BLACK FEATHER WINGS BOURBON PRINCESS ACCURATE rec. 17/3/2004

Ω τι rock τίτλος είναι αυτός για συγκρότημα! BOURBON PRINCESS, να σε σερβίρει απίθανες μουσικές, να σε ποτίζει σπουδαια πράγματα, με πριγκηπική μαεστρία, με άνεση και φινέτσα. Και ο τίτλος του δίσκου: BLACK FEATHER WINGS, για να απογειωθείς με αρχοντιά.

Ποιοι είναι όμως οι BOURBON PRINCESS . Πρόκειται για μια ολοκαίνουρια μπάντα, αλλά με ωριμότητα ενός σχήματος που λες ότι θα έχει συγκινήσει το ανεξάρτητο κοινό για δεκαετίες. Ο ήχος είναι ανάμεσα σε P.J. Harveyκαι Morphine! Τι σπουδαίο πράγμα μπορεί να χωρέσει ανάμεσα σε αυτά τα ιερά ονόματα;

Για τους Morphine δεν υπάρχει έκπληξη γιατί όλα τα πνευστά είναι made by…Dana Colley (ναι από τους Morphine, που μετά τους Twinimen κάνει και άλλα ενδιαφέροντα). Η φωνή όμως ανήκει σε μια χαρισματική γυναικεία παρουσία (όχι μόνο σε εμφάνιση) αλλά και σε ερμηνεία. Βραχνά και με τρομερή ένταση φωνητικά, φέρνουν στο νου την πολυαγαπημενη μας Polly Jean Harvey, αλλά και το ύφος του Mark Sandman , κυρίως για τον τρόπο που κάθονται και ταρακουνιούνται πάνω στους ήχους του σαξοφώνου. Τα φωνητικά αυτά ανήκουν στην Monique Ortiz, που μετά από το σόλο της άλμπουμ ηγείται πια ενός τρομερού αμερικάνικου συγκροτήματος. Αυτή γράφει όλα τα τραγούδια, τη μουσική και έκανε και την παραγωγή. Παίζει και το μπάσο οπότε οι συνειρμοί είναι πια λογικοί!!

Και ένα μυστηριώδες κομμάτι υφαίνεται όταν η αράχνη τραγουδά στο the spider sings, με μια ηχογράφηση πίσω φωνητικών που όντως σου φέρνει στο νου πως μπορεί μια απελπισμένη φωνή να βγαίνει από μια αράχνη, καταδικασμένη σε γλοιώδη ύφανση. Τα τραγούδια stretcher και the dream, είναι ειλικρινά ύμνοι σπασμωδικού ροκ, με τινάγματα ικανά να σε παρασύρουν σε παρόμοιες κινήσεις που θα ταλαιπωρήσουν τα ζυγωματικά σου. Από τα τραγούδια που ακούς και δαγκώνεσαι. Μια χροιά από τους Rainbirds, 10.000 Maniacs ή και την Suzan Vega έρχεται στην επιφάνεια σε χαμηλότονα τραγούδια σαν το sunset. Μελωδίες εξεζητημένες και ντελικάτες, με λούσα και ηχοκοσμήματα στολίζουν μια αληθινή πριγκηπέσα.

Και όταν, στο επαναλαμβάνω καταπληκτικό εξάλεπτο, the dream ένας σκύλος κλαιει… του λένε απλά stay here I’m gonna check..και το κομμάτι ξανά-επιτίθεται και σε απογειώνει, αφού πρώτα σε αιχμαλωτίσει σε μια σκοτεινότατη δύνη.

Jazz φρικοειδή ξεσπάσματα παρέα με πιο συμβατικές φόρμες της σύγχρονης jazz, όπως στο ινστρουμένταλ late train. Κομμάτια ερωτικά και έντονα νευρικά, με αυτοπεποίθηση. Τα τύμπανα συχνά γίνονται όσο πιο μπάσα μπορείς να φανταστείς, με την κάσα να ακολουθεί και να ορίζει τη μελωδία. Να σας πω ότι στα τύμπανα είναι ο Jerome Deupree , ναι κι αυτός από τους Morphine. Ξετινάγματα στα πιατίνια δεν αφαιρούν το μπάσο ύφος. Τόσο του οργάνου, όσο και των σόλο στις πάνω κιθάρες στην κιθάρα, όσο και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του βαρύτονου σαξοφώνου και την βαθιά βραχνή φωνή. Ένας συνδυασμός άπαιχτος. Σε σχεδόν όλα τα κομμάτια υπάρχει άναρχο τζαμάρισμα, που ορίζει τελικά μια κατάσταση όπου δεν έχεις ιδέα τι θα ξεπηδήσει από τα ηχεία σου ανά πάσα στιγμή. Ακόμη και όταν η μελωδία είναι καθαρή, τσαλαπατιέται από την αυτοπεποίθηση μιαςπριγκίπισσας με ένα bourbon, με ένα τρόπο, που ας είναι καλά το punk που το πρωτοεκτόξευσε.

Τόσο με τους Twinimen, όσο και τώρα με τους Bourbon Princess το φάντασμα των Morphine πλανάται, αλλά ουδείς παραπλανάται. Το ροκ αυτό ιδίωμα είναι πια παρόν και μετά θάνατον και να δείτε ότι σε λίγο δεν θα χρειάζεται να συμμετέχουν πρώην μέλη των Morphine για να γεννηθούν και άλλα καινούρια σχήματα στο στυλ του alternatively jazzy rock. (να σας ενημερώσω ότι έχει δημιουργηθεί και Οργανισμός με τίτλο Mark Sandman Music Education Fund). Έτσι για παράδειγμα για το lo-fi rock δεν χρειάζεται να υπάρχουν πρώην μέλη των Pavement για να απλώνεται αυτή η μουσική από ολοκαίνουρια συγκροτήματα.

Κυριάκος Σκορδάς