THE BLACK FIELD CHRIS ECKMAN Glitterhouse / Hitch Hyke 1/4/2004

Ο Chris Eckman είναι από τους πιο πολυάσχολους μουσικούς των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων. Είτε με τους Walkabouts, είτε με την Carla, είτε σε συνεργασία με άλλους μουσικούς, είτε κάνοντας την παραγωγή σε διάφορους δίσκους, έχει καταφέρει να μας απασχολεί σχεδόν κάθε χρόνο με κάποια δουλειά του. Το τελευταίο του… βίτσιο, που προέκυψε πριν τέσσερα περίπου χρόνια όταν διέμενε στην Πορτογαλία, ήταν να κυκλοφορήσει και σόλο δίσκους. Και αν με τα άλλα του project, πάντοτε σχεδόν, κέρδιζε τη συμπάθειά μου, με το σόλο ντεμπούτο του, το A Janela, με άφησε σχεδόν αδιάφορο. Πέρασε και δεν ακούμπησε, που λένε…

Έχοντας στο μυαλό αυτό το γεγονός, και ενθυμούμενος και το περσινό πατατράκ των Walkabouts με το ep Slow Days With Nina, αντιμετώπισα με μεγάλη καχυποψία την κυκλοφορία της δεύτερης προσωπικής του δουλειάς, που έγινε πριν λίγο καιρό από την Glitterhouse Records. Δηλαδή, τη γερμανική εταιρία που φαίνεται να έχει τον Chris Eckman σαν… προστατευόμενο μέλος και να είναι έτοιμη να κυκλοφορήσει οτιδήποτε της ζητήσει ο πολυταξιδεμένος μουσικός από το Seattle. Έτσι, δεν είχε κανένα πρόβλημα κατά πώς φαίνεται, μετά το απογοητευτικό A Janela, να του εμπιστευτεί την ετικέτα της για το δεύτερό του άλμπουμ με τίτλο The Black Field.

Τελικά, όπως αποδεικνύεται εκ του τελικού αποτελέσματος, η Glitterhouse είχε το δίκιο της! Και εγώ την πάτησα με την καχυποψία μου… Το The Black Field είναι ένας δίσκος, που απέχει σε αξία… έτη φωτός από τον προκάτοχό του! Ο δίσκος ηχογραφήθηκε κατά κύριο λόγο στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας (όπου έχει και ρίζες ο Eckman), εκτός από κάποια μέρη του που ηχογραφήθηκαν στο Seattle, στην Αγγλία και την Κροατία. Και φαίνεται πως αυτή η πόλη των Βαλκανίων αποτελεί καλύτερη πηγή έμπνευσης για τον ηγέτη των Walkabouts σε σχέση με τη Λισσαβόνα.

Στο νέο αυτό δίσκο των εννιά τραγουδιών και 48 λεπτών διάρκειας, ο Eckman ακούγεται μεν μελαγχολικός, φαίνεται όμως να είναι λιγότερο θλιμμένος σε σχέση με το A Janela. Μοιάζει να έχει ξεπεράσει τα προβλήματα που τον απασχολούσαν εκείνη την περίοδο, που είχε ως συνέπεια να αποτυπώσει στο ντεμπούτο του μουσικές εντελώς προσωπικές, δύστροπες, αρτηριοσκληρωτικές και άλλα τέτοια… Το The Black Field είναι ένας σαφώς πιο εξωστρεφής δίσκος, με μελωδίες που απευθύνονται άμεσα στον ακροατή και με στίχους πιο κατανοητούς.

Ο Eckman παίζει με ήχους της country που τις ντύνει με κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία, δίνοντας ένα ύφος ξεχωριστό, γνώριμο όμως στους παλιούς φίλους του. Χωρίς να αποφεύγει κάποιες κλασικές φόρμες τις οποίες χρησιμοποιεί στην τραγουδοποιία του, καταφέρνει απροσδόκητα να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον καθόλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Τα κομμάτια κινούνται κυρίως σε ακουστικούς αργόσυρτους ρυθμούς με το Restless να ξεχωρίζει (συμμετέχει και ο Terry Lee Hale), ενώ υπάρχουν και δύο λίγο πιο ηλεκτρικές στιγμές, με το Low Country και το ιδιαίτερα countryίζον ομότιτλο The Black Field (με συμμετοχή του Al De Loner των Midnight Choir). Το άλμπουμ κλείνει ιδανικά με την φευγάτη διασκευή στο Why Can’t I Touch It? των Buzzcocks!!!

Το The Black Field είναι ένας δίσκος που δεν θα αφήσει απογοητευμένο κανένα φίλο των Walkabouts. Είναι ένας δίσκος με τον οποίο ο Chris Eckman ξανακερδίζει την εμπιστοσύνη μας. Πιο δύσκολα, βέβαια, θα προσελκύσει άτομα που δεν έχουν εντρυφήσει στην μουσική κουλτούρα της παρέας από το Seattle. Η παρέα, όμως, αυτή δείχνει να είναι ακόμα ζωντανή και το ισχυρότερο μέλος της ξανά σε συνθετική φόρμα!

Κώστας Παπασπυρόπουλος