THE TROUBLED SLEEP OF PIANO MAGIC PIANO MAGIC Green Ufos 20/5/2004

Φαντάζομαι θα σας έχει τύχει να περνάτε έξω από κάποιο δισκάδικο, να βλέπετε ένα καινούργιο δίσκο από το αγαπημένο σας συγκρότημα και αμέσως χωρίς να σκεφτείτε να μπείτε μέσα και να τον αγοράσετε. Δυστυχώς για τη τσέπη μου αυτό ισχύει για μένα με αρκετά συγκροτήματα. Οι Piano Magic είναι ένα από αυτά. Με την μέχρι τώρα πορεία τους δικαιολογημένα κερδίζουν πάντα μια θέση στη δισκοθήκη μου.

Μετά το πολύ καλό writers without home και έχοντας στο ενεργητικό τους μια σημαντική σε αριθμό και ποιότητα δισκογραφία (με κάποιους από τους δίσκους και singles τους εκνευριστικά σπάνια) επιστρέφουν με το the troubled sleep of piano magicγια λογαριασμό της green ufos αυτή τη φορά και όχι της 4AD ή της rocket girl που κυκλοφορούσαν παλιότερα.

Έχοντας ακούσει πριν τη κυκλοφορία του δίσκου το καταπληκτικό single saint Marie είχα την περιέργεια αν οι Piano Magic θα ακολουθούσαν μια πιο ηλεκτρονική κατεύθυνση στα κομμάτια τους. Τελικά διαψεύστηκα. Παίζουν σχεδόν όπως παλιά. Βγάλαν ένα αρκετά προσωπικό album και κάναν αυτό που ξέρουν να κάνουν αρκετά καλά που δεν είναι άλλο από το να γράφουν κομμάτια που ακροβατούν ανάμεσα στο λυρισμό της pop και στον άγριο χαρακτήρα του post-rock με τα απότομα ξεσπάσματα. Αυτή τη φορά δε προχώρησαν τη μουσική τους ένα βήμα μπροστά ούτε προσπάθησαν να κολλήσουν ηλεκτρονικά στοιχεία στη μουσική τους μόνο και μόνο για να είναι στο κλίμα της εποχής (το έκανα στο saint Marie και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει).

Μουσικά στο μυαλό μου έχω διαχωρίσει κάπως το δίσκο σε 2 μέρη. Το ένα μέρος περιέχει τα ήρεμα κομμάτια του δίσκου όπου οι Piano Magic για άλλη μια φορά παρουσιάζουν έναν εξαιρετικά ευαίσθητο χαρακτήρα γράφοντας μελαγχολικά, αργόσυρτα κομμάτια αρκετά μάλιστα με απουσία drums (the unwritten law, tollbooth martyrs). Το δεύτερο μέρος περιέχει κομμάτια όπου οι Piano Magic ξεσπούν (speed the road, rush the lights) και οι κιθάρες και τα drums παίρνουν φωτιά.

Βασικό στοιχείο της πετυχημένης συνταγής των Piano Magic είναι οι όμορφες φορτωμένες από εφφέ κιθάρες. Έτσι και εδώ τα delay και οι βρώμικες παραμορφώσεις δε λείπουν. Οι ρυθμοί πότε απαλοί ( when I`m done, this night will fear me) και άλλοτε ξεσηκωτικοί καταλήγουν σε εμβατήρια (the end of a dark, tired year). Το μπάσο πότε από πίσω συνοδεύει τις μελωδίες και πότε βγαίνει μπροστά αποκτώντας πρωταγωνιστικό ρόλο.

Σε αυτό το δίσκο ο Glen Johnson εμπιστεύεται περισσότερο τις φωνητικές του ικανότητες και σε αντίθεση με το writers without home ερμηνεύει ο ίδιος αρκετά από τα κομμάτια. Οι συνεργασίες αυτή τη φορά είναι ελάχιστες και από αυτές αξίζει να αναφερθεί η Angele David Guillou όπου ερμηνεύει με ένα ιδιαίτερο συναίσθημα τους πεσιμιστικούς στίχους του Glen Johnson.

Οι Piano Magic για άλλη μια φορά έγραψαν πολύ όμορφη μουσική. Σίγουρα δε πρόκειται για το αριστούργημα τους ούτε για το δίσκο που όλοι θα τους θυμούνται. Πολλοί ίσως πούν μία από τα ίδια και δε θα διαφωνήσω αλλά με μία ένσταση. Και μόνο το γεγονός ότι υπάρχει καινούργια κυκλοφορία Piano Magic εμένα προσωπικά μου φτάνει!

Βασίλης Λιόλιος