RETURN TO THE ISLAND OF NO RETURN PAVERS RATCHET/HITCH-HYKE 6/12/2002

Καλώς ήλθατε στον απόκρημνο βράχο, τη νησίδα της μη επιστροφής. Υπάρχει εδώ μια ηγετική φυσιογνωμία, ο Scott Reynolds, από το συγκρότημα των ALL. Ο Scott ξέρει να φτιασιδώνει τα πανκ τραγούδια κάνοντας τα κομμάτια καθώς νέος ασχολήθηκε με το λαοφιλές άθλημα του wrestling!

Το καράβι του κάπτεν Χοοκ στο εξώφυλλο προδιαθέτει για λίγο πιο δυναμικά πράγματα. Οι PAVERS ως σκληρόπετσοι πειρατές έχουν στον στόλο τους 14 κομμάτια. Πολλά σε φόρμες hard rock, άλλα με πολλά punk στοιχεία (κυρίως όσον αφορά την ταχύτητα), αλλά σε πιο κλασικές φόρμες στο ύφος ροκ μεγαθηρίων των 70ς. Το σίγουρο είναι ότι πιτσιρικάδες δεν θα έβγαζαν τέτοια μουσική, κυρίως για την υπομονή τους να αλλάζουν τη ρότα των κομματιών τους.

Μην όμως σας οδηγώ σε παρεξηγήσεις διότι τα τραγούδια ακούγονται σύγχρονα, πολλά θα μπορούσαν να τα λέγανε και οι Weezer, Green Day. Αλλού οι PAVERS γίνονται πιο σκοτεινοί έτοιμοι να αυξήσουν τη λεία τους, όπως στο 4 B 10 Zones, με τη κιθάρα να γουργουρίζει όπως στους Red Kross. Τα φωνητικά είναι καθαροαιμα ροκ φωνητικά με μεγάλες μελωδικές ανατάσεις, π.χ. στο Red Suzuki και ο J. Mudrinsky θα ευχαριστιόταν!, ενώ πολύ καλά είναι και στο πιο alternative run away Hollie. Σε κάποια άλλα η κατάσταση γίνεται λίγο πάρτυ, με ψιλοφάνκυ ρυθμό, όπως στο Thank you Mr Hollywood Fancypants, όπου με την φωνή κάνει δήθεν ότι έχει και πνευστά. Μετά σκληραίνει ο ήχος, ή μας κάνουν πλακίτσες σε στυλ εισαγωγής τραγουδιών των Offspring. To Mr Falkhurst I like your daughter είναι ένας πολύ ευχάριστος κιθαριστικός ύμνος για να γνωρίσετε τα πεθερικά σας.

To συμπέρασμα είναι ότι πρόκειται για αλλοπρόσαλλο δίσκο ή αν προτιμάτε πολυποίκιλο. Προορίζεται για ροκ ακροατήριο που αρέσκεται σε οποιαδήποτε από τα προαναφερθέντα ονόματα, συν τους Nada Surf, Reo Speedwagon, Raging Slab, Hives, Bad religion, Rancid, και ας μην συνεχισω. Εχει και 1-2 μπαλάντες που εκεί θα μπορούσα να σας αραδιάσω μια σειρά ονόματα, αλλά καμιά μπαλάντα δεν τελειώνει αφού πετάγεται ένας ska-punk ρυθμός και επιταχύνει για τα καλά.

Αν βάλω κάποια βαρίδια στη ζυγαριά μάλλον το πανκ ποπ θα είχε πολλά καντάρια, αλλά τα παιδιά κάνουν αρκετά κοψίματα στα έγχορδα που αποτείνουν φόρο τιμής σε μεγάλα παλιά hard rock συγκροτήματα. Σας μπέρδεψα; Τέλος πάντων νέος δίσκος είναι, δεν είναι πορτοκάλια Κρήτης!

Στις κιθάρες συμμετέχει και ο Greg Ginn από την παρέα των Black Flag, και αυτό σηματοδοτεί και άλλα στοιχεία για το ύφος των PAVERS. Εξω από τον γενικό κανόνα ο δίσκος κλείναι με το Backwards, έναν καθαροαιμο ροκ ύμνος, με πολύ καλή εισαγωγή και εκτίναξη, ένα τραγούδι που μακάρι να υπήρχε έστω ένα ραδιόφωνο στην Ελλάδα που να αφιέρωνε 6 λεπτά από τον χρόνο των ανούσιων επαναλήψεων κομματιών, που θεωρούνται δήθεν σύχρονο ροκ ή για την άλλη ομάδα "παλιά και αγαπημένα". Γιατί στο ράδιο 2 ομάδες παίζουν. Η μία παίζει μόνο ότι καινούριο τους πασάρουν οι εταιρείες, οι άλλοι λένε το ροκ πέθανε το 80 οπότε αν παίξουν ΑSIA θα τολμήσουν καινοτομία.

Το cd κυκλοφορεί με δώρο άλλο 1 bonus με 4 ακυκλοφόρητα τραγούδια., από όπου ξεχωρίζει με διαφορά το broken doll. Αυτό όμως συμβαίνει μόνο σε 500 κόπιες, οπότε αισθάνομαι ολίγον συλλέκτης. Για τους πιο ψαγμένους κυκλοφορεί όμως και σε πολύχρωμο βινύλιο, με φωτογραφική αποτύπωση πάνω του.

Κυριάκος Σκορδάς