CHECK IN #21 20/2/2004

Checkin’ in…

Γεια σας!

-Ένας από τους αγαπημένους μου αμερικάνους τραγουδοποιούς, ο Grant Lee Phillips, βγάζει αυτές τις ημέρες το καινούριο του album. Πρώην μέλος των Shiva Burlesque, στο δεύτερο μισό των ‘80s, και των Grant Lee Buffalo στα ‘90s, εδώ και μερικά χρόνια κυκλοφορεί σόλο δίσκους. Το “Virginia Creeper” είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό δείγμα της φοβερής μελωδικής φλέβας που διαπερνά τις περισσότερες δουλειές του. Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει αλλά κάθε φορά που βλέπω καινούριο του album στα ράφια του δισκοπωλείου έχω μία διαίσθηση ότι δε θα απογοητευτώ. Έτσι και τώρα! Το “Virginia Creeper” περιέχει δέκα καινούριες συνθέσεις στο γνώριμο ακουστικό ύφος του που σε συνδυασμό με την υπέροχη φωνή του Phillips δημιουργούν μία άκρως λυρική ατμόσφαιρα. Να σημειώσω ότι ο δίσκος κλείνει με μία διασκευή στο “Hickory Wind” του Gram Parsons. Ευαίσθητη, ντελικάτη γραφή τόσο στη μουσική όσο και στους στίχους. Τραγούδια σαν το “Lily-A-Passion” με ανεβάζουν και με κάνουν να σιγοτραγουδάω για μέρες…

-Τι γυρεύει ο Scott McCloud στο καινούριο της Courtney Love; Καλά λένε πως σέρνει καράβι…

-Κυκλοφόρησε το τελευταίο(δυστυχώς!) τεύχος του fanzine Sense που εδώ και κάποια χρόνια αποτέλεσε μία από τις πιο ειλικρινείς και αξιόλογες δουλειές στον underground ελληνικό τύπο. Το τελευταίο τεύχος των παιδιών ασχολείται με τα αγαπημένα albums τους από το 2003 και συνοδεύεται από ένα πολύ ωραίο cd. Δύο ονόματα που ξεχώρισα από αυτό είναι οι Meeting Places και οι Sciflyer, έντονα επηρεασμένοι και οι δύο από τη shoegaze κίνηση των αρχών της δεκαετίας του ’90. Βάλτε τους δίπλα στους High Violets και τους Βethany Curve, για τους οποίους έγραφα πριν από κάποιες εβδομάδες. Για όσους μένετε εκτός Αττικής και δεν βρίσκετε το Sense, το mail για να επικοινωνήσετε με τα παιδιά που το βγάζουν είναι apatwk@cc.ece.ntua.gr

- “The Power Out” είναι ο τίτλος του δεύτερου album των Electrelane που μόλις κυκλοφόρησε και αποτελεί άξια συνέχεια του ντεμπούτου τους. Εκτός από 2-3 μέτριες στιγμές το υπόλοιπο album περιέχει φοβερά κομμάτια σαν το πρώτο single “On Parade” και τα “Gone Under The Sea”, “Oh Sombra”, “This Deer” (υπήρχε και σε παλαιότερο cd του Wire), “Only One Thing Is Needed (που με έκανε να χορεύω σαν τρελό στο σπίτι μου με τον σχεδόν electro ρυθμό του!) “Love Builds Up”. Eπίσης αρκετά ενδιαφέρον και το πείραμα με τα…χορωδιακά φωνητικά στο “The Valleys”. Εν ολίγοις το γνωστό sexy art-punk των κοριτσιών με πιο διακριτική σ’ αυτό το album την χρησιμοποίηση των keyboards που κατείχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο προηγούμενο τους. Μου άρεσε πολύ και το artwork, το οποίο ταιριάζει τέλεια με αυτή την sinister και υποχθόνια δύναμη που έχει η μουσική τους. Στην παραγωγή ο περιζήτητος (ή μαϊντανός-διαλέξτε!) Steve Albini…

Από τις απαραίτητες αγορές του μήνα….όπως και ο Grant-Lee Phillips.

-Εάν είστε ένα βήμα πριν την αυτοκτονία και θέλετε κάτι να σας σπρώξει να την πραγματοποιήσετε, υπάρχει λύση! “21 Grams”, το καινούριο film του Αlejandro Gonzalez Inarritu που μας είχε δώσει το “Amores Perros”. Και σε αυτό το film ο σκηνοθέτης λειτουργεί αρκετά αντισυμβατικά μιας και η αφήγηση δεν ακολουθεί χρονολογική σειρά (εδώ πιστεύω πως κάπως χωλαίνει η ταινία) ενώ οι ερμηνείες των Naomi Watts (φωτό..σιγά μην έβαζα τις αγριόφατσες των…), Sean Penn και Βenicio Del Toro υπάρχουν στιγμές που σου κόβουν την ανάσα! Όπως καταλάβατε από την αρχή της παραγράφου πρόκειται για μία πολύ σκληρή ταινία, που περιστρέφεται γύρω από τις τραγωδίες της ανθρώπινης ζωής και τους πολλούς μικρούς θανάτους που ζει ο κάθε μας μέχρι να έρθει ο βιολογικός.

Ωμά συναισθήματα, ακραίες καταστάσεις, ανθρώπινες ψυχές που ακροβατούν ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο(είτε βιολογικό είτε συναισθηματικό) σε ένα film που ασφυκτιά από ένταση. Πάντως το ξαναλέω, αν δεν είστε πολύ καλά τελευταία αφήστε να τη δείτε αργότερα σε video γιατί δεν αστειεύεται ο Ιnarritu…μόνο μην τη χάσετε! H παρακολούθησή της ισοδυναμεί με την ακρόαση ολόκληρου του καταλόγου των Songs: Οhia χωρίς διακοπή!

-Σας είχα υποσχεθεί την προηγούμενη Παρασκευή εντυπώσεις από την συναυλία των Primal Scream και την Αθήνα γενικότερα.

Δεν πίστευα ποτέ ότι ο δρόμος για Αθήνα θα μου θύμιζε Κατάρα! Μετά από ένα μαγευτικό ταξίδι στα κάτασπρα τοπία της διαδρομής του τρένου απολαύσαμε μία φοβερή συναυλία γεμάτη αδρεναλίνη και…ωχ ,αυτά ήταν τα έτοιμα από την προηγούμενη εβδομάδα. Μάλλον θα πρέπει να τα ξαναγράψω…

Τζίφος λοιπόν το live μιας και ο καιρός είχε…swastika eyes και “απαγόρευσε” την πραγματοποιησή του! Παρόλα αυτά το ταξίδι δεν πήγε χαμένο! Αγοράσαμε τα cd μας (παρεπιπτόντως πεσμένο σε ποικιλία το Metropolis σε σχέση με προηγούμενες “επιδρομές”), επισκεφθήκαμε αρκετά bars (με καλύτερο το μικροσκοπικό “Pop”,πίσω από την Κλαυθμώνος ) και διαπιστώσαμε ότι η Ομόνοια δεν άξιζε να είναι τόσο καιρό κλεισμένη για να γίνει έτσι όπως έγινε.

Επίσης πολύ ενδιαφέρουσα και ζωντανή η όλη κατάσταση που έχουν στήσει τα παιδιά του Bios στην Πειραιώς. Ένας συνδυασμός πειραματικής μουσικής και σύγχρονης τέχνης που “μυρίζει” δημιουργική ανησυχία και προσπάθεια για κάτι αληθινά καινούριο.

Πάντως τσεκάρετε που και που το site τους www.biofighter.com γιατί υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι ενδιαφέρον και να μην το πάρετε είδηση μιας και έχουν επιλέξει (δεν ξέρω τους λόγους) να κάνουν ελάχιστη διαφήμιση. Μurcof και Rechenzentrum τα πιο πρόσφατα events και το σημαντικότερο με είσοδο 5 ευρώ! Kαι αν δεν κάνω λάθος έχει κλείσει ο Μanitoba για τον Μάιο…

-Περιμένω τα mail σας στη διεύθυνση checkin04@yahoo.com,πρώτα γιατί η ανταλλαγή απόψεων είναι ωραίο πράγμα και ύστερα γιατί σταματήσαμε να στέλνουμε ιούς σε όσους τολμούσαν να επικοινωνήσουν μαζί μας με e-mail, αν αυτό είναι που φοβάστε τόσο καιρό -)…

Βye!

Checkin’ out.

Βασίλης Σίντος