 |
|
|
|
ΣΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΠΑΝΤΑ
|
Μια τεχνικά προσεγμένη αισθητική έρχεται με το νέο δίσκο των ΜΕΝΤΑ. Πολύς καιρός από την πρώτη τους απόπειρα το 2000. Δώδεκα τραγούδια χαρούμενα και υπερφορτωμένα με πολλές ιδέες και ήχους. Κυρίως ρυθμικά και με στίχο λίγο καυστικό. Παρόλα αυτά, και πέρα από τα πολλά samples και ηχητικά γεμίσματα με beat και πνευστά, θα έλεγα ότι ο ήχος είναι κατά βάση κιθαριστικός. Υπάρχουν σημεία που οι κιθάρες “τα χώνουν χοντρά”, αλλά αυτό γίνεται σε 1-2 κουπλέ το πολύ και μετά το τραγούδι φεύγει για αλλού. Προσωπικά πιστεύω ότι αν είναι να έχουν τόσες πολλές ιδέες για την εξέλιξη και το γέμισμα των κομματιών, ίσως θα έπρεπε 2-3 από αυτές να τις είχανε δουλέψει πιο πολύ ώστε να μας δίνανε και 1-2 κομμάτια για να τα τραγουδάμε, με ρεφρέν και τέτοια ή κάτι σαν τον Στίφτη ας πούμε από τον προηγούμενο τους δίσκο.
Συγκριτικά περάσματα με τον προηγούμενο δίσκο όμως δεν έχει νόημα να κάνουμε, καθώς τότε ήμασταν ακόμη στην περίοδο του ελληνόφωνου παραληρήματος.
Μπορεί σε μερικά σημεία να κουράστηκα, ίσως να είναι η δομή των κομματιών που θέλει να δίνει μεγάλη ανάσα στα φωνητικά, που δεν είναι από αυτά που συμπαθώ πιο πολύ. Παρόλα αυτά θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια ελληνική εκδοχή του μουσικού πρίσματος που έχουν ορίσει πριν από χρόνια οι Divine Comedy, με ελάχιστη βέβαια προσέγγιση.
Στίχοι και ύφος μου φέρνουν στο νου μουσική αστικού περίγυρου ή πιο συγκεκριμένα soundtrack σε μια ηλιόλουστη και χρωματιστή κουζίνα. Στην παραγωγή είναι ο Coti K και πιο επικουρικά ο Χρήστος Λαϊνάς, από τους Ονειροπαγίδα. Οι μουσικές συγγένειες είναι φανερές έστω και εξ αγχιστείας, ενώ ο ποιητικός τρόπος περιγραφής απλών καθημερινών καταστάσεων μου θυμίζει αρκετά και το ύφος του Χρήστου Αλεξόπουλου.
Για τη μουσική είπαμε, όσο μπορέσανε δώσανε οι ΜΕΝΤΑ . Μπορεί να μην είναι ότι καλύτερο αλλά με κομμάτια σαν το Σε Μια Στιγμή ή το greek 00ς με τίτλο ο Φίλος μουεπιβεβαιώνουν την πίστη της μικρής ανεξάρτητης Studio II να προχωρήσει.
Να σταθώ και στη συσκευασία καθώς αν κατάλαβα το εξώφυλλο είναι χειροποίητο, ζωγραφισμένο στο χέρι (!) και έδωσαν περίπου 300 τέτοιες κόπιες με πολλά διαφορετικά μάλιστα εξώφυλλα. Τέλος το cd ανοίγει και κλείνει με ένα μαγνητάκι. Το εσωτερικό δεν με μαγνήτισε πολύ, αλλά το group ανασύνταξε με θετικό τρόπο τις δυνάμεις του.
Κυριάκος Σκορδάς |
Local
