Μετά από τους UFO έπρεπε να φύγω απ τη Θεσσαλονίκη λόγω υποχρεώσεων αλλά φρόντισα να παρατείνω λίγο περισσότερο το “συναυλιακό” τρέξιμο και έτσι βρέθηκα την Δευτέρα στο ΡΟΔΟΝ για την συναυλία δύο αγαπημένων καλλιτεχνών που βρίσκονται πλέον στην μπάντα των HTP (μάλλον είναι οι HTP). Φυσικά και αναφέρομαι στους μεγάλους Joe Lynn Turner και Glenn Hughes.

Η συναυλία ήταν προγραμματισμένη να αρχίσει στις 9 και δεν υπήρχε κάποιο support (καλύτερα..). Τελικά το γκρουπ βγήκε στη σκηνή με ένα τέταρτο καθυστέρηση και ξεκίνησε με το “Hold On” από την δεύτερη του studio δουλειά. Στη συνέχεια θυμήθηκε το πρώτο του άλμπουμ με το “You Can’t Stop Rock ‘N’ Roll”. O ήχος ήταν πολύ καλός και από την πρώτη κιόλας στιγμή φάνηκε πως θα παρακολουθούσαμε μία σπουδαία συναυλία.. Όταν ακούστηκε και το “I Surrender” όλοι είχαμε πλέον πειστεί. Ο Turner ήταν η γνωστή ποζερόφατσα που βλέπαμε από μικροί στα βιντεο. Οι κινήσεις του και η όλη σκηνική του παρουσία ήταν βγαλμένα μέσα από τα eighties ενώ η φωνή του παραμένει κορυφαία, και ίσως να έλεγα πολλά διθυραμβικά, αν δεν υπήρχε δίπλα του ο απίστευτος Glenn Hughes! Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους πάντως, ο αγαπητός Joe δεν κατάφερε να κρύψει την “μπακα” που έχει κάνει τώρα στα γεράματα και μου θύμισε τύπο που έχει μπει στο σουπερ μάρκετ και έχει γεμίσει τη μπλούζα του με αντικείμενα που έκλεψε από τους πάγκους.. Θεός! Μετά τα δικά τους “Losing My Head” και “Alone I Breathe” όπου ο Turner είχε ήδη πιάσει μια κιθάρα και έπαιζε (;) κι αυτός, συνοδεύοντας τον JJ March, ακολούθησε η καλύτερη ίσως στιγμή της συναυλίας..o ύμνος “Mistreated” των Purple. Πραγματικά δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερη εκτέλεση εκτός ίσως αν ήταν ο Ritchie στις κιθάρες, γιατί κατά τα άλλα ο J J έδωσε ρεσιτάλ και στο τελείωμα του κομματιού ο Glenn Hughes μας έκανε να ανατριχιάσουμε με την ασσύληπτη ερμηνεία του. Ειλικρινά δεν μπορώ να περιγράψω αυτά τα δύο τρία λεπτά που έκλεισαν το κομμάτι. Όποιος ήταν εκεί και το είδε, σίγουρα με καταλαβαίνει..

Κάπου εκεί ήταν η ώρα για άλλο ένα κλασικό Rainbow κομμάτι και αυτό ήταν το “Street Of Dreams” με τον JLT να κλέβει αυτή την φορά την παράσταση με την ερμηνεία του και όλο τον κόσμο να τον συνοδεύει. Η βουτιά στο παρελθόν συνεχίστηκε με τα “Getting’ Tighter” και “You Keep On Moving” των Purple για να ακολουθήσει ο ύμνος “Death Alley Driver” από τους Rainbow και μετά ξανά Purple με το “Stormbringer”.. Εντάξει τι να λέμε τώρα.. Κάπου εκεί, αν θυμάμαι καλά η μπάντα αποχαιρέτησε πρίν ξαναβγεί για το encore που περιλάμβανε το “Devil’s Road” από το πρώτο της άλμπουμ καθώς και τα υπερκλασικά “Spotlight Kid” και “Burn”..

Μετά από μία ώρα και σαράντα λεπτά hard rock σεμιναρίου, οι ΗΤΡ αποχώρησαν οριστικά από το σανίδι του ΡΟΔΟΝ αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Αν και το show δεν ήταν sold out, η παρουσία του κόσμου ήταν ενθαρρυντική παρότι δύο μέρες πριν έπαιξαν και οι UFO ενώ μην ξεχνάμε και την ημέρα της συναυλίας (Δευτέρα). Αυτά όλα δείχνουν πως υπάρχει το κοινό που θα στηρίξει τέτοιες προσπάθειες και ελπίζω οι διοργανωτές να πήραν το μήνυμα. Αυτά από μένα .. ραντεβού ξανά στους Cloven Hoof.. Α και τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω το “greek neoclassical club” για την καλή παρέα κατά τη διάρκεια της συναυλίας..

Κώστας Λιανίδης