ΜΥΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ Ντέιβιντ Κεπ 26/4/2004

Μαλακίες Άνοιξη!! Πάλι με μία κουβέρτα είμαι καθισμένη μπροστά από τον υπολογιστή και πίνω σουπίτσα για να συνέλθω από το κρύο της μεσημεριανής βόλτας με το μηχανάκι. Και να πεις ότι πήγα μακριά; Εδώ δυο βήματα, στην πλατεία για παγωτό και εφημερίδα αλλά ούτε το παγωτό φχαριστήθηκα, ούτε την εφημερίδα τη βρήκα. Τώρα αν με πονέσει ο λαιμός μου λόγω του διακαή μου πόθου να μου βγει η καλοκαιρινή μου διάθεση καλά να πάθω. Τι τα θέλω και ξεμυτίζω χειμωνιάτικα, μπορείς να μου πεις;

Άντε όλο γκρινιάζω πάλι και θα με βαρεθείτε στο τέλος αλλά τα είπαμε να μην τα ξαναλέω, μου δίνεται η δυνατότητα μια φορά κι εμένα να εκφραστώ ελεύθερα, μην το χαλάω με τους ψυχαναγκασμούς μου, σωστά;

Τέλος πάντων. Το σημερινό θέμα της στήλης το αποτελεί η ταινία του Ντέιβιντ Κεπ, Μυστικό Παράθυρο (Secret window, ΗΠΑ 2004) με πρωταγωνιστές τον Τζόνι Ντεπ και τον Τζον Τορτούρο (αγαπημένος και πολύ καλός ηθοποιός που επιβεβαιώνεται και εδώ). Το σενάριο της ταινίας βασίζεται σε μία ιστορία του Στίβεν Κινγκ, την οποία ο Κεπ προσαρμόζει μεν καλά, τη μεταφέρει δε στο πανί λίγο άχρωμα και βαρετά.

Καταρχήν, κύριο πρόσωπο της ταινίας είναι ένας συγγραφέας ο Μορτ Ρέινι (Τζόνι Ντεπ) ο οποίος ζει μόνος (ύστερα από την εγκατάλειψή του από τη γυναίκα του) σε ένα τεράστιο σπίτι στη μέση του πουθενά (θυμίζει λίγο Λάμψη η όλη φάση δεν νομίζετε;) και προσπαθεί να εμπνευστεί για το καινούριο του βιβλίο. Αντί όμως για την έμπνευση, την πόρτα του χτυπάει ένας τύπος ονόματι Τζον Σούτερ (Τζον Τορτούρο) ο οποίος τον κατηγορεί ότι του έκλεψε ο βιβλίο και τον καλεί να επανορθώσει. Του δίνει μάλιστα τρεις μέρες διορία διαφορετικά τον ενημερώνει ότι μπορεί να φτάσει στα άκρα. Μάλιστα η επιμονή του αυτή διανθίζεται από κάποιους περίεργους φόνους οι οποίοι πραγματοποιούνται με επίκεντρο πρόσωπα ιδιαίτερα οικεία στον συγγραφέα. Την έκπληξη του συγγραφέα για όσα συμβαίνουν την αποτυπώνει πολύ καλά ο Τζόνι Ντεπ μια και ως γνωστόν ο συγκεκριμένος είναι πολύ καλός στο να κάνει τον μαλάκα (με την καλή έννοια, να εξηγούμαστε…βλ. άλλωστε Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας, Ο μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη κ.α.).

Ο σκηνοθέτης δε, νομίζω ότι έπαιξε πολύ καλά με αυτό το χαρακτηριστικό του Ντεπ με συνέπεια να αναδείξει μία ιδιαίτερα γκροτέσκα και εκκεντρική φιγούρα. Η σκηνοθεσία επίσης του Τζον Τορτούρο είναι πολύ καλή φτιάχνοντας έναν αρκετά τρομακτικό και πολύ αποκρουστικό χαρακτήρα.

Όμως, η ταινία χάνει σε ρυθμό πράγμα που σε ορισμένες στιγμές είναι ιδιαίτερα έντονο μέχρι και κουραστικό. Επίσης ενώ έχει ανατροπές στο τελευταίο κυρίως μέρος της ταινίας, εντούτοις δεν είναι αρκετά έξυπνες ώστε να σε αιφνιδιάσουν. Σε γενικές πάντως γραμμές είναι ένα αρκετά καλό ψυχολογικό θρίλερ με έναν πολύ γοητευτικό Ντεπ και έναν πολύ εντυπωσιακό Τορτούρο.

Δέσποινα Καβουσανάκη