ΑΓΡΙΑ ΧΛΟΗ Κ ΒΗΤΑ Eros music 6/4/2004

Κάθε φορά που έχω στα χέρια μου μια νέα δουλεία του Κωνσταντίνου Βήτα μου είναι δύσκολο να είμαι αντικειμενικός και είναι εύκολο να μαντέψεις το γιατί. Οι περισσότεροι απο εμάς ανδρώθηκαν στους ήχους τον Στέρεο Νόβα. Με ένα walkman με θυμάμαι να πηγαίνω σχολείο – φροντιστήριο και παρ’όλη την κούραση της ημέρας να απολαμβάνω τη διαδρομή στο τρένο. Ακόμα και όταν έφυγα στο εξωτερικό να σπουδάσω θυμάμαι που άκουγα ‘το ταξίδι της φάλαινας’ μέσα στο αεροπλάνο, όταν τα αεροπλάνα πετάνε η γη απλώνεται και οι άνθρωποι ξεχνάνε’.

Πάνε χρόνια απο τότε που οι δύο εναπομείναντες Στέρεο Νόβα επέλεξαν διαφορετικές κατευθύνσεις. Ωστόσο ουδέποτε ο Μιχάλης Δέλτα αλλά πολύ περισσότερο ο Κωνσταντίνος Βήτα – η φωνή των Νόβα - αρνήθηκαν τις καταβολές τους. Ο λόγος περί Στέρεο Νόβα, γιατί ακούγοντας την ‘Άγρια Χλόη’ ένα σου έρχεται στο μυαλό. Ο ΚΒ επιστρέφει να δώσει έμφαση εκεί που είναι πιο κραταιός, στην πένα του. Η δύναμη των στίχων αυτή τη φορά δεν σταματάει στην προσωπική καθαρτική απαγγελία του ΚΒ (ακου τα 4.‘3Υποθέσεις’, 8.’διευθέτηση’, 12. μιράντα) που χαρακτήριζε τις παλαιότερες του δουλείες.

Μέσα στα μουσικά λιβάδια της Άγριας Χλόης’ Ο Κωνσταντίνος φλερτάρει με το τραγούδι (άκου 1.‘χαζό παιδί’, 5.’13’, 6.’αστρο’, 9.’η έκπτωση’, 11. ‘το κορίτσι’, 14.’στον απέναντι δρόμο’) όπως και την μείξη απαγγελίας – τραγουδιού (2.‘το σίμα’). Εκεί είναι που ο Κωνσταντίνος γίνεται τόσο άμεσος και ας μήν παραδέχεται πως έχει καλή φωνή. Ακούγοντας κομμάτια σαν την ‘έκπτωση’, γραμμένο στη Μελβούρνη την προ-Στέρεο Νόβα εποχή μου κάνει εντύπωση γιατί ο ΚΒ τα είχε στοιβάξει στο χρονοντούλαπο να περιμένουν. Ίσως τώρα να ήρθε η στγμή να τα μοιραστούμε μαζί του, ακούγονται τόσο φρέσκα , τόσο ανοιξιάτικα – η τέχνη δεν είναι διαχρονική;

Στα instrumental κομμάτια του δίσκου ο ΚΒ ανακατεύει κλασσικές Βήτα φόρμες (02.’το σίμα’ , 7. φάκ άσιντ’), νεωτερισμούς με ηλεκτρονικά και αναλογικά όργανα (άκου το 10. ‘απέλαση’) ως και πιο τσαλακωμένα beats απ’ την τελευταία του ξενόγλωσση δουλεία με τίτλο ‘movement’(άκου το 13. ‘11Ζ’). Και πάλι όμως τα αποκλειστικά μουσικά μέρη δεν είναι αδιάφορα ούτε χάνουν το χιούμορ τους...(ακου την εισαγωγή στο ‘σίμα’).

Ακούγοντας και τον επίλογο της ‘άγριας χλόης’ (15.Φιτζρόυ) δύο συναισθήματα με κυρίευσαν, Η λησμονιά για το παλιό και ο φόβος για το νέο. Μια πικρή-γλυκιά γεύση στο στόμα μέσα απο ιστορίες για μεγάλα παιδιά που θέλουν να παραμένουν μικρά ζητώντας πίσω τη χαμένη τους αθωότητα. Καθημερινά σενάρια απο την προσπάθεια του ανθρώπου να αγαπήσει και να αγαπηθεί – να δώσει και να λάβει. Η ιδιοτέλεια / ανιδιοτέλεια, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ο χωρισμός, μια νέα σχέση, ο αχόρταγος κόσμος του 2004 και ο καθωσπρεπισμός. Κλειστοφοβία, λάθη, ένα χέρι βοήθειας, η ζωή που περνάει μπροστά απο τα μάτια μας, ένα παιδικό χαμόγελο που βάζει τα πάντα στη θέση τους. Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποτελούν κεφάλαια αν η ‘άγρια χλόη ήταν βιβλίο. Τα πιο απλά πράγματα που κάνουν τη ζωή μας σύνθετη.

Το αν θα αφήσεις τον εαυτό σου να κατρακυλήσει στα λιβάδια της άγριας χλόης που τόσο περίτεχνα έχει στρώσει ο Κωνσταντίνος είναι προσωπική σου υπόθεση. Αν ναι, τότε μια εμπειρία χρωμάτων και αισθήσεων σε περιμένει. Αν όχι, ‘ξημερώνει, μα για κάποιον είναι αργά’...ελπίζω όχι για πολύ.

Εξωτερικός Συνεργάτης