THE POWER OUT ELECTRELANE TOO PURE 24/3/2004

Μετά το ευχάριστο ξάφνιασμα του προηγούμενου τους δίσκου έρχεται η σταθεροποίηση ότι πρόκειται για ένα συγκρότημα που δεν αποτελούσε πυροτέχνημα. Το γυναικείο λοιπόν σχήμα των ELECTRELANE καταθέτει μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση.

Στα τρία τέταρτα της ώρας ακούς όμορφες συνθέσεις, σε αρκετές με καλό ρυθμό και με πολλά rock n roll και λίγο garage στοιχεία. Αυτά όμως πλασάρονται με μια παστρική pop/rock μαστοριά, που το γυναικείο ταμπεραμέντο ωραιοποιεί. Προσωπικά το THE POWER OUT μου άρεσε πιο πολύ από το rock it to the moon. Κι αυτό γιατί δεν ακούς εδώ μόνο απλά καλά τραγούδια.

Υπάρχουν τα όμορφα 1-2 … πάμε καλά τραγούδια, αλλά υπάρχουν και άλλα μοναδικά. Ξεκινώντας αντίστροφα το τελευταίο intrumental κομμάτι με το πιανάκι you make me weak at the knees είναι ενδεικτικό ότι τα τέσσερα κορίτσια από το Brighton είναι πολύ πιο μπροστά από ποτέ. Προχώρησαν πολύ και από το πολύ καλό τους live στο ΑΝ όπου τότε μας είχαν καταγοητεύσει και δικαίως το είχαμε ντικάρει το μαγαζί και δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε.

Ξεχωριστά και χαρακτηριστικά τους τραγούδια το single με τίτλο on parade με τις τσιρίδες να στολίζουν τον ρυθμό, αλλά και το εναρκτήριο gone under sea που είναι και αυτό αρκετά ξεσηκωτικό και τραγουδιέται στα γαλλικά. Σημείο των καιρών της σύγχρονης pop τα γαλλικά και ισπανικά.

Πρέπει όμως να σταθούμε ιδιαίτερα στο the valleys, ένας συνδυασμός της μουσικής των Electrelane με χορωδιακό ορατόριο, ανεβοκατεβαίνουν μουσική κλίμακα σε ένα υπέροχο mood, ότι πιο ξεχωριστό άκουσα αυτή την εβδομάδα. Το κομμάτι που πρέπει να ακούτε τη Μεγάλη Εβδομάδα και θα το ευχαριστιέται και η μαμά σας!

Διάλεξαν και ένα κομμάτι να το πούνε στα Ισπανικα, το punk/pop Oh Sombra, λες κι ακούς τους Mercromina ή κάποιο από τα διαμάντια της Accuarela. Κομμάτια συναισθηματικά φορτωμένα όπως το σπουδαίο Birds σε υπνωτίζουν.

Μελωδίες με έξυπνες ιδέες, αλλά και ξαφνικά παραληρήματα Only one think in needed, που μια σίγουρη και με αυτοπεποίθηση φωνή περιπλέκεται με ξεσπάσματα οργάνων με πνευστή χροιά, σαν να ακούς τους Prolapse, ειδικά θυμήθηκα το μοναδικό κομμάτι τους snappy horse. Aν επιθυμούσατε οι Stereolab να έβγαιναν με πιο δυνατό ήχο, οι elecrelane καλύπτουν πια και αυτή μας την ανάγκη.

O Steve Albini βοήθησε στην ηχογράφηση αυτού του album και έδωσε στοιχεία στις θορυβώδεις εξάρσεις των τραγουδιών.

Με αυτά και με αυτά το αγάπησα πολύ αυτό το δισκάκι και εύκολα θα τις αγαπήσετε κι εσείς. Μακάρι μετά την περιοδεία τους σε Καναδά και ΗΠΑ να τις ξαναδούμε στο τέλος της άνοιξης και στην Ελλάδα

Κυριάκος Σκορδάς