AWCMON / NOYOUCMON LAMBCHOP City Slang / Virgin 30/4/2004

Διαφωνώ με αυτούς που χαρακτηρίζουν τη φετινή κυκλοφορία των Lambchop ως κίνηση σαν αυτή που είχαν κάνει παλιότερα οι Guns n Roses, ο Tom Waits, ο Bruce Springsteen και κάποιοι άλλοι. Δηλαδή, να ρίξουν την ίδια μέρα στην αγορά, όχι ένα διπλό, αλλά δύο διαφορετικά μονά άλμπουμ. Και διαφωνώ, γιατί τουλάχιστον εδώ στην Ευρώπη, δεν υπάρχει η δυνατότητα να αγοράσει κάποιος ξεχωριστά το AwCmon από το NoYouCmon, ή αντίστροφα. Υπάρχει μια συσκευασία πακέτο. Οπότε, άλλος σε χρεώνει 28€ γιατί, σου λέει, αγοράζεις δύο άλμπουμ μαζί (!), άλλος 18-20€ γιατί αγοράζεις 2 σε 1 και το internet το πολύ 15€, γιατί είναι… internet.

Τέλος πάντων, η μουσική πολλές φορές μπορεί να αποδειχτεί ανεκτίμητη και αυτό είναι που μας μαγεύει. Και στην περίπτωση των Lambchop αυτό συμβαίνει τις περισσότερες φορές. Από το 2000 που οι συνθήκες τούς ευνόησαν να βγούνε από την αφάνεια με το αριστουργηματικό Nixon, ο Kurt Wagner και η πολυπληθής παρέα του μας απασχολούν σταθερά και ευχάριστα. Το AwCmon/NoYouCmon δεν είναι πάντως ούτε Nixon, πόσο μάλλον Is A Woman, εκείνο το, ίσως, αξεπέραστο, λιτό διαμάντι που μας πρόσφεραν το 2002. Είναι ένα διπλό άλμπουμ που ουσιαστικά αποτελεί ένα best of των ήχων και της ατμόσφαιρας που μας έχει προσφέρει η ομάδα από το Nashville.

Τι σημαίνει αυτό; Ο Kurt Wagner έγραψε 24 τραγούδια που ουσιαστικά δεν αποτελούν κάτι ξεχωριστό στην τραγουδοποιία του. Ανάλογα έχει γράψει και στους παλιότερους δίσκους των Lambchop. Γλυκές μελωδίες που έχουν ως βάση την country, φλερτάρουν ασύστολα με τη soul, γλυκοκοιτάνε τη jazz και καμιά φορά… πέφτουν και στην αγκαλιά της rock μουσικής. Φέτος, απλά, οι ρυθμοί είναι πιο ανεβασμένοι, οι ενορχηστρώσεις πιο πλούσιες (ειδικά εν συγκρίσει με το Is A Woman), ακόμα και στα πιο down tempo κομμάτια. Παρόλα αυτά, είναι εμφανής η έλλειψη κάποιας χτυπητής διαφοράς, που θα μας έκανε να… χαζέψουμε, όπως είχε γίνει πρόπερσι!

Αυτό που καταφέρνει ο Wagner -και πετυχαίνει έτσι και πάλι να κλέψει τις καρδιές μας- είναι ότι στα 24 τραγούδια του δεν υπάρχει σημείο που να υστερεί κάπου. Οπότε αν αγαπάς τους Lambchop (όπως συμβαίνει με εμένα, για παράδειγμα) δεν υπάρχει περίπτωση να απογοητευτείς από το εγχείρημα/τόλμημα του άξιου δημιουργού. Αυτό που δεν καταφέρνει, πάντως, -αν και δεν γνωρίζω κατά πόσο ήταν στόχος του- είναι να δώσει έναν ξεχωριστό χαρακτήρα σε κάθε ένα από τα δύο άλμπουμ. Αυτό, όμως, μπορεί να αποτελέσει και πλεονέκτημα: ανακάτεψε τα τραγούδια, βάλτα με όποια σειρά θέλεις και φτιάξε δύο cd με το πώς εσύ θα ήθελες να είναι δομημένα τα δύο άλμπουμ!

Με το AwCmon/NoYouCmon έχω την εντύπωση ότι κλείνει ένας κύκλος για τους Lambchop, αυτός που άνοιξε το 2000 με το Nixon. Θεωρώ ότι μετά από δύο χρόνια ο Wagner θα επιστρέψει με κάτι διαφορετικό, ίσως και να έχει διαλύσει την πολυμελή μπάντα. Μέχρι, όμως, να επιβεβαιωθεί ή να καταρριφθεί αυτή μου η άποψη, ο φίλτατος Kurt, με αυτό το διπλό άλμπουμ, έχει φροντίσει να έχω πολύ υλικό να ακούω από τους Lambchop!

Κώστας Παπασπυρόπουλος