Violent Femmes - April 28- Greece, Salonika, The Millhouse 5/5/2004

Μετά τους σταθμούς Reykjavik, Zagreb, Belgrade, και Istanbul, στις 28 του Απρίλη ήρθε και η ώρα για το «The Millhouse» της Σαλονίκης. Άπαντες οι Violent Femmes (τουτέστιν και οι 3) μας επισκέφτηκαν την μία από τις δύο μέρες παραμονής τους στην Ελλάδα για μία ακόμη μαγική βραδιά. Ο υπογράφων συν γυναιξί και άνευ τέκνοις βρέθηκε εκεί για να χάσει ακόμη μια φορά τους φακούς επαφής του (σ.σ. τι διάολο συνήθειο το κάνα?).

Το πρόγραμμα της βραδιάς είχε ως εξής.

08:30 προσέλευση κοινού. Σε απλά ελληνικά … της κακομοίρας για να μη γράψω καμιάς άλλης που κι αυτή κακομοίρα πάλι θα ‘ταν. Κόλαση φίλοι μου. Ο ένας πάνω στον άλλο. Θαρρείς κα ήταν τζάμπα. Τόσο κόσμο μήνες είχα να δω στην Αποθήκη του Μύλου. Οι διψασμένοι για καλές συναυλίες Θεσσαλονικείς ήταν όλοι εκεί (το «όλοι» είναι σχήμα λόγου, εντάξει?) για λίγες σταγόνες καλής ποιοτικής μουσικής.

09:00 έναρξη της συναυλίας.

Ναι καλά, για συναυλία στην Ελλάδα μιλάμε…

09:20 έναρξη της συναυλίας . Εδώ θα μου επιτρέψετε κάποιες κενές γραμμές με δικαιολογία τον ένα από τους δύο παρακάτω λόγους τον οποίο παρακαλώ επιλέξτε εσείς κατά συνείδηση.

Α) δεν περιγράφω τα πρώτα 20 λεπτά της συναυλίας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον χαμό των αποδημητικών αμνοεριφίων της Νοτίου Αμερικής.

Β) δεν περιγράφω τα πρώτα 20 λεπτά της συναυλίας γιατί άργησα να πάω. Στο κάτω κάτω εγώ το ‘χω συνήθειο να χάνω τα support groups. Ας είχαν κι αυτοί support να μην έχανα την δική τους αρχή.

09:40 κάτι σα το country death song ακούω αλλά ο πανικός μου να σώσω πρώτα τα γυναικόπαιδα απ τον σεισμό που νιώθω γύρω μου δεν με αφήνει να το επιβεβαιώσω. Αυτό ήτανε, τα κατάφερα. Είμαι ήδη στα σκαλοπάτια και αν σταθώ λίγο τυχερός σε κάνα μισάωρο θα είμαι μέσα στην κεντρική σάλα της Αποθήκης.

Η λιπόθυμη κοπέλα που βγάζουν, πως και πως, μου κόβει για λίγο τα φτερά αλλά τι στο καλό, ήρθα, θα τους δω, ή τέλος πάντων θα λέω ότι τους είδα (μήπως και ψέματα να γράψω θα το μάθει κανείς?).

10:00 O Gano συνεχίζει με Hallowed Ground και μια άκρως αλλοπρόσαλλη εκτέλεση του I hear the rain. Εγώ είμαι πλέον ο ευτυχής κάτοχος της μοναδικής θέσης πίσω από τον μακράν πιο ψηλό παρευρισκόμενο και στεκούμενος στο ένα πόδι (στον χώρο δηλαδή που μου αναλογεί) αντιλαμβάνομαι ότι εκτός από μένα τους στίχους του τραγουδιού ξέρουν κι άλλοι 800 που το τραγουδούν καλύπτοντας εντελώς τους Femmes.

10:15 προφανώς σε συνέχεια κάποιας έχθρας που ποτέ δεν θα μάθουμε ο Brian Ritchie επιδίδεται σε μία εντελώς σαδιστική ασέλγεια επί του μπάσου του που ενώ στην αρχή σοκάρει άπαντες, στη συνέχεια μας κρατά απλά σοκαρισμένους.

Χριστέ μου δεν ξέρω αν φταίνε οι μασχάλες του ψηλού μπροστά ή κανένα περίεργο αέριο που οι διοργανωτές ρίχνουν αλλά αρχίζω και χάνομαι. Δεν είναι δυνατό μετά από 6 φορές που έχω δει την μπάντα, εδώ και στο εξωτερικό, ακόμα να έρχομαι σε οργασμό με τα καμώματα τους επί σκηνής.

10:30 άλλες δύο κοπέλες μεταφέρονται έξω λιπόθυμες. Δεν μπορεί, σκέφτομαι. Αυτές, φωλιά θα ‘χουν εκεί έξω.

10:45 OK. Κάτι ο μπροστινός μου, κάτι τα θαλασσινά που έφαγα το μεσημέρι μάλλον έχω και γω λιποθυμήσει και ας επιμένουν οι φίλοι μου μετά το τέλος της συναυλίας ότι ο Gano όντως μελοποίησε και τραγούδησε σε άψογα ελληνικά και με προφορά που θα τη ζήλευαν πολλοί «ελληναράδες», Καβάφη. Ναι ρε παιδιά, το άτομο δεν διάβασε απλά ένα ποίημα στα Ελληνικά. Το έντυσε με μουσική και το παρουσίασε έτσι που πολλοί από τους σύγχρονους δικούς μας «έντεχνους» θα έπρεπε αν το άκουγαν να κρεμάσουν τα μικρόφωνα τους και να ασχολούνται πλέον με βιολογικές ιχθυοκαλλιέργειες.

11:00 κάτι σα «thanks you very much» και «hope to see you again» πήγε να ακουστεί και σύσσωμη η μερίδα του Έθνους που βρισκόταν στον χώρο επαναστάτησε. Σιγά μη τους αφήναμε να φύγουν έτσι. Και να τα μπουρνούζια να σκουπίζονται (είναι και κάποιας ηλικίας λέμε), και να τα μεταλλικά νερά, και να η στατική μελέτη του χώρου απ όλους εμάς που χοροπηδούσαμε ρυθμικά (η σχεδόν ρυθμικά), να και το συγκρότημα ξανά επί σκηνής.

11:05 η αποθέωση… οι ζωντανοί (πλέον) θρύλοι διασκευάζουν Πυξ Λαξ και αν μέχρι εκείνη τη στιγμή υπήρχε τρίχα στον χώρο που να μην έχει σηκωθεί, ε! βρέθηκε κι αυτή «κάγκελο».

Και σα να μην έφτανε αυτό συνεχίζουν και με μια θεϊκή ερμηνεία του See My Ships από το –3- που για μένα είχε έρθει η στιγμή να «κλείσω» για κείνη τη βραδιά . Το μόνο που με κρατούσε στα εγκόσμια ήταν ο τύπος 2-3 μέτρα πιο μπροστά από μένα που από την ώρα που μπήκα μέσα ούρλιαζε υστερικά για το «Dance, Mother Fucker, Dance».

Σιγά «κύριος» στην ουρά ! , «χαρτάκι» πήρατε?

11:30 είμαι με την Γιώτα_Gi κάπου στις σκάλες. Μου κάνει αέρα και μάλλον με ρωτά αν μπορώ να οδηγήσω?

«Και πότε είναι η επόμενη εμφάνιση των Violent Femmes στην Ελλάδα ?» προλαβαίνω να ψελλίσω και χάνομαι…

11:03 (όμως στις 03 Μαΐου 2004) όπως πιθανά μπόρεσα να σας μεταφέρω στη συναυλία των Violent Femmes στις 28 Απριλίου 2004 περάσαμε όμορφα.

Να είμαστε καλοί

Υ.Γ. 1 ευχαριστώ τον Jimmy που στη γιορτή μου το 82 μου έκανε δώρο τον 1^ο δίσκο των femmes.

Υ.Γ.2 η φωτογραφία είναι απ το αρχείο της μπάντας στην ιστοσελίδα τους www.vfemmes.com.

Χρήστος Αρβανιτίδης