BLACK REBEL MOTORCYCLE CLUB, KASABIAN 14/02/2004 Black Canvas, Leeds, UK 19/2/2004

Την ημέρα των ερωτευμένων (ή καλύτερα των ανθοπωλείων) έγινε η επανάληψη της συναυλίας των Black Rebel Motorcycle Club. Επανάληψη μετά τη βραδιά του δημαρχείου του Leeds τον Νοέμβριο του 2003 όπου το καθόλου ανθεκτικό ξύλινο πάτωμα επέτρεψε στο συγκρότημα να παίξει μόλις 6 τραγούδια πριν από την αναγκαστική διακοπή.

Ο χώρος βέβαια άλλαξε και το τσιμέντο έδινε, όπως και να το κάνουμε, μία αίσθηση σιγουριάς. Κάτω από τη γέφυρα και δίπλα από το κανάλι που κόβει την πόλη στα δύο (και μυρίζει απίστευτα άσχημα) δεν θα έλεγα ότι το μέρος ήταν το πιο ιδανικό για συναυλία. Τεράστιες κολώνες, μεγάλες μεταλλικές πόρτες, χαμηλό ταβάνι και ξεσπίτωμα των αστέγων που μένουν κάτω από τη γέφυρα και έπρεπε φυσικά να μετακινηθούν.

Τη συναυλία άνοιξαν οι Kasabian, ένα καινούριο Αγγλικό συγκρότημα το οποίο μου φάνηκε να έχει αρκετά χιτάκια στο τσεπάκι του και τους φαντάζομαι σε λίγο καιρό να εμφανίζονται σαν το νέο μεγάλο όνομα στο εξώφυλλο του Ν.Μ.Ε. Οφείλω να ομολογήσω ότι έχω μια προκατάληψη με τις μπάντες στο στυλ των Music που παίζουν ηλεκτρονικά, βαράνε και καμιά κιθάρα όταν τους τη δώσει, αλλά οι συγκεκριμένοι δεν μου φάνηκαν άσχημοι.

Για τους Cooper Temple Clause βέβαια, που έπαιζαν support σε ολόκληρη την περιοδεία των Black Rebel Motorcycle Club, ακόμη και την προηγούμενη μέρα στο Leeds, ούτε λόγος. Δεν είναι άλλωστε όλα τα συγκροτήματα Fugazi για να κάνουν φιλανθρωπίες για το κοινό...

Οι περίεργες εμπειρίες που χαρακτηρίζουν τις προσπάθειες εμφάνισης των Black Rebel Motorcycle Club στο Leeds συνεχίστηκαν και αυτή τη φορά.

Όπως μας πληροφορεί αρχικά ο μπασίστας και βασικός τραγουδιστής της μπάντας Robert Turner αυτή θα είναι η τελευταία εμφάνιση τους στα πλαίσια της τρέχουσας περιοδείας (οι επόμενες 5 ακυρώθηκαν) και είναι free for anyone who gives a fuck (μάλλον δεν έχει ακούσει το κάνε το καλό και ρίξ’το στο γυαλό). Ξεκινάνε δυνατά από εκεί που είχαν σταματήσει την προηγούμενη φορά, με το White palms, και συνεχίζουν με κομμάτια δυναμίτες σαν τα Spread your love, Stop και Six barrel shotgun. Τα προβλήματα στον ήχο πολλά, με το μπάσο και την κιθάρα να τρίζουν απελπιστικά ορισμένες φορές. Ο κιθαρίστας Peter Hayes παίζει με γύψο στον αριστερό του αντίχειρα, καθώς τον είχε σπάσει πριν από λίγες μέρες στο Brighton, και όπως είναι λογικό δυσκολεύεται αρκετά. Κανέναν όμως δεν φαίνεται να ενοχλεί η κατάσταση αφού υπάρχει η κατάλληλη rock ‘n’ roll fun ατμόσφαιρα.

Πρώτο encore, ακουστικό, με μία ή δύο κιθάρες και πολύ ευχάριστες εκτελέσεις των Shuffle your feet και Love burns. Προσπάθεια για δεύτερο encore και ο ντράμερ έχει εξαφανιστεί. Στη θέση του εμφανίζεται μετά από λίγη ώρα αναπληρωματικός ντράμερ, το όνομα του οποίου δεν συγκράτησα, που με λιγοστές αλλαγές περιορίζεται στο να κρατάει ένα σταθερό ρυθμό. Αυτό αρκούσε πάντως για μία δυναμική εκτέλεση του Whatever happend to my rock ‘n’ roll που ήρθε σαν το κερασάκι στην τούρτα να κλείσει την βραδιά.

Σταύρος Σταυρόπουλος