SCISSOR SISTERS SCISSOR SISTERS polydor/universal 19/5/2004

‘It’s the end of the world as we know it….’Η Γερουσία ‘καρφώνει΄τον Γιωργάκη (τον Μπούς, αμ τι το δικό μας), Εργοστάσια κατεδαφίζονται στα κακά καθούμενα στη Σκωτία και Ούφο (Κύριε-Κύριε!!) φωτογραφίζονται στο Μεξικό. Στην Πορτογαλλία τον σκότωσε και τον έκρυβε λέει 3 χρόνια στην κατάψυξη. Άκου σκηνικά! Συν τις άλλοις, στη Βαγδάτη αθώοι πολίτες χάνουν το φτωχό το κεφαλάκι τους απο τους Τα-Χα-Αλλά-Τα-Χάλασα και άλλες εξτρεμιστικές οργανωσεις που δρουν ενάντια στη Αμερικάνικη φλόγα της δημοκρατίας και της ειρήνης (ας γελάσω κινέζικα, τσιν τσαν τσον). Ως ταπεινός παρατηρητής αυτο-καλούμε εγώ ο ελάχιστος σάν απο μηχανής κιμωλία να σου φτιάξω τη διάθεση πριν προσβληθείς και απο υιό ‘shake it’, κοινώς Ρουβίτιδα (ρε τον κακομοίρη τον Απόστολο). Και πιο είναι το αντίδοτο σε όλο αυτο το συφερτό; Η καλή μουσική βέβαια. Για άλλη μια φορα, ο Jah ας βάλει το χέρι του!

Επειδή λοιπόν το δηλητήριο νικιέται με ελιξίριο έτσι και το θέατρο του παραλόγου μαζί με τους Τρέντιδες της Γιουροβίζιον θα νικηθούν απο πέντε Nεο-Υορκέζους Go-Go Boy-δες. Χαμος!! Οι Scissor Sisters, περί ούς ο λόγος, δεν χαρίζουν κάστανα και είναι έτοιμοι να φορέσουν τα πέτσινα, να πιάσουν μια ντισκομπάλα και να κάνουν κομματάκια τον Deen (‘in the disco’) και όποιον άλλο fake βρεθεί στο δρόμο τους.

Καλός ο χαβαλές αλλά υπάρχει και το οξύμωρο της ιστορίας. Ειλικρινά μισώ ο,τι έχει σχέση με δαύτους. Απο τις δάφνες του τύπου (πόσο καιρό είχατε να ακούσετε Bee Gees ρε καραγκιόζηδες στο ΝΜΕ;) ως τις επιρροές και τα φαντάσματα των προαναφερθέντων, του Elton John, των Frankie Goes to Hollywood, Cameo και Roxy Music που επικαλούνται. Εντούτοις κάθε φόρα που ακούω το νέο τους single/διασκεύη ‘comfortably numb’ που κυκλοφόρησε μες στη βδομάδα, μου ‘ρχεται να πάρω ένα βερμουτάκι, να καθίσω κάτω απο το στρομπόλι μαζί με τον Γαρδέλη και την Αλιμπέρτη και να σπάω πλάκα με την άσπρη κάλτσα του Μπίλια που φωσφoρίζει. Ε, και κλασσικά μετα να μαρσάρουμε με τα ‘μανούλια’ για κόντρες στην εθνική. Αναρρωτιέμαι τι θα λέει ο γερο-Roger Waters για τη διασκευή που του φτιάξανε; Έχεις ακούσει Bee Gees και Frankie Goes to Hollywood να διασκευάζουν Floyd; Θα ακούσεις τώρα στο ντεμπούτο των Scissor Sisters!! ‘Relax, I need some information first…’

Το Εξώφυλλο της πρώτης δισκογραφικής δουλειάς του Jake, Paddy, Babydaddy, Del Marquis και της Ana στην Polydor επιβάλλει την κίτς αισθητική πρίν ακόμα πατήσεις το play. Δεν θέλω να πώ μεγάλα λόγια αλλά η ψευτογκλαμουριά των Scissor Sisters είναι τόσο καλοσερβιρισμένη που γίνεται εύπεπτη και απ’ τον πιό ιδιότροπο και ανοργασμικό ακροατή. Σ’αυτο βοηθάει ο πανέξυπνος άλλοτε ερωτικός και άλλοτε σεξιστικός στίχος που θυμίζει Hidden Cameras όπως και η μουσική εφευρετικότητα των παιδιών.

Κάπου διάβασα πως ο δίσκος τους ακούγεται περισσότερο σαν ‘best of…’ συλλογή παρά σαν ντεμπούτο άλμπουμ. Έτσι παρ’ όλες τις γυφτο-μπαρόκ γιρλάντες έχουμε αναφορές και σε διαμάντια των late Seventies και Eighties όπως David Bowie, Pet Shop Boys, Human League και Visage. Το ‘Laura’ (που θα κυκλοφορήσει σε σίνγκλ στις 7 Ιουνίου) ξεκινάει το δίσκο με μια αισθητική ξεπεσμένου Καμπαρέ όπως την καθιέρωσε η Λίζα Μινέλι. Πραγματικά σου κολλάει στο μυαλο ως το τέλος σαν να ακούς το ‘word up’ των Cameo για πρώτη φορά. Το ‘take your mama out’ είναι ένα κομμάτι που ποτέ δεν κατάφερε να βγάλει ο Σέρ (μάλλον Λαίδη) Elton John. Τo ‘return to OZ’ θα μπορούσε κάλλιστα να είχε συμπεριληφθεί στην ταινία ‘Velvet Goldmine’ με τον Bowie στο μικρόφωνο. Το ‘Mary’ με την τόσο όμορφη α λα Mick Jagger ερμηνεία αντιπροσωπεύει το ‘Angie’ της ταλαίπωρης γενιάς μας. Τέλος, στο σαρκαστικό προς τον Αμερικάνικο πουριτανισμό ‘tits on the radio’ βλέπεις τον Travolta στον καθρέπτη να ετοιμάζεται για boogie night out με το μαλλί τιγκα στην μπριγιαντίνη και το μεσαίο δάχτυλο του χεριού επιδεικτικά σηκωμένο προς θέα όλων των δήθεν καθωσπρέπει .

Οι Scissor Sisters δεν αποτελούν μάννα εξ’ ουρανου, αλλά σπιρτόζικες συνθέσεις όπως τo ‘Ι can’t come quickly enough’, που πολυ θα ζήλευαν ακόμα και οι Pet Shop Βoys, αφήνουν μίλια μακρυά πολλούς ομοίους τους. Αυτο, γιατί διαθέτουν σε πλεόνασμα αυτο που λέμε sex appeal, τσαχπινιά ή ντανιά του πρωτάρη.

Μπορεί λοιπον, όπως ο γράφων, να σιχαίνεσαι τις περισσότερες κιτσό-αναφορές τους, αλλά οι ίδιοι ειναι αξιολάτρευτοι ειδικά όταν ανακυκλώνουν αυτη την trash αισθητική και την μετατρέπουν σε πυρετο για σύγχρονα Σαββατόβραδα. Η δουλειά τους χαλαρά παίρνει θέση απο τώρα στα καλύτερα δώρα της φετινής χρονιάς. Παρ’όλο το πατσουλί που φορουν και το boogie revival που ευαγγελίζονται άκου τους άφοβα και άσε τα ταμπού για αυτους που την βρίσκουν με Strokes, Stands, Stills, Bens, Kills, Ηives και όλο αυτο τον ανιαρά επαναλαμβανόμενο θίασο των δύο συλλαβών. ‘Stayin Alive’ και ‘Eurotrash’ λοιπόν εν έτη 2004. Περαστικά μας. Μια φορά καλύτερα Go-Go Boy-ς με ρεβεράκι και φανελάκι αθλητικό παρά trendy-boy-ς με Versace και Αρμάνι. Πήξαμε στο Ιταλικό χαρμάνι οι Ευρολιγούριδες, άσε με...πάω να δώ ‘Φυλακές Ανηλίκων’!!

Θοδωρής Kappa