 |
|
|
|
NOISE
|
Καλό είναι να πούμε λίγα λόγια για την καινούρια δουλειά των ARCHIVE. Έναν δίσκο που τον έχω ακούσει πάρα πολλές φορές, σε μια όντως ευχάριστη ακρόαση και με αρκετά πολύ καλά τραγούδια. Αν χρειάζεται πρόλογος σε μια δισκοκριτική τον κάνω λέγοντας τούτο: όταν άκουσα το fuck you πριν 3 μήνες είπα ότι εδώ είμαστε, πάμε για μια δισκάρα των ARCHIVE. Μετά από ένα τρίμηνο και δεκάδες (ναι!) ακροάσεις στο γραφείο και στο αυτοκίνητο διαπιστώνω ότι είναι απλά ένας καλός δίσκος που
Α) δεν ενοχλεί τους συναδέλφους μου στο γραφείο
Β) δεν ενοχλεί τους συνεπιβάτες στο αυτοκίνητο
Γ) στο σπίτι επίσης ακούγεται ευχάριστα
Αλλά δυστυχώς ως εκεί. Ορισμένες φορές οι απαιτήσεις αυξάνονται ή πιθανόν για το συγκρότημα οι προσδοκίες να είναι 1-2 φοβερά τραγούδια και άλλα 8-9 καλά και εντάξει είμαστε.
Δίσκος της εποχής, προσιτός σε όλους. Θα ικανοποιήσει με τις συνθέσεις και τα εξεζητημένα γούστα. Θα ενθουσιάσει στις 24 Ιουνίου στο Λυκαβηττό τις χιλιάδες που θα γεμίσουν στα σίγουρα ασφυκτικά το θέατρο
Θα κουνηθείτε ευχάριστα πιθανόν και με πάθος στα noise, fuck youκαι pulseπου είναι και τα καλύτερα του δίσκου. Ειδικά με το fuck you όσο και αν έγινε πια “σούπα” αλλά πολύ νόστιμη σαν ραδιοφωνικό χιτ δικαίως θα μπορούσαμε να λέμε διθυράμβους. Η μεγάλη γοητεία των Archive είναι ότι μπορούν και βγάζουν όμορφους δίσκους έχοντας μέσα τουλάχιστον 1 κομμάτι που θα είναι ανυπέρβλητο. Από το Londinium στο Numb και τώρα στο fuck you. Ίσως αυτό να είναι και το πιο καλό τους βραβείο, αυτή η καθολική αναγνώριση, η μαγκιά να είναι “ανεξάρτητου χώρου” και να καθηλώνουν το mainstream ακροατήριο. Για αυτό και μόνο πρέπει να τους βγάλεις το καπέλο. Και ας παραμένεις να έχεις υψηλές απαιτήσεις. Προςτο παρόν κάνανε μια sequel εμφάνιση σε σχέση με το προηγούμενο (κανονικό όχι το υπέροχο κινηματογραφικό) album.
Παρασπονδία ότι οι Pink Floyd είναι πανταχού παρόντες και πολλά αναπληρούντες σε αυτόν τον δίσκο. Μόνο που κυρίως είναι παρόντες από εποχής ..final cut και όχι στα πιο δύσκολα… Δεν πειράζει. Η γενναιότητα και η ικανότητα ένα μέτριο σε μελωδία κομμάτι να το εξαπλώνουν και να το γεμίζουν ώστε να το κάνουν καλό ή και εξαίσιο ακόμη, να πετάνε βελάκια ώστε η σύνθεση να πετάξει σε άλλο τοπίο και να κρατηθεί αυτή η κίνηση καλά δομημένη, όπωςκρατιέται με το σχοινί σταθερά ο αναρριχητής είναι προτέρημα σε ένα group. Αυτή είναι η στιβαρή αυτοπεποίθηση από ένα συγκρότημα που εξακολουθεί να υπόσχεται πως θα μας δώσει κάποτε ένα από τα καλύτερα album όλων των εποχών. Προς το παρόν έδωσε απλά ένα από τα καλύτερα της χρονιάς, με χαρακτηριστική άνεση.
Προσθέστε την καλή συσκευασία, το γεγονός ότι το αγόρασα μαζί με το DVD τότε κάτι γίνεται με τα λεφτά μας. Πιάνουν τόπο, το DVD έχει πολλά ωραία πράγματα και clips και live και κουβέντες τους. Θα μπορούσαν ίσως οι τσιγκούνηδες να είχαν ξεχωριστή θήκη για το DVD ώστε να μην το βάζουμε καπάκι κολλητά με το cd. Εκεί λίγο τα 25 μου ευρώ διαμαρτυρήθηκαν για το αν έπρεπε να το κάνεις κόπια. Εσύ φίλε καταναλωτή αποφασίζεις αν θα γίνεις πειρατής ή επιβάτης με εισιτήριο στο πλοίο της μουσικής των Archive.
Κυριάκος Σκορδάς |
Foreign Office
