FAKING THE BOOKS LALI PUNA MORR MUSIC 2/3/2004

Τρίτος δίσκος για το συγκρότημα των LALI PUNA. Λογικά στα δισκοπωλεία θα πάρει θέση μετά το γύρισμα της σούβλας στην πασχαλιάτικη Ελλάδα, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν έχει σχέση με τα έθιμά μας. Έχει όμως σχέση με την κοινή αίσθηση για καλή μουσική και όσο για την εποχή είναι στα σίγουρα φωτεινός και ανοιξιάτικος δίσκος.

Ο πλάνος τίτλος Faking the books αποτελεί και τον τίτλο του εναρκτήριου κομματιού, σε στυλ ηλεκτρονικού μινιμαλισμού, με εισαγωγή κοντά στο ύφος της Lorie Anderson. Ακολουθούν τα πανέμορφα call-1-800-fear και micronomic, με αρκετό ρυθμό ερχόμενο από τις κιθάρες και θυμίζοντας με ευγενικό τρόπο Stereolab, και Prolapse και Tiny Too. Νομίζω ότι αυτές οι αναφορές θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον όλων των φίλων της εγκεφαλικής pop/rock. Aν τώρα συνδυάσετε πως πρόκειται για μουσική από ένα γερμανικό σχήμα με προσωπικότητα σαν αυτό της συμπολίτισσας Μπάγερν του Μονάχου, και αν αναλογιστείτε ότι αυτά τα γλυκά και μελωδικότατα φωνητικά βγαίνουν από μια Κορεάτισα, την Valerie Trebeljahr, τότε ίσως το ενδιαφέρον να αυξηθεί;

Το δικό μου πάντως παρέμεινε μέχρι το τέλος και με άνεση αφέθηκα και σε πολλές άλλες ακροάσεις, ακόμη και αν τα μπλιμπλίκα έρχονταν σαν κύματα προσδιδοντας κάποια trip-hop στοιχεία. Αλλά και όταν το νεύρο στο κομμάτι B-movie αλλά και στο πιο up-tempo με τίτλο grin and bear έρχεται και καθοριζεται από το μπάσο, όπως το έκανε πριν λίγο καιρό το αγαπημένο μου λονδρέζικο σχήμα των Linoelum, τότε η εκτίμησή μου αυξάνεται. Η φασαρία δεν λειπει, σαν να περιφέρεσαι στο Τόκιο στην αφάνεια του Lost in translation, η ασιατική μουσική υπόφυση ίσως επηρεάζει τους συνειρμούς.

Οι επαναλαμβανόμενοι ρυθμικοί ήχοι που την μονοτονία εξαϋλώνουν φέρνουν κάτι στην Lydia Lunch ή στους βραχνούς Mazzy Star ή στους απλούς Contriva. To γεγονός ότι συνυπεύθυνος για τις συνθέσεις είναι και ο Markus Acher από τους Notwist αυξάνει το κύρος των τραγουδιών και αποτελεί σημείο γάντζο ότι δεν έχω εγκλωβιστεί μόνο στις δικές μου θετικότατες για αυτό το album απόψεις.Υπάρχουν επίσης στιγμές που ένα πλήκτρο πάλλει ήχους σαν τις ελάχιστες ρυθμικές κορυφώσεις των post σχημάτων.

Και να που τα τύμπανα ηχούν με θεατρικό τρόπο στο geography-5 για να σε υπνωτίσουν “you should sleep before you know” πριν συνειδητοποιήσεις τις σκέψεις που εισβάλλουν στον μικρόκοσμό σου. Σύνθια σε γκαράζ στυλ, μπλιμπλίκια στον αυθάδικο τρόπο των A.R.E weapons και όμως η γεύση παραμένει πάντα κιθαριστική και ποτέ δεν κρύβει το δρόμο ακόμη και για επική εξέλιξη όπως στο καταπληκτικό left handed.

Ο δίσκος ολοκληρώνεται με 2 πιο εγκεφαλικές συνθέσεις, όπου και το βιολοντσέλο του βραβευμένου Sebastian Hess (και συνεργάτη του Mstislav Rostropovich) βρίσκει τη γωνίτσα του για να απλωθεί σαν το μέλι που χύνεται από το αναποδογυρισμένο βάζο του Γουίνι. Μαζί και στη νέα δουλειά των Lali Puna ο Ασιάτης βιολιστής Osamu Nambu, που συνεργάστηκε με το Acher και το νεοζηλανδό Graeme Jefferies στο πρόσφατο δίσκο των Cakekitchen. Στις κιθάρες επίσης συμμετέχει ο Max Punktezahl των Contriva. Οι υγιείς ζυμώσεις που δημιουργούν σπουδαία αποτελέσματα.

Από τους πιο καλούς δίσκους που άκουσα φέτος.

To ότι στην πανευρωπαϊκή τους περιοδεία θα πάνε από τη Σλοβενία μέχρι την Τουρκία μην σας ξενίζει… Εμείς είμαστε χώρα Ολυμπιακών αγώνων, τι σκατά θέλουμε με τα σπουδαία και γλυκά συγκροτήματα, που θα λερώσουν τα ασοβάντιστα τσιμέντα των εργολαβιών. Και από μουσική παιδεία επίσης είμαστε αιχμαλωτισμένοι στους κύκλους της ολυμπιακής παιδείας. Αν η Κωνσταντινούπολη σας φαίνεται κοντά, στις11 Μαϊου παίζουν εκεί, πριν από την άλωση…

Κυριάκος Σκορδάς