Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑΣ 21/5/2004

Διαβάζω ένα βιβλίο του Τσόμσκι αυτές τις μέρες και έχω εξοργιστεί από τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει η «δημοκρατία» μας. Είναι εξωφρενικό να διαβάζεις ότι η προνομιούχα τάξη σε βλέπει ως μία ηλίθια αγέλη (χωρίς πλάκα, έτσι λέει το βιβλίο μέσα) η οποία δεν έχει ιδέα ποιά είναι τα συμφέροντά της. Και φυσικά ιδανική για τον προσδιορισμό των συμφερόντων της αγέλης είναι η προνομιούχα τάξη της οποίας το πρώτο και κύριο μέσο χειραγώγησης της αγέλης αυτής είναι η προπαγάνδα. Φοβερό δεν είναι;Αφήστε γιατί έχω κάτι νεύρα μέχρι εκεί και δυστυχώς δεν ξέρω πού να τα ξεσπάσω! Ε, τώρα, αν η κριτική του βιβλίου Η μέρα της κουκουβάγιας του Λεονάρντο Σάσα βγει λίγο παραπάνω θορυβώδης θα ξέρετε πού να το αποδόσετε!!

Άκουσα για πρώτη φορά το όνομα του Λεονάρντο Σάσα σε μία παρέα που ήμουν και τρώγαμε ένα μεσημέρι Κυριακής. Επειδή λοιπόν ειπώθηκε ότι ήταν ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Ιταλίας (Σικελός ο άνθρωπος ο οποίος έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για την πατρίδα του) είπα κι εγώ να διαβάσω ένα από τα γνωστότερα μυθιστορήματά του το Η μέρα της κουκουβάγιας (Κέδρος, 2003) (πολύ γνωστό βιβλίο του επίσης είναι το Η υπόθεση Μόρο, κάργα πολιτικό βέβαια που απευθύνεται αν μη τι άλλο σε κοινό που γνωρίζει τα δρώμενα εκείνης της περιόδου).

Το βιβλίο διαδραματίζεται τη δεκαετία του 60 σε μία μικρή πόλη της Σικελίας, και έχει ως πρωταγωνιστή τον αστυνομικό επιθεωρητή, λοχαγό Μπελόντι. Ο συγκεκριμένος ξεκινά μια έρευνα διαλεύκανσης ενός φόνου ο οποίος πραγματοποιείται ένα πρωί στην κεντρική πλατεία της πόλης, την πλατεία Γκαριμπάλντι. Το θύμα είναι ο εργολάβος Σαλβατόρε Κολασμπέρνα, ένας από τους ιδιοκτήτες του οικοδομικού συνεταιρισμού «Σάντα Φάρα». Προς έκπληξη όμως του αστυνόμου, μια και εκείνη την ώρα η πλατεία σφύζει κανονικά από ζωή, κανείς δεν είναι αυτόπτης μάρτυρας στη σκηνή δηλαδή κανείς δεν πρόσεξε κάτι συγκεκριμένο. Προσπαθώντας λοιπόν ο αστυνόμος να βγάλει άκρη σε αυτήν την ιστορία, διαπιστώνει ότι το θύμα είχε στο παρελθόν δεχτεί απειλητικά μηνύματα, αλλά δεν είχε πειθαρχήσει στο καθεστώς της περιοχής. Δεδομένου του γεγονότος αυτού λοιπόν, συμπεραίνει ότι η περιοχή κυριαρχείται από μία οργάνωση για την οποία κανείς δεν είναι διατεθειμένος να μιλήσει. Μόνος του λοιπόν ο λοχαγός Μπελόντι θα έρθει αντιμέτωπος με την οργάνωση αυτή και με τα υψηλώς ιστάμενα πρόσωπα με τα οποία συνεργάζεται.

Ο Σάσα ήταν ο πρώτος Σικελός διανοούμενος ο οποίος προσπάθησε να ξεσκεπάσει το θέμα Μαφία και το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο εν είδη βεβαίως μυθιστορήματος, το οποίο κατπιάνεται με το θέμα αυτό. Το ίδιο το βιβλίο δεν είναι ό,τι πιο έντονο και ό,τι πιο μυστηριώδες έχω διαβάσει τελευταία, εντούτοις είναι πολύ διδακτικό στο να βάλει τον αναγνώστη στο κλίμα που επικρατούσε εκείνη την εποχή στη Σικελία τόσο από τη μεριά των κατοίκων της όσο και από τη μεριά εκείνων των φωτισμένων ανθρώπων (βλ Σάσα) που ήθελαν να ξεσκεπάσουν το φαινόμενο. Ο τελευταίος δε στο βιβλίο του είναι πολύ προσεκτικός στο να ονομάσει τον οποιονδήποτε (ακόμα και το όνομα Μαφία στο βιβλίο δεν αναφέρεται) αναφέροντας μάλιστα αρχικά ότι «οποιαδήποτε σχέση με πραγματικά πρόσωπα πρέπει να θεωρηθεί τυχαία»! Έτσι για να βλέπουμε την ελευθερία που επικρατούσε ή επικρατεί ακόμα και σήμερα σε μία μεριά ακόμα και του «ελεύθερου» δυτικού κόσμου.

Δέσποινα Καβουσανάκη