DAYS OF RISING DOOM - THE METAL OPERA AINA FRONTIERS 26/2/2004

”Days Of Rising Doom” τιτλοφορείται το μεγαλόπνοο σχέδιο του Sascha Paeth , η μεταλική όπερα που ο πασίγνωστος παραγωγός/κιθαρίστας ετοίμαζε εδώ και καιρό παρέα με τους Robert Hunecke, Amanda Sommerville και Miro.

Το συνολικό αποτέλεσμα είναι ένα διπλό άλμπουμ διάρκειας 130 λεπτών στο οποίο συμμετέχουν ένα σωρό πασίγνωστοι μουσικοί, δηλαδή πρόκειται για μια δουλειά στα χνάρια των Ayreon αφού ο Arjen Lucassen υπήρξε ο πρώτος διδάξας τέτοιων «συναθροισμάτων» μουσικών στην υπηρεσία ενός concept. Οι μουσικοί που συμμετέχουν είναι οι (όργανα) : Jens Johansson (ex Malmsteen, Stratovarius etc..), Emppu Vuorinen (Nightwish), Thomas Youngblood (Kamelot), T.M. Stevens (Steve Vai, Tina Turner), Derek Sherinian (Malmsteen, ex Dream Theater, Planex X), Erik Norlander (Lana Lane), Axel Naschke (Gammaray), Olaf Retmeier (Virgo). Τον τομέα των φωνητικών καλύπτουν οι : Sebastian Thompson , Glenn Hughes, Candice Night, Tobias Sammet, Marco Hietala (Tarot, Nightwish), Michael Kiske, Olaf Hayer (Luca Turilli, Dionysus), Damian Wilson (ex Threshold, Ayreon), Ande Matos, Thomas Rettke (Ex Heavens Gate), Simone Simons (Epica), Sass Jordan, Oliver Hartmann (Empty Tremor, Ex- At Vance, έλα ρε Oli φωνάρα!!!), Herbie Langhans (Seventh Avenue).. κάτι χορωδίες κτλ..

Όπως καταλάβατε ο Paeth μάζεψε μερικά από τα γνωστότερα ονόματα της σύγχρονης Heavy Power σκηνής και έτσι είναι αυτονόητο πως οι απαιτήσεις του ακροατή αυξάνονται. Ακούγοντας αρκετά το άλμπουμ, μπορώ να πω πως πρόκειται για μια δουλειά στον χώρο του Power- Prog με κάποια συμφωνικά σημεία (ε ναι αφού πρόκειται για Opera..) και μερικά folk ψήγματα . Στον εκτελεστικό/ενορχηστρωτικό τομέα, δεν μπορεί κανείς να πει τίποτε, αφού οι μουσικοί που συμμετέχουν είναι παιχταράδες και έχουν δώσει ο καθένας τα διαπιστευτήρια του στον χώρο. Επίσης η παρέα των εμπνευστών/δημιουργών του concept είναι κι εκείνη με τη σειρά της καταξιωμένη. Το κακό είναι πως παρόλη την καλή μου διάθεση, δεν βρήκα στα 130 λεπτά αυτής της κυκλοφορίας αυτό το κάτι που θα με έκανε να την χαρακτηρίσω super δίσκο. Λείπουν οι συνθέσεις που θα κάνουν την διαφορά. Όλα είναι άρτια δομημένα και καλοπαιγμένα αλλά που είναι η έμπνευση που περίμενα από τον Paeth?

Συνολικά λοιπόν έχουμε να κάνουμε με μια απλά ικανοποιητική δουλειά που θα αρέσει στον «μέσο» metal fan αλλά δε νομίζω να έχει να πει και πολλά στον πιο ψαγμένο που έχει κάποιες απαιτήσεις από ορισμένα πράγματα.

Κώστας Λιανίδης