EVERYONE ALIVE WANTS ANSWERS COLLEEN The Leaf 28/4/2004

Επ’ ευκαιρία της επίσκεψης της στην χώρα μας, δυο λόγια για την ταπεινή καλλιτέχνιδα, Colleen, το ντεμπούτο της και την ταμπέλα της folktronika.

First things first…..

Δυστυχώς ή ευτυχώς ζούμε σε μια εποχή που τα πάντα έχουν ταμπέλες, απο το ποτό που πίνουμε ως το αμάξι που οδηγούμε. Η μουσική σαν πνευματική τροφή θα έπρεπε να αποτελεί εξαίρεση. Αμ που δέν! Δεν σαστίζεις όταν βλέπεις πως αυτό ή το άλλο καλλιτεχνικό πόνημα δεν το βρίσκεις στα ράφια του δισκάδικου γιατί αντι να είναι στο “C” π.χ. είναι στο ‘alternative’ (τώρα πόσο ανεξάρτητο είναι κάτι οταν οι μίσες ανεξάρτητες εταιρίες έχουν αγοραστεί απο πολυεθνικές είναι άλλο Κυπριακό) ή στο ‘post rock’ (λές και το ρόκ μας τέλειωσε) ή στο ‘electronica’ (όσοι δεν είναι τίποτα απο τα προαναφερθέντα κάπου εδώ βράζουν)...Εντάξει σε ρωτάει θα μου πείς κάποιος καθώς πίνετε τον καφέ σας ‘τι ακούς’, θα τον προσκαλέσεις σπίτι σου να του δείξεις τη συλλογή σου ή θα δανειστείς βρεγμένη χαρτοπετσέτα απο το σερβιτόρο και στιλό που 99% δεν γράφει να του κάνεις λίστα; Ρίξε ένα electronica και όποιον πάρει ο χάρος, αν όχι κατι απο το συφερτό να τον κουφάνεις....electroclash, upbeat….Σήμερα κάθε καλλιτέχνης και σχολή, κάθε σχολή και ταμπέλα. Άλλη μιά ακόμα αντέχεις; Πιές άλλη μια γουλιά καφέ.

Folktronica όπως λέμε electronica: “Anyone with good ideas and enough heart to tell the purists to f**k off can breathe new life into folk music.” Αυτά είπε ο κύριος Hebden των Four Tet στο BBC. Δηλαδή; Πως θα φυσίξω εγώ ο ανάξιος νέα πνοή στη φόλκ; Tι είμαι; O νέος Bob Dylan ή ο πιο νέος Conor Oberst που και αυτός φορτώθηκε απο βρέφος την ταμπέλα του Dylan junior; Απ’ την άλλη δεν έχω λεφτά να μπώ στο στούντιο αλλά εχω έναν Pentium. ‘Είσαι ο άνθρωπος μου’ θα σου πεί ο Hebden και άσε τα μέντιουμ που λέει και το άσμα. Κατέβασε παράνομα ένα software, μάθε ακόμα πώς πίνει και το Μαρτίνι του εκείνος που το έφτιαξε (shaken or stirred?), πάρε όπλα σου δείγματα (samples) απο τους Κλασσικούς (Chopin, Liszt, Bach), Νεο-κλασσικούς (P. Bastien, Ι. Ξενάκη, Μ.Χατζιδάκη) άντε και post-νεοκλασσικούς (αυτό και αν είναι ταμπέλα...Susumu Yokota) και ξεκίνα για την Ιθάκη σου. Folktronica λοιπόν για του λόγου το αληθές είναι electronica κατά κάποιο τρόπο με σαμπλαρισμένα (τώρα είναι ελληνικά αυτά;) κλασσικά και ακουστικά όργανα με κάποιο sentiment....και αρκετό ξεκούρδισμα.

Οι καλλιτέχνες αυτοί που φορτώθηκαν την ταμπέλιτσα του εν λόγω ιδιώματος αποτελούν λοιπόν μια ομάδα παιδιών που τα PC τους πήραν φωτιά, τα samples τους τα πείραξαν το δίχως άλλο, μα πάνω απ’ όλα δέν μπορούν να συμβιβαστούν με το γεγονός πως η μουσική έχει συνταγή, μέτρα και τα σταθμά εφόσον πρόκειται για τέχνη. Η Cecile Schott, μία συμπαθέστατη 27χρονη Παριζιάνα δασκάλα, ενώ μέχρι χτές - όπως λέει - δεν μπορούσε να ‘ανοίξει’ το ‘Microsoft Word’, σήμερα φιγουράρει ως άξιος εκπρόσωπος αυτής της σχολής (άσχετα αν της σπάει τα νεύρα το ‘tagging’ / ταμπελάρισμα ή ταμπούρωμα της ambient ή folktronica). Οπως και να ‘χει, την αξία της απέδειξε έμπρακτα με το περσινό ντεμπούτο της Everyone Alive Wants Answers στην LEAF , ένα label εγγύηση (βλέπε Manitoba , Mileece ). H καλή μέρα φάνηκε απο το πρώτο της κιόλας εφταράκι single ‘Babies’ στην Active Suspension, που έγινε και η αιτία να τη δεχτεί η LEAF στους κόλπους της .

Η Cecile παίζει κιθάρα απο τα 15 της χρόνια. Στα 17 της πήρε μέρος στην πρώτη της μπάντα και απο το 2001 κάνει μουσική με το όνομα ‘Colleen’ δανειζόμενη όπως θα έλεγαν και οι Βρετανοί, ‘σκελετούς απο άλλες ντουλάπες’ ή samples απο άλλους δίσκους. Τα samples όμως δεν στέκονται ξερά και άψυχα αλλά έρπονται λουπαρισμένα (άλλη ελληνική λεξη) με πανέξυπνο τρόπο που νομίζεις πως το αποτέλεσμα είναι ζωντανή ηχογράφηση. Το μουσικό πάζλ της Colleen περιλαμβάνει λούπες απο ήχους μουσικών κουτιών, μελόντικα, χαρμόνικα, βιολοτσέλων, λίγο Μπάχ (τι σου έλεγα), Glockenspiel (που μου διαφεύγει η ελληνική του ονομασία), κιθάρα που παίζει με το phase in- phase out, μέχρι φυσίματα δίσκων απο το πικάπ, ήχους απο πούλια και ανέμελα παιδιά.

Το καλλιτεχνικό της εγχείρημα μόνο εύκολο δεν είναι. Σκέψου πως στη χώρα μας, και όπου αλλού κάνει εμφανίσεις, παίζει ζωντανά τα όργανα που ακούγονται στο δίσκο της, γιατί σέβεται αυτό που κάνει και το θεωρεί ντροπή να έρθει και απλά να πατήσει το play απο το lap top της. Για πρακτικούς λόγους βέβαια τα live της κινούνται μεν στο κλίμα του δίσκου χωρίς δε να αναπαράγεται στην ουσία αυτο που ακους στο ‘ Everyone Alive Wants Answers ’ . Ωστόσο η Colleen σου χαρίζει τον κόσμο της – νέες επι τόπου συνθέσεις. Αν δεν είναι δώρο αυτο του μουσικού στο κοινό του, τι είναι; O Sasha στο Cavo με τον καφέ δίπλα στα decks; (please…) Τέλοσπάντων ξέφυγα απο το θέμα, το ‘ Everyone Alive Wants Answers ’ είναι το θέμα.

Το όνομα του δίσκου προέρχεται απο μία πιασιάρικη φράση που ξεσήκωσε τυχαία ηColleen απο κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο. Έτσι έγινε και με τις συνθέσεις της που τις αποδίδει καθαρά στην τύχη, στην επιλογή της στιγμής και όχι σε προδιαγεγραμμένες φόρμες. Άλλωστε απο το παρθενικό άκουσμα του δίσκου οι ήχοι στιχίωνουν το δωμάτιο σου απο τις πρώτες νότες, κάτι που κρατάει και αφού ο δίσκος πρακτικά τελειώσει. Είναι το ίδιο αίσθημα όπως όταν ανάβεις ένα αρωματικό κερί. Στην αρχή σου μυρίζει έντονα μα σιγά σιγά οταν πια η φλόγα μικραίνει και χάνεται συνηθίζεις τη μυρωδιά του και δεν σου κάνει πια αίσθηση. Έτσι είναι και η πρoσωπική δουλειά της Colleen. Αρχικά σου ξενίζει, ακούγεται αργόσυρτη, δαιδαλώδες σαν το εξώφυλλο του αλμπούμ, ώρες ώρες αποπνυχτική σαν αραχνο-ιστός. Μα μετά ένα-ένα κομμάτι μέσα σου συμφιλιώνεται με τα 13 κομμάτια του δίσκου, όπως η όσφρηση σου με το κερί που λέγαμε. Έτσι ένα προς ένα, τα 13 πονήματα της Colleen ανατέλλουν μέσα σου υποσυνείδητα σαν μνήμες απο ξεθωριασμένες φωτογραφίες.

Θα μπορούσα να συνεχίσω να σου γράφω για τα κομμάτια ξεχωριστά, τι μου έδωσαν και με πιο κομμάτι του εαυτού μου συμφιλιώθηκαν και εν τέλη συνδέθηκαν...μα αυτό δεν θα σε αγγίξει γιατί οι δικές σου χορδές συγκίνησης είναι διαφορετικές απο τις δικές μού. Γιατί ισως το ‘ Everyone Alive Wants Answers ’σου δώσει μόνο του περισσότερες απαντήσεις απ’ αυτές που έδωσε απλόχερα σε μένα...Δεν έρχεται να σώσει τον κόσμο αλλά να τον περιγράψει...και η δημιουργός του το γνωρίζει καλά.

Στην ερώτηση πότε θεωρεί πως ένα κομμάτι της είναι έτοιμο, απανταει: ‘Δεν γνωρίζω, και είναι αλήθεια, μερικές φορές πρέπει να σταματάς ακόμα και αν νιώθεις πως λέιπει κάτι απο το κομμάτι’...Αν λοιπόν τα ψεγάδια και οι παραλλήψεις είναι στοιχεία της πηγαίας έκφρασης / τέχνης, η οποία είναι ανθρώπινη όπως άλλωστε και οι δημιουργοί της, τότε το ‘ Everyone Alive Wants Answers ’ είναι όντως ένα μικρό έργο τέχνης.

Εξωτερικός Συνεργάτης