Checkin # 32 21/5/2004

Ξέρω, ξέρω… που ήμουνα τόσες μέρες, ε; Τα γεγονότα που συνέβησαν αυτές τις δύο εβδομάδες που έχουμε να τα πούμε, ήταν τρομακτικά! Η Οργάνωση Ενάντια Στα Διαδικτυακά Περιοδικά (γνωστή και ως ΟΕΔΠ) με απήγαγε και με οδήγησε σε ερημική τοποθεσία όπου προσπάθησε να μου αποσπάσει πληροφορίες για τη δομή και τη λειτουργία του Atraktos.net! Eυτυχώς κατάφερα να ειδοποιήσω με το προσωπικό μου μπίπερ τα κεντρικά γραφεία του περιοδικού, απ’ όπου ξεκίνησε Επίλεκτη Ομάδα Επικίνδυνων Αποστολών με μπροστάρηδες τους Σκορδά και Παπασπυρόπουλο και κατάφερε να με αρπάξει από τα χέρια του εχθρού… Καταλαβαίνετε, μέχρι να συνέλθω απ’το σοκ πέρασαν μέρες…είδατε τι μπορεί να πάθει κανείς στα καλά καθούμενα;

-Οι Phoenix είναι Γάλλοι και το “Alphabetical” είναι το δεύτερο album τους μετά το “United” του 2000.Ίσως κάποιοι τους προσέξατε και στο soundtrack του “Lost In Translation”,όπου συμμετείχαν με το κομμάτι “Too Young”.O ήχος τους φέρνει στο μυαλό πολλά πράγματα από τη δεκαετία του ‘80 και αν ψάχναμε για κάποια παρόμοια σύγχρονα groups,θα έπρεπε οπωσδήποτε να αναφέρουμε τα ονόματα των Air και των Tahiti 80.Κάπου λοιπόν ανάμεσα στις ντελικάτες ατμόσφαιρες των πρώτων και την πανέξυπνη pop των δεύτερων κινούνται οι Phoenix, χωρίς όμως να πλησιάζουν το επίπεδο κανενός από τους δύο! Το album ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς, αφού τα “Everything Is Everything” και “Run,Run,Run” είναι υπέροχα (και τα καλύτερα) tracks! Στους ίδιους soft ρυθμούς κυλάνε και τα υπόλοιπα τραγούδια, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις ή ξεσπάσματα! Δεν είναι από τους δίσκους που θα σας αλλάξουν τη ζωή και ίσως σε μερικά σημεία γίνεται βαρετός …εμένα πάντως δε μου κάθησε και άσχημα καθώς το άκουγα Κυριακή μεσημέρι, πίνοντας καφέ και με τον ήλιο να καίει!

-Ύστερα από δέκα χρόνια στον αέρα τελείωσε πριν από λίγες ημέρες η καλύτερη κωμική τηλεοπτική σειρά των …δέκα τελευταίων χρόνων, “Friends”. Είναι από τις αγαπημένες μου συνήθειες, όταν είμαι στα down μου, να νοικιάζω ένα DVD της σειράς και να “ξεχνιέμαι”! Πάντως τη μεγαλύτερη στενοχώρια θα πρέπει να την τράβηξε ο Ryan Adams,ο οποίος έκλεισε εκείνες της ημέρες το site του και απλά έβαλε μια ανακοίνωση στην κεντρική σελίδα ότι “σε ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των Ρος, Ρέιτσελ, Τσάντλερ και των υπολοίπων, το site θα είναι “κατεβασμένο” μέχρι νεωτέρας”!! Kουράγιο Ryan, η ζωή συνεχίζεται!

-Δε νομίζω πως υπάρχει κάποιος που μπορεί να διαφωνήσει με το γεγονός ότι η Definitive Jux είναι η σημαντικότερη hip-hop εταιρία των τελευταίων χρόνων. Γιατί; Πιστεύω πως και μόνον η παράθεση μερικών ονομάτων που μας έχει δώσει αρκεί για να δώσει την απάντηση:Aesop Rock,Cannibal Ox,El-P,RJD-2…Φέτος είναι η σειρά του Murs από το Λος Άντζελες να μας εντυπωσιάσει και να ενισχύσει την πεποίθηση ότι πίσω από τις mainstream αηδίες που έχουν κατακλύσει τα αμερικάνικα charts υπάρχουν πολλοί ανεξάρτητοι hip-hoppers… who still matter! Το “3:16 The 9^th Edition” είναι το δεύτερο album του και είμαι σίγουρος πως όσοι παρακολουθούν τη μαύρη μουσική θα ξετρελαθούν! Στην παραγωγή του δίσκου βρίσκεται ένας από τους πιο περιζήτητους παραγωγούς του είδους, ο 9^Th Edition και το αποτέλεσμα οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος και σε αυτόν.! Ο Murs αφηγείται ιστορίες για τις κοπέλες του, το θάνατο του καλύτερου του φίλου και το ξεπούλημα του hip-hop,με έναν απόλυτα ειλικρινή και αυθεντικό τρόπο ενώ τα beats του λοξοκοιτάνε προς τη soul των ‘70s και προσδίδουν σε αρκετά tracks ένα υπέροχο groovy feeling! Υοοοο!

-Για δύο συναυλιακά νέα χάρηκα ιδιαίτερα την περασμένη εβδομάδα. Πρώτα για τους Hidden Cameras,το album των οποίων το έχω “λιώσει” και φυσικά για την αντικατάσταση, στο line-up του Rockwave, των Muse από τους Mogwai. Έτσι λοιπόν η τέταρτη μέρα του φεστιβάλ γίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και μάλλον θα τα πούμε εκεί…

-Όταν μικρός διάβαζα παραμύθια για ξωτικά και νεράιδες, η ιδανική μουσική που είχα στο μυαλό μου ήταν πολύ κοντά σ’αυτή των Mum!To “Summer Make Good” είναι η τρίτη δουλειά των Ισλανδών, που και πάλι αποδεικνύουν ότι ένα από τα πιο ξεχωριστά groups του καιρού μας .Αυτό που προσέχει κανείς με την πρώτη ακρόαση είναι το πόσο μεγαλύτερο βάρος ρίχνουν πλέον στα φωνητικά, γεγονός που αποτελεί και το κυριότερο θέμα συζήτησης στις περισσότερες κριτικές που δημοσιεύθηκαν. Μετά την αποχώρηση της αδερφής της, η Κristin Anna Valtysdottir κάνει ακόμα πιο αισθητή την παρουσία της, με αυτή τη φωνή που δεν έχω λόγια να περιγράψω! Κατευθείαν από τον κόσμο των ονείρων! Προσωπικά δε μου βγαίνει το παραμικρό αρνητικό σχόλιο…Από εκεί και πέρα οι γνωστές γλυκές μελωδίες στο πιάνο, οι παράξενοι και απόκοσμοι ηλεκτρονικοί ήχοι σε συνδυασμό με παραδοσιακά όργανα σαν τη βιόλα και το ακορντεόν και τα χαρακτηριστικά drums,δημιουργούν ένα άκρως ιδιαίτερο άκουσμα για τα καλοκαιρινά βράδια που έρχονται… Δεν ξέρω ακόμη αν είναι ανώτερο ή κατώτερο των προηγούμενών τους, πάντως υπάρχουν 2-3 tracks σαν τα “Weeping Rock,Rock”, “The Island of Children’s Children” , “Oh,How The Boat Drifts” που είναι ικανά να σου φέρουν δάκρυα…Είναι από τους δίσκους που μπορούν να γίνουν τόσο προσωπικοί για τον καθένα μας, που καλύτερα να μη γράψω τίποτε άλλο…

-Eίναι πολύ ευχάριστο που ο μεγάλος ανταγωνισμός ανάμεσα στις εφημερίδες τα Σαβατοκύριακα, τις οδηγεί να δίνουν καλές ταινίες σε DVD…

-Το “Kill Bill Vol.2” περιέχει ελάχιστες μάχες σε σχέση με το πρώτο και επικεντρώνεται πιο πολύ στους διαλόγους και τα συναισθήματα. Ο Tarantino φαίνεται να μην πολυανησυχεί για το story,απλά θέλει να υπάρχουν οι υποτυπώδεις συνθήκες έτσι ώστε να σκηνοθετήσει με εξαιρετική μαεστρία τις σινεφιλικές σκηνές του όπως τον βολεύει, άλλοτε σαν φτηνή ταινία πολεμικών τεχνών,άλλοτε σαν γουέστερν και άλλοτε σαν ταινία τρόμου!Πέρασα δύο άκρως διασκεδαστικές ώρες και ειδικά στις σκηνές με τον εκπαιδευτή της Uma Therman έριξα απίστευτο γέλιο!Ο ενθουσιασμός πάντως που ένιωσα στην πρώτη ταινία δεν επαναλαμβάνεται…

-Έρχονται οι...Doors! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Καλό Σαβατοκύριακο!

Η διεύθυνση για τα mail σας είναι checkin04@yahoo.com.

Βye!

Checkin’out…

Βασίλης Σίντος