COME ALONE AND FALL APART VERA CRUISE Loose Records / Hitch Hyke 29/12/2002

Στις μουσικές ανασκοπήσεις που γίνονται στο τέλος κάθε χρονιάς, πολλοί είναι αυτοί που ανακηρύσσουν και το ντεμπούτο της χρονιάς. Θυμάμαι τον Λιοντήρη να γράφει από το Manchester, στο review του για τη συναυλία των Interpol: ?Οι αναζητήσεις μου για το ντεμπούτο της χρονιάς έλαβαν τέλος. Interpol. Παραδίνομαι!?. Εντάξει. Ωραίοι οι Interpol, αλλά εγώ παραδόθηκα στο ντεμπούτο άλμπουμ των Vera Cruise. Οι Vera Cruise (μην μπερδευτείτε, δεν είναι ονοματεπώνυμο!) σχηματίστηκαν στη Γλασκόβη, και εκεί στα, πάντα υπερβολικά, βρετανικά νησιά, μιλάνε για τον καλύτερο δίσκο που βγήκε εδώ και χρόνια από τη Σκωτία!

Τα πράγματα, βέβαια, είναι όντως όμορφα. Το Come Alone And Fall Apart καλύπτει στο έπακρο τις προσδοκίες που μπορεί να έχει κάποιος από το ντεμπούτο άλμπουμ ενός συγκροτήματος. Έμπνευση και συνοχή στα τραγούδια, ωραίες συνθέσεις και καλοί στίχοι. Στα 46 λεπτά του δίσκου οι Vera Cruise καταπιάνονται με ροκ θέματα, τα οποία όμως έχουν δεχτεί έντονα την επίδραση πολλών folk στοιχείων. Ε, όπως καταλαβαίνετε, αυτό ήταν και το στοιχείο που με συγκίνησε αμέσως! Γιατί εδώ μέσα υπάρχουν μερικά πολύ όμορφα και έντονα συναισθηματικά κομμάτια, σαν το ομότιτλο, το Wasted Sounds (που υπάρχει και στη συλλογή New Sounds Of The Old West Vol. 3) και το The Famous Signs Of Personal Collapse, αλλά και μερικά δυναμικά διαμαντάκια, σαν το πρώτο single Keep All The Lies, το Measuring Down και το κομμάτι ωδή στον Patrick Thistle (που περιεχόταν σε ένα session του Steven Lamacq) με τον τίτλο The Last Time Patrick Thistle Won. Έτσι, τα παιδιά αποδεικνύουν ότι μπορούν να παίζουν άνετα τόσο στο χώρο των ακουστικών, όσο και στο χώρο των σκληρών δυναμικών τραγουδιών. Και στους δυο αυτούς χώρους, εμείς οι ακροατές, μένουμε με την ίδια ικανοποίηση.

Οι Vera Cruise φαίνεται να έχουν όλα τα φόντα να αποτελέσουν ένα από τα πιο ηχηρά ονόματα του σύγχρονου εναλλακτικού χώρου. Κάποιοι το έχουν καταλάβει αυτό, σαν τους Teenage Fan Club και τον Evan Dando, και τους παίρνουν μαζί στις περιοδείες τους. Το Come Alone And Fall Apart εκτός από το καλύτερο ντεμπούτο για το 2002, θα μου μείνει στο μυαλό και ως ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Ανυπομονώ να διαπιστώσω στο μέλλον, μέχρι πού μπορούν να το φτάσουν οι πέντε μουσικοί του συγκροτήματος από τη Γλασκόβη.

Κώστας Παπασπυρόπουλος