ΤΟ ΦΙΔΙ ΤΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΙΝΙΑ ΤΣΟΥΚΑΜΟΤΟ 14/5/2004

Πω πω, τι ζέστη είναι αυτή σήμερα!! Αν πιάσανε από τώρα οι ζέστες στην Αθήνα, εγώ θα πεθάνω!! Κίνηση, ζέστη, έργα, σκουπίδια δημιουργούν ένα αριστουργηματικό τοπίο το οποίο λίγο απέχει από την κατάσταση που επικρατεί στις μεγάλες παραγκουπόλεις της Λατινικής Αμερικής. Ε, τι νόμιζα δηλαδή, ότι εγώ ζω σε μία ανθρωπινή πόλη;Γελιέμαι φρικτά και μαζί όλοι αυτοί που βρίσκονται στην Αθήνα και νομίζουν ότι ζουν στην πλέον σύγχρονη και εκσυγχρονισμένη πόλη της Ελλάδας. Μίζεροι μικροαστοί (θα πεθάνω διπλά αν με πιάσω να ανήκω κι εγώ σε αυτήν την κατηγορία), φάτε τώρα τα προκαταρκτικά της Ολυμπιάδας και περιμένετε μετά τα επακόλουθα. Μην ξεχάσετε δε να πανηγυρίσετε στην έναρξή της και να νιώσετε εθνικά υπερήφανοι κατά το άκουσμα του εθνικού μας ύμνου σε παγκόσμια κλίμακα. Ουουου!!! (αν ήμουνα τώρα ο Καλαϊτζής –αγοράστε οπωσδήποτε το καινούριο του βιβλίο από τις εκδόσεις Άγρα με θέμα την Ολυμπιάδα (2000 στα 4 λέγεται), το οποίο συγκεντρώνει όλες μαζί τις γελοιογραφίες του που αφορούν στο συγκεκριμένο θέμα-, όλο και κάτι έξυπνο και χιουμοριστικό θα έβρισκα να πω, αλλά επειδή δεν είμαι αρκούμαι σε αυτά τα λίγα που συνοψίζουν μέσες άκρες την άποψη μου γύρω από την Αθηναϊκή προ-Ολυμπιακή πραγματικότητα).

Αντε και επειδή πάλι ξέφυγα (επιβαλλότανε μετά από τόσο καιρό που είχα να εκφραστώ) μπαίνω κατευθείαν στο θέμα.

Στο φετινό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είχα παρακολουθήσει ένα παρανοϊκό φιλμάκι ενός γιαπωνέζου σκηνοθέτη ονόματι Σίνια Τσουκαμότο, το οποίο κατά τη γνώμη μου δεν είχε τίποτα αξιόλογο πέρα από τη μουσική και την πρωτοτυπία τόσο του θέματος όσο και του τίτλου (Σιδερένιος Άνθρωπος λεγόταν). Κατά τα άλλα ήταν τόσο υπερβολικά θορυβώδες και κιτς που δεν κατάφερα να κρατηθώ ξύπνια παρόλη την μικρή διάρκεια της ταινίας. Πριν από μία βδομάδα παρόλα αυτά και ενώ καινούριες ταινίες είχαν βγει πλέον στις αίθουσες, αυτή που με τράβηξε να παρακολουθήσω ήταν μία ταινία του ίδιου σκηνοθέτη η οποία είχε προβληθεί στο φετινό φεστιβάλ με τον τίτλο Το φίδι του Ιουνίου (A snake of June/ Rokugatsu no hebi, Ιαπωνία 2002).

Κεντρικό πρόσωπο της ταινίας είναι η Ρίνκο (πολύ καλή και πολύ όμορφη η Ασούκα Κουροσάουα), υπάλληλος σε τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης, η οποία πέφτει θύμα εκβιασμου από ένα παρανοϊκό τύπο (οι παράνοια είναι μάλλον χαρακτηριστικό συστατικό των ταινιών του συγκεκριμένου σκηνοθέτη). Η παράνοια του τελευταίου έγκειται στο είδος της παρακολουθήσης, αποτέλεσμα της οποίας είναι ο προαναφερόμενος εκβιασμός. Ο τύπος, καρκινοπαθής σε προχωρημένο στάδιο (τον υποδύεται στην ταινία ο ίδιος ο Τσουκαμότο) την φωτογραφίζει ενώ αυνανίζεται και ενώ προσπαθεί να κάνει πράξη τις φαντασιώσεις της, οι οποίες την μετατρέπουν από ένα σεμνό και συντηρητικό πλάσμα με πολύ περιορισμένη σεξουαλική ζωή (βεβαίως και λόγω του κατά πολύ μεγαλύτερού της συζύγου) σε ένα άγριο, σέξυ και δυναμικό θηλυκό.

Οι εκβιασμοί αυτοί έχουν έναν εντελώς διαφορετικό αντίκτυπο από αυτόν που θα περιμέναμε από μία mainstream ταινία, τον οποίο βεβαίως και δεν αποκαλύπτω για να πάτε να δείτε την ταινία. Αυτή τη φορά ο Τσουκαμότο πετυχαίνει τόσο τον ορισμό του cult όσο και αυτόν της ερωτικής αισθητικής. Η ταινία είναι πολύ ενδιαφέρουσα από την αρχή μέχρι το τέλος με πολύ καλές ερμηνείες και μία εκπληκτική φωτογραφία που σε καθηλώνει. Να τη δείτε οπωσδήποτε!!

Δέσποινα Καβουσανάκη