CLOVEN HOOF/CRUSH/HOLY MARTYR/STRIKELIGHT 28/3/2004 ΑΝ club 14/4/2004

Σας έχει τύχει ποτέ να πηγαίνετε σε μια συναυλία τσαντισμένοι!? Ε λοιπόν αυτό συνέβη σε μένα την προηγούμενη Κυριακή το απόγευμα πηγαίνοντας στο live των Cloven Hoof στο Αn! Καταρχάς η τρομερή κίνηση μέχρι να φτάσω στα Εξάρχεια και μετά οι ανύπαρκτες θέσεις για παρκάρισμα με έκαναν να χάσω την αρχή του set των Strikelight και συν τοις άλλοις δεν πρόλαβα να πάρω μια κόπια του demo του εν λόγω group, που μοιραζόταν πριν τη συναυλία. Τουλάχιστον η εμφάνιση των Strikelight, την ύπαρξη των οποίων αγνοούσα μέχρι τότε, με αποζημίωσε για την ταλαιπωρία. Τι καλύτερο από μια, κατά βάση νεανική, μπάντα που επιδίδεται σε ξέφρενο, παλιομοδίτικο, απλό, αλλά δυναμικό heavy με επιρροές από N.W.O.B.H.M και groups όπως (παλιούς) Maiden, Cloven Hoof (σύμπτωση!?) και Tokyo Blade? Στα 35 περίπου λεπτά του set τους οι Strikelight είχαν καλή απόδοση, τόσο σε δικά τους κομμάτια όσο και στη διασκευή στο κλασικό Angelwitch της ομώνυμης μπάντας, και δίκαια απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα του κόσμου.

Η συνέχεια ανήκε στους εκ Σαρδηνίας ορμώμενους epic metallers Holy Martyr, ένα group γνωστό στους τακτικούς επισκέπτες του Atraktos και πολύ προσφιλές στους αντίστοιχους μεταλλικούς underground κύκλους (δηλαδή, με λίγα λόγια, στα γνωστά-άγνωστα 100-150 άτομα που δίνουν πάντα το παρόν σε τέτοιου είδους συναυλίες!). Για μια ώρα ο ηγέτης του group, κιθαρίστας Ivano Spiga και η παρέα του εξαπέλυσαν καυτό ατσάλι πραγματοποιώντας μια σπαρτιατική, όχι από άποψη λιτότητας, αλλά δύναμης, εμφάνιση(το τελευταίο mini CD του group, το Hail To Hellas, είναι αφιερωμένο στον βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα και στη μάχη των Θερμοπυλών). Κομμάτια όπως τα Son Of A King και Under Siege ( απ’το demo Hatred & Warlust) και το Τhe Lion Of Sparta έτυχαν θερμότατης υποδοχής από το πεινασμένο για βαρβαρικό heavy metal κοινό, ενώ χαμός έγινε, όπως αναμενόταν άλλωστε, στη διασκευή του Singing Swords των Σουηδών θεών Heavy Load, με την οποία οι Holy Martyr έκλεισαν μια εμφάνιση, η οποία δε διεκδικεί δάφνες επαγγελματισμού, αλλά ήταν πλήρης πάθους, επικού συναισθήματος και γνήσιων μεταλλικών προθέσεων, και αυτό είναι το σημαντικότερο! Aξιοι!

Αν κάποιος σας ρωτούσε αν ξέρετε κανένα group με ιστορία σχεδόν 2 δεκαετιών στην πλάτη του, με μόνο ένα album στο ενεργητικό του και το οποίο είναι ακόμη ενεργό, σίγουρα αρκετοί από εσάς θα απαντούσατε αυτόματα:οι Crush! Είναι αλήθεια πως οι παλαίμαχοι Αθηναίοι metallers από τότε που εξέδωσαν το μοναδικό τους Lp (Kingdom Of The Kings) πρίν από 11 χρόνια δεν έχουν κυκλοφορήσει τίποτε άλλο(βασικά λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και έλλειψης χρόνου), παρόλο που όλα αυτά τα χρόνια δεν έπαψαν να γράφουν κομμάτια και να δίνουν συναυλίες αραιά και πού. Ήταν η δεύτερη φορά που τους απολάμβανα επί σκηνής(η τελευταία ήταν πρίν 2 χρόνια μαζί με τους Οmen),οπότε ήξερα τι να περιμένω:παλιομοδίτικο, επικό heavy metal, περασμένο μέσα απ’ το ξεχωριστό πρίσμα της μπάντας! Αν και μας εξέπληξαν στην αρχή, βγαίνοντας ως εξαμελές (!) συγκρότημα, έχοντας μια κοπέλα στα πλήκτρα και ένα δεύτερο guest κιθαρίστα, και παίζοντας μια σύνθεση του τελευταίου (From Here To Eternity), στη συνέχεια, και αφού αποχώρησε από τη σκηνή ο δεύτερος κιθαρίστας, έπαιξαν όλα τα κομμάτια του LP (εκτός από τo Ballad Of Sorrow),καθώς και δύο πιο πρόσφατα (που λέει ο λόγος!) ακυκλοφόρητα, το Years To Go και το τρομερό Morpheus World. Γενικά επρόκειτο για άλλη μια αξιοπρεπή, λιτή εμφάνιση των βετεράνων Crush, που γνωρίζουν, μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας, να δίνουν καλές συναυλίες, χωρίς πολλές φιοριτούρες και υπερβολές επί σκηνής.

Επιτέλους μετά από ένα μικρό διάλειμμα είχε έρθει η ώρα για το κυρίως πιάτο της βραδιάς, την εισβολή των headliners Cloven Hoof! Το σημερινό line up των θρύλων της βρετανικής σκηνής αποτελείται από τα ίδια ακριβώς μέλη που είχαν ηχογραφήσει τα κλασικά Dominatorκαι A Sultans Ransom, πρίν από 15-16 χρόνια (Russ North στην φωνή, Αndy Wood στην κιθάρα, John Brown στα τύμπανα και φυσικά ο ηγέτης του group Lee Payneστο μπάσο). Έχοντας περάσει 14 (!) ολόκληρα χρόνια από τότε που είχαν δώσει το τελευταίο τους live, οι τέσσερις γερόλυκοι βγήκαν στη σκηνή θέλοντας να αποδείξουν ότι δεν έχουν φάει τα ψωμιά τους ακόμα, παρόλα τα χρονάκια και τα παραπανίσια κιλά τους! Πράγματι, η δυναμική εμφάνισή τους φανέρωσε για άλλη μια φορά ότι (και συναυλιακά) η γριά κότα έχει το ζουμί, ενώ ρίγη προκάλεσε σε όλους η καταπληκτική απόδοση του πανύψηλου Russ Northμε την αγέραστη φωνή του. Συνοπτικά να αναφέρω ότι έπαιξαν ΟΛΑ(!) τα κομμάτια του Dominator (μα τόσο πολύ αγαπάνε αυτόν τον δίσκο!?), ενώ σαφώς πιο ριγμένες ήταν οι υπόλοιπες δουλειές του group, αφού εκτέλεσαν μόλις 3 κομμάτια (Forgotten Heroes, Jekyll & Hyde, Highlander) από το ίσως κορυφαίο άλμπουμ τους (και μια από τις κορυφαίες κυκλοφορίες όλων των εποχών!) A Sultans Ransomκαι 2 κομμάτια από το ομώνυμο άλμπουμ τους του 1982,τα έπη Gates Of Gehenna και Return Of The Passover.

Παρόλο το γεγονός ότι 75 λεπτά συναυλιακού χρόνου είναι πολύ λίγα για να χορτάσεις μια μπάντα του βεληνεκούς των Cloven Hoof και ότι δεν έπαιξαν ένα από τα 2-3 καλύτερα κομμάτια τους, το μοναδικό Mistress Of The Forest, πιστεύω ότι ο κόσμος αποχώρησε από το An με σαφώς θετικά συναισθήματα, τόσο από τους Cloven Hoof όσο και από τα υπόλοιπα συγκροτήματα, και χορτασμένος, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη underground true metal συναυλία, από το σχεδόν 5ωρο επικομεταλικό ολοκαύτωμα! Πάντα τέτοια!

Calico John

Εξωτερικός Συνεργάτης