ΑΝΟΙΞΗ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ, ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΚΑΙ... ΑΝΟΙΞΗ KI-DUK KIM 13/4/2004

Νομίζω ότι σήμερα Μεγάλη Πέμπτη (σ.σ. τότε γράφτηκε το άρθρο) είναι η κατάλληλη μέρα για να εκφράσω τον ενθουσιασμό μου για την κορεάτικη ταινία Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας...και Άνοιξη (πώς σας φαίνεται η απευθείας αναφορά μου στο θέμα που πρόκειται να σχολιάσω;Φοβερό δεν είναι;). Μπορεί βέβαια θρησκευτικά να μην ταιριάζει διόλου, ταιριάζει όμως καθόλικα με το συναίσθημα που προκαλείται τόσο από την ταινία όσο και από την εποχή κατά τη διάρκεια της οποίας τυχαίνει να πέφτει το Πάσχα.

Μέχρι σήμερα βέβαια δεν μπορώ να πω ότι εγώ τουλάχιστον έχω νιώσει και πολλά πράγματα τόσο από άνοιξη (μέχρι προχθές είχε ένα ψοφόκρυο άστα να πάνε) όσο και από Μεγαλοβδομάδα (ας όψεται η δουλειά και αυτό το #@^%$#*& - η αγωγή μου δεν μου επιτρέπει να γίνω πιο σαφής μέρες που είναι- συνέδριο που θα πάω στο τέλος του μήνα το οποίο μας ξέκανε εμένα και την Ε. – σε ευχαριστώ πολύ για άλλη μία φορά, φιλάκια- τις προάλλες στο εργαστήριο) αλλά ευελπιστώ να τα νιώσω όλα το τριήμερο που μας έρχεται. Γι αυτό δεν είναι άλλωστε οι διακοπές;Για να ξεκουράζεσαι σωματικά και να γεμίζεις ψυχικά με αποθέματα συναισθημάτων και εμπειριών;(ορίστε, πάλι επεκτάθηκα και βγήκα εκτός θέματος, τι να κάνω όμως που δεν μπορώ να περιορίσω το ελάττωμά μου).

Τέλος πάντων. Ας έρθω στην ταινία γιατί άντε!

Το πρώτο πλάνο της ταινίας νομίζω ότι είναι ενδεικτικό του τι θα ακολουθήσει, μια και ξεκινάει με κάτι εκπληκτικής ομορφιάς τοπία, καταλήγοντας σε ένα ερημητήριο στη μέση μιάς λίμνης. Στο ερημητήριο αυτό μένει ένας μοναχός με τον μαθητευόμενό του, του οποίου το σεξουαλικό ένστικτο ξυπνάει με την εμφάνιση μία όμορφης κοπέλας. Η τελευταία, καθ’ όλη τη διάρκεια της διαμονής της στο μοναστήρι (δεν αντέχω άλλο το ερημητήριο!!!) ζει τον έρωτά της με τον νεαρό, ο οποίος και αποφασίζει να εγκαταλείψει τον μοναχό όταν η κοπέλα μετά την ολοκλήρωση της γιατρειάς της φεύγει. Μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάστημα, όπου οι εποχές εναλλάσσονται και ο μοναχός μεγαλώνει, ο νεαρός επιστρέφει. Η επιστροφή του αυτή συνδυάζεται με την προσπάθειά του να βρει καταφύγιο ξεφεύγοντας τόσο από τον νόμο που τον κυνηγάει όσο και από τον ίδιο του τον εαυτό, τον οποίο και δεν μπορεί να καθησυχάσει. Η ηρεμία βέβαια επέρχεται η οποία ακολουθείται από άλλη μία φυγή από το μοναστήρι, όπου και θα επιστρέψει μεγάλος πια για τα καλά.

Παρόλο που στην αρχή είχα μία επιφύλαξη για την ταινία (βαρετή, θεούσικη, χωρίς πλοκή κλπ), εντούτοις πάλι καλά που πήγα. Με αποζημίωσε με το παραπάνω, θεωρώντας την μία από τις ωραιότερες εικαστικά ταινίες που είδα φέτος. Βέβαια, επειδή το σινεμά δεν είναι μόνο ωραίες εικόνες, η ταινία δεν αρκείται μόνο στα ωραία τοπία που ομολογουμένως αναδεικνύει, αλλά στηρίζεται και σε ένα πάρα πολύ καλό σενάριο το οποίο σε κρατάει σε μία εγρήγορση (όχι βέβαια με την έννοια του action movie) χωρίς να σε κάνει να βαριέσαι ούτε στιγμή. Επίσης σε βοηθάει τόσο πολύ να χαλαρώσεις και να αισθανθείς την ομορφιά της ζωής (παρόλα τα βάσανα που φυσικά έχει) που είναι πραγματικά κρίμα να περάσει απαρατήρητη. Αξίζει οπωσδήποτε!

Δέσποινα Καβουσανάκη