BOKOMOLECH, FILM, CHEENASKEES 15/05/2004 Αν Club, Αθήνα 20/5/2004

Κάτω τα αφεντικά! Τέλος στην καταπίεση και την αδικία! Το ποτήρι ξεχείλισε. Το Σάββατο 15 Μαΐου, ημέρα διεξαγωγής του 49^ου διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision στην Τουρκία, τα αφεντικά του Atraktos.net αποφάσισαν (και διέταξαν) να με στείλουν στο club Αν των Εξαρχείων για τη συναυλία των Bokomolech και Film. Αντί δηλαδή να με στείλουν στην Κωνσταντινούπολη για να καλύψω ένα διαγωνισμό διεθνούς κύρους και φήμης, με υποχρέωσαν να πάω σε ένα υπόγειο club μιας κακόφημης περιοχής για να ακούσω δυο (συν ένα) περιθωριακά ελληνικά ροκ συγκροτήματα! Αλήθεια, τι περιθώρια ανέλιξης έχω εγώ, ένας άμοιρος δημοσιογραφίσκος, όταν στερούμαι τέτοιες χλιδατες ευκαιρίες και χαντακώνομαι σε επουσιώδη γεγονότα που αφορούν λίγους αλητήριους? Και τι περιθώρια αντίρρησης έχω μπροστά στο αμείλικτο φάσμα της ανεργίας?

Φορώντας λοιπόν ένα λευκό Bokomolech T-shirt για να αποκρύψω την πίκρα και την οργή μου ανηφόρισα στο Αν την ίδια ώρα που ο Σάκης ετοιμαζόταν να δώσει τον υπέρ πάντων αγώνα. Δεν πειράζει όμως. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. «Θα πάω και δε θα γράψω τίποτα για τη συναυλία», σκέφτηκα. Αλλά επειδή δε μου φταίνε σε τίποτα οι φίλοι του Αtraktos – όσοι τουλάχιστον έχουν φτάσει να διαβάζουν μέχρι εδώ – και επειδή μάλλον αδιαφορούν για τους δικούς μου προβληματισμούς και αναζητούν κάποια ενημέρωση τέλος πάντων, θα κρατήσω κάποια προσχήματα. Για χάρη δική τους μόνο και όχι βέβαια για τους άτεγκτους προϊσταμένους μου! Πραγματοποιώντας λευκή απεργία πάντως θα παραθέσω απλώς τα γεγονότα άνευ σχολιασμού. (Με κάποια λογοτεχνικά στοιχεία εντός παρενθέσεως ως ελάχιστη επίδειξη του υψηλού μορφωτικού μου επιπέδου – είναι σίγουρο βλέπετε ότι θα πάρω πόδι από το Αtraktos και πρέπει να κοιτάξω το μέλλον μου).

10.20. Στη σκηνή ανεβαίνουν οι νεοφώτιστοι Cheenaskees. Rock’n roll από δυο κιθάρες και drums. Διάρκεια 40 περίπου λεπτά.

11.20. Τη σκυτάλη παίρνουν οι φοβεροί Film (παρήχηση του φ). Με το παρθενικό Νο Luggage LP στις αποσκευές τους (σχήμα οξύμωρο) και μια support εμφάνιση στους Placebo στον Λυκαβηττό τον Σεπτέμβριο του 2003 στο βιογραφικό τους δε χρειάζονται πλέον συστάσεις (άλλο που δεν ήθελα). Το ωριαίο set τους βασίστηκε στο παραπάνω album και ολοκληρώθηκε με το καινούργιο και φρενήρες “Frenzy” (παρήχηση πάλι).

12.40. Οι Bokomolech σε μεγάλη φόρμα (XL). Η μακρόχρονη απουσία έχει και τα θετικά της, ειδικά όταν το εξαιρετικό πρόσφατο Exit(trance) LP συνοδεύεται από τέτοιες ζωντανές (με όλη τη σημασία της λέξης) εμφανίσεις. Ο κίνδυνος καταπάτησης της λευκής απεργίας είναι πλέον ορατός, γι’αυτό θα αρκεστώ στην παράθεση της playlist, την οποία απέσπασα ρισκάροντας τη σωματική μου ακεραιότητα (ως μάχιμος δημοσιογράφος – προσοχή, το «ως» προσδίδει ιδιότητα , ενώ το «σαν» παρομοιάζει). “Spiral Trail”, “One Light Day”, “Drag You Like A Tractor”, “Couchmaster”, “Slow Freedom”, “Desert Of The Real”, “23”, “Exitrance”, “End”, “Last Weak”, “Current’s Turn”, “Glorynight”, “London”, “Here & Now (The Problem”, “Dove”, “7^th Floor”. Συνολική διάρκεια 110 περίπου λεπτά. Όχι τίποτε άλλο, αλλά κοντέψαμε να το ξημερώσαμε. (Και ο λογισμός μου έτρεχε στην Πόλη και στον Σάκη…)

ΥΓ: (επιφυλάσσομαι για την τελική μορφή του κειμένου λόγω ενδεχόμενης επιβολής λογοκρισίας άνωθεν…)

Κώστας Λιοντήρης