει το σοβαρότατο μειονέκτημα της εμφάνισης των Virgin Steele, το οποίο φυσικά δεν είναι άλλο από την ισχνότατη παρουσία παλιότερων κομματιών. Δυστυχώς το γκρουπ απευθύνθηκε κυρίως σε fans που το έχουν γνωρίσει μέσα από τις τελευταίες κυκλοφορίες του και ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στο τελευταίο άλμπουμ (“House Of Atreus Part II”), ενώ αγνοήθηκαν επιδεικτικά, κλασικά άσματα από άλμπουμ όπως τα “Age Of Consent” και κυρίως (ντροπή!!!) το θρυλικό “Guardians Of The Flame”, όταν μάλιστα η μπάντα εκτέλεσε ένα χορταστικότατο σετ διάρκειας δύο ωρών και σαράντα λεπτών! Πολύ κρίμα γιατί κατά τ’άλλα η εμφάνιση των Steele ήταν ξανά υποβλητική.

Η μικρή σκηνή του Αν αδυνατούσε να χωρέσει το πάθος της μπάντας, που τα έδωσε όλα. Ο Edward Pursino παραμένει ένας καλός, αν και με «βρώμικο» ήχο κιθαρίστας, ενώ για άλλη μια φορά την παράσταση έκλεψε ο Δρυίδης/Πολέμαρχος David DeFeis, ο οποίος χειριζόταν επιδέξια, εκτός απ τα φωνητικά και τα πλήκτρα, καθοδηγούσε την υπόλοιπη μπάντα με τις κινήσεις των χεριών του σαν μαέστρος και πραγματικά καθήλωνε με την επιβλητική παρουσία του και την αγέραστη, κρυστάλλινη, επική φωνή του!

Πιστεύω πως είχαμε την ευκαιρία να δούμε ένα καλό, δυναμικό, ανδρικό live που μας άφησε όμως με ανάμικτα συναισθήματα στο τέλος. Οι Virgin Steele όφειλαν να θυμηθούν ότι η ιστορία της μπάντας δεν αρχίζει απ το 1995 και ότι αν έχουν αποκτήσει το όνομα που έχουν σήμερα, το οφείλουν κυρίως στα πρώτα τους albums. Όλοι εμείς οι πραγματικοί πιστοί του Παρθένου Ατσαλιού θα περιμένουμε την επόμενη φορά και μέχρι τότε θα τραγουδάμε :
"We are the Guardians Of The Flame
Masters Of The Ancient Rites
Our Duty Was Ordained
To Protect The Realm Of Light"

Γιάννης Πατρώνας

Εξωτερικός Συνεργάτης