TRANSMISSIONARY SIX TRANSMISSIONARY SIX FILMguerrero 24/11/2002

Ζευγάρι στη ζωή, ζευγάρι και στη μουσική. Ο λόγος για τους Terri Moller των Walkabouts και Paul Austin των Willard Grant Conspiracy. Οι οποίοι έχουν σχηματίσει εδώ και λίγο καιρό το δικό τους συγκρότημα, τους Transmissionary Six, και πρόσφατα κυκλοφόρησαν το ομότιτλο, ουσιαστικά πρώτο κανονικό, άλμπουμ. Γράφω πρώτο κανονικό, γιατί οι Transmissionary Six ηχογράφησαν τον Μάρτιο μαζί με τον Kevin Suggs ζωντανά οχτώ τραγούδια (τα πέντε περιέχονται και εδώ), τα οποία τον Απρίλιο τα κυκλοφόρησε η γαλλική εταιρία Hinah με τον τίτλο DeSoto. Αυτό το mini album έχει εξαντληθεί και μάλλον δεν θα το βρούμε πουθενά.

Και ενώ το συγκρότημα των δύο μουσικών ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει στις 27 Ιανουαρίου το δεύτερο κανονικό του άλμπουμ (κιόλας), θα σας γράψω μερικά πράγματα γι αυτήν την πρώτη τους δουλειά. Μια δουλειά που κινείται ηχητικά ανάμεσα σε μουσικές που έχουμε αγαπήσει τόσο από τους Walkabouts, όσο και από τους Willard Grant Conspiracy. Ήχοι μελωδικοί, αργόσυρτοι, με την ακουστική κιθάρα στο προσκήνιο και το μπάσο και το banjo να βοηθούνε στην ανάπτυξη της μουσικής. Από τις δέκα συνθέσεις, οι δύο είναι ορχηστρικές ενώ στις υπόλοιπες ακούμε για πρώτη φορά την Teri Moller να τραγουδάει, αφού την είχαμε συνηθίσει στα drums στους Walkabouts.

Στο Transmissionary Six υπάρχουν μερικές πολύ όμορφες συνθέσεις, όπως το Rodeo Satellite, το My Paper Party Hat και το Submarine, οι οποίες μαζί με τις υπόλοιπες δημιουργούν μια ωραία μελαγχολική ατμόσφαιρα. Όμως, αυτό το πολύ θετικό στοιχείο του δίσκου υπερκαλύπτεται από μια σειρά αρνητικών, που τελικά προκαλούν προβληματισμούς όσον αφορά αυτή την κυκλοφορία. Η μικρή διάρκεια των περισσότερων κομματιών δίνει την εντύπωση του ανολοκλήρωτου, ενώ ίσως μας στερεί και από ένα πολύ πιο ελκυστικό αποτέλεσμα, στην περίπτωση που αυτά συνεχίζονταν για λίγο ακόμα. Συνέπεια αυτού είναι και η απίστευτα μικρή διάρκεια του δίσκου (ούτε 31 λεπτά), που το κάνει να μοιάζει σαν ένα ep και όχι σαν κανονικό άλμπουμ.

Αν σε αυτά προσθέσουμε, ότι η μουσική τους δεν είναι και κάτι το νεωτεριστικό για τα αυτιά μας και αναλογιστούμε και την σχετικά υψηλή τιμή του CD, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι λίγος είναι ο κόσμος που θα ενδιαφερθεί πραγματικά να το αποκτήσει. Ειδικά, οι αδαείς με τον ήχο αυτό, είναι προτιμότερο να ψάξουν για παλιά άλμπουμ των Walkabouts, ή των Willard Grant Conspiracy. Το Transmissionary Six είναι σίγουρο ότι θα απασχολήσει μόνο τους συλλέκτες.

Εύχομαι σε δύο μήνες που θα βγει η νέα δουλειά του συγκροτήματος, η οποία θα περιέχει δεκατρία κομμάτια, τα αρνητικά αυτά στοιχεία να περιοριστούν στο ελάχιστο. Εξάλλου, η Terri και ο Paul έχουν αποδείξει συχνά πολλές φορές στο παρελθόν ότι είναι ικανοί για το καλύτερο. Αυτό, λοιπόν, θα περιμένουμε.

Κώστας Παπασπυρόπουλος