CHUMBAWAMBA 20/03/2004 Gagarin 205, Αθήνα 26/3/2004

“Open your eyes, time to wake up, enough is enough is enough is enough”

Αν υπάρχει μια στροφή στην οποία συμπυκνώνεται όλη η φιλοσοφία των Chumbawamba, τότε μάλλον είναι η παραπάνω. Αν πάλι υπάρχει ένα τραγούδι – σήμα κατατεθέν του group, τότε αυτό είναι το “Tubthumping”.

Όπως και να’χει, πάντως, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να παρακολουθήσει κανείς μια συναυλία – η’ καλύτερα ένα show – της μουσικής αυτής κολεκτίβας από το Leeds. Και ακόμη περισσότεροι λόγοι για να μείνει απολύτως ευχαριστημένος μετά από ένα τέτοιο show. Όσοι κατέκλυσαν το Gagarin το Σάββατο 20 Μαρτίου φαντάζομαι ότι συμφωνούν.

Χωρίς ίχνος υπερβολής οι Chumbawamba δεν άφησαν τίποτε όρθιο. Η εμφάνιση τους είχε στοιχεία θεατρικής παράστασης – ίσως και σατιρικής επιθεώρησης. Πως αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς το μοναδικό ντουέτο Britney- Justin με το οποίο ξεκίνησαν τραγουδώντας “I’m In Love With You, I’m So Stupid”. Η’ τη μεταμφιεσμένη καλόγρια που χόρευε στο ρυθμό του “Can’t Get You Out Of My Head” της Kylie. Από τα πυρά τους δεν ξέφυγαν βέβαια η βασίλισσα της Αγγλίας η ο George Bush, ενώ στον Tony Blair αφιερώθηκε ένα κομμάτι. Η πολιτική τους στάση αποτυπώθηκε καθαρά στο “Don’t Try This At Home”, έναν ύμνο στα ΜΜΕ και τις κυβερνήσεις που (σύμφωνα και με τα λεγόμενα του headliner) επιδοκιμάζουν μόνο τις εκτός συνόρων επαναστάσεις.

Περιττό να πω ότι έγινε χαμός στο “Tubthumping”, το οποιο προλογιστηκε ως “This is an ouzo drink”. (Το κομμάτι ξεκινά με τους στίχους: “This is a whiskey drink, this is a vodka drink”.) Προσωπικά προτιμώ το “Going Nowhere” από την ίδια περίοδο (1998). Όλα αυτά βέβαια σε μια ηχητική πανδαισία με πνευστά, κρουστά, πλήκτρα, κιθάρες και ασταμάτητη κίνηση πάνω στη σκηνή. Τι άλλο να ζητήσει κανείς? Ίσως κάτι παραπάνω από 75 λεπτά, αφού οι Chumbawamba αποχώρησαν από τη σκηνή με τη συμπλήρωση μιας ώρας, για να επιστρέψουν για ένα μόνο ανκορ διάρκειας 15 λεπτών.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στους No Balance, οι οποίοι εμφανίστηκαν ως support. (Δυστυχως, δεν προλαβα τους Locomondo, το άλλο support group). Με ιδιαίτερη έμφαση στις κιθάρες η τετραμελής αθηναϊκή μπάντα μας κράτησε θαυμάσια συντροφιά για ένα ημίωρο. Ο ήχος και τα φωνητικά θύμιζαν λίγο Bokomolech και Dirty Thoughts (προσωπικες αδυναμιες), γεγονος που εντείνει την ανυπομονησία μου να τους δω και να τους ακούσω πάλι σύντομα…

Κώστας Λιοντήρης